The Skin Game (1931)

Aardige vroege Hitchcock. Begon met de vermelding dat het een 'Talking movie' is! Meest in oog springend is de heer Hornblower, Cloe's rol was een beetje eentonig. Wel een vervelend bromgeluid aan het eind (tweede helft) van de film (ik heb het doosje 'The platinum collection'). Aardige schets toch van tweespalt oude en nieuwe rijkdom.

Matige Hitchcock. Het verhaaltje interesseerde maar nauwelijks en de uitwerking is ook oerdegelijk. Vooral naar het einde begint de film echt te slepen. Overduidelijk nog op de grens tussen stomme film en talkies waar vooral het acteerwerk onder te lijden heeft. Wel enkele aardige momenten zoals de hele veiling (inclusief een stuk waarin iemand ineens niet te verstaan is, erg leuk gedaan) en een heerlijk shot vanaf een affiche en de camera die naar achteren glijdt. Maar te weinig op de hele speelduur om hier een voldoende aan te kunnen geven. 2,0*.

Edmund Gwenn is goed als de gehaaide patriarch van de familie Hornblower die de strijd aangaat met de familie Hillcrist om een stuk land. Praatziek drama met teveel marginale karakters wordt alleen werkelijk interessant tijdens de veiling waarin het betreffende stuk land wordt verkocht. Het dynamische camerawerk in deze scène staat in schrik contrast tussen de saai gefilmde, door dialoog geteisterde scènes eromheen.

En de laatste uit de Hitchcock Platinum Collection box en kijkende naar het cijfergemiddelde niet bepaald één van de besten. Toch met de beste bedoelingen voor gaan zitten mede door de comment van NarcissusBladsp. Maar zijn enthousiasme en goede beoordeling kon ik in die zin niet bepaald delen.

Toch krijgt The Skin Game, wat zoveel betekent als een 'vuil spelletje', het voordeel van de twijfel mede door de leeftijd. Aardig zijn de pogingen tot een omvangrijk verhaal met allemaal lijntjes, en hoe men met decors werkt zodat een film in die tijd heel groot aanvoelt heeft altijd wel een gunfactor. Sowieso is de strijd in woorden tussen Hillcrest en Hornblower niet verkeerd gezien het jaartal '31 en best scherp te noemen, maar daar blijft het dan toch al snel bij.

Want de dialogen zijn toch regelmatig aan de lange kant terwijl ze er lang niet allemaal toe doen. Het kan ook niet anders dat een verhaal als dit die het toch al niet van spanning moet hebben toch op een gegeven moment aan desinteresse onderhevigt is de kleine dingetjes die de hand van de meester toont ten spijt. Dan ook met moeite de 85 minuten uitgezeten om tot de conclusie te komen dat deze Hitchcock net als Number 17 niet de besten zijn uit de Platinum Collection. 13 euro aanschaf lees ik ergens, ik heb de box voor één euro bij de kringloop, lucky me. De hele box genomen kan ik niet anders concluderen dat er prima films in zitten zoals de 39 steps, The Lady Vanishes en The man who knew to much maar de echte goede jaren van Hitchcock nog komen moesten.

Vond de aanloop best leuk, maar zodra 'het geheim' een rol gaat spelen wordt het een stuk minder interessant. Leuke rollen van Gwenn en France als kemphanen op leeftijd, maar de rest komt minder uit de verf. Vooral Phyllis Konstam die als Chloe de spil van het verhaal vormt lijkt moeite te hebben met de overstap naar de geluidsfilm. Toch blijft het wel wat hebben die oude, vaak wat onbekende Hitchcock's te zien, er zit altijd wel wat tussen wat het de moeite waard maakt (in deze film de vermakelijke veiling).

Herziening. De eerste keer vond ik hem redelijk saai, dacht ik. Deze keer had ik me voorgenomen wat aandachtiger te zijn. En dan zie ik een melodrama dat me nog best kon boeien. Het bevat grotere thema’s als oude landeigenaars vs. les nouveaux riches en pllatteland vs. urbanisering/industrialisering die het achterliggende plaatje uitmaken. Verder is het een verhaal over moraal en omkeren van waarden. De personages zijn niet zo zwart wit op moreel vlak wat het wel interessant maakt. Wanneer Edmund Gwenn op het eind afdruipt, is het toch moeilijk om niet een beetje sympathie voor hem te krijgen na het onheil dat over hem gekomen is. De moraal rond zijn schoondochter is ook typisch van die tijd dus dat moet je als kijker wel met die ogen willen bekijken.

Filmtechnisch en qua visuele ideeën is het niet de meest spraakmakende Hitchcock. Toch een passende symbolische opening waarin 2 werelden mekaar ontmoeten: de dochter van de Hillcrests te paard en de zoon van de industrieel in zijn wagen. Het daaropvolgende incident met de schapen is weer zo’n staaltje en wordt visueel weergegeven alsof het een silent movie is. Het geluid van de klaxons en huilende dieren kan je net zo goed uitschakelen. En zo vallen er nog wel wat dingetjes te rapen.

Geen klassieker maar toch wel een goed gemaakte film uit de tijd van de allervroegste talkies toen de film min of meer heruitgevonden werd binnen het nieuwe format.

hitchcock challenge # 30