Zwart Water (2010)

Ook deze film blijft voor mij in de herkansing nog ijzersterk overeind.

goede film echt fijn verhaal alleen wel goed blijven volgen anders is het moelijk te begrijpen

Een redelijk Nederlands "spookhuis" drama.

Het verhaal wordt heel rustig verteld, maar het is allemaal verre van orgineel.

Voelde niet helemaal Nederlands aan vandaar de 1,5 sterren. Helaas zaten er weer bekende gezichten in de film waardoor het al minder geloofwaardig werd. Het verhaal zelf is 1 uit een dozijn. Mama heeft een dode zus wat weer contact wilt en natuurlijk gebeurd dat bij het kind en dit alles in een huis wat eigenlijk voor iedereen onbekend terrein is.

Ik heb de film net aan af kunnen kijken want ik ben inmiddels een beetje Barry Atsma moe.

Maar dat blijft niet zo. Ik wil HHHH erg graag zien! Maar misschien word ik dan ook wel Barry Atsmoe.

Zwart Water

Op een één of andere manier heb ik al een tijdje echt zin aan Zwart Water. Een Nederlandse Horror / Thriller film, kon niet gekker worden. Nog nooit gezien en eens moet de eerste keer zijn, toch? Ik zag dat Zwart Water op Netflix was gezet en dan toch maar naar een zoveelste herhaling van Jackass 2.5 hebben we vanavond met een rustige verjaardag Zwart Water gekeken en, achteraf is hij me toch tegen gevallen!

Het verhaal is zodanig saai en eigenlijk wat moeilijker te volgen door het toch wat puzzel achtig switch wat er in was verstopt. Het verhaal sloeg niet aan dus het hield, ondanks dat iedereen erg stil was en niet afleidde, je niet vast om door te kijken. Het concept is geinig. Het is wel erg wennen dat dit een Nederlandstalige horror / thriller films is dus dat is nog wel leuk. Leuk om tussendoor even mee te nemen maar niet speciaal, zoals vandaag, om op een film avond te kijken, jammer!

2.0*

Makers van deze NL horror hebben zich lekker kunnen uitleven met alle denkbare cliches dat het spoolhuisgenre te bieden heeft. Eng kindje betrekt een eng huis met haar ouders en ontdekt al snel een spookvriendinnetje dat op zolder leeft. Dan is er ook nog een mysterie in de familie. Eentje die totaal niet boeit overigens.

Ook de schrikmomenten waren gejat. Maar nog erger waren de dialogen en het belabberde acteerwerk van met name Atsma. En dan de clou die je nauwelijks een clou kan noemen. Hopelijk is hier geen subsidiegeld aan besteed.

Na de dood van haar moeder waarmee ze vele jaren geen contact meer heeft gehad erft een vrouw het ouderlijk huis en gaat er met haar man en haar dochter wonen. Het blijkt echter een vergiftigd geschenk te zijn want ze verzwijgt een gruwelijk verleden.

Herzien en halfje erbij. Een degelijke mysterieuze thriller met wat horrorelementen die een intelligent script heeft. De film kabbelt wat traag voort maar blijft boeien en wordt sterker naarmate de tijd verstrijkt. Vele opnamen zijn echt sfeervol, de locatie leent er zich perfect toe en cinematografisch oogt het allemaal fraai. Ook de vertolkingen zijn degelijk. De schrikmomenten zijn effectief. Alleen is het jammer dat er voor de versie die ik zag geen Nederlandse onderschriften waren want ik kon toch niet 100% van de dialogen begrijpen. Ik merk dat de Benelux Blu-ray wel ondertitels heeft, dus die zal ik graag toevoegen aan mijn collectie. Een aanrader wat mij betreft.

Een van de slechtste horror/thrillers die ik ooit heb gezien. Laat ik eerst maar eens beginnen met de positieve punten. Over het algemeen is de film erg vergelijkbaar met Amerikaanse horror films maar probeert tegelijkertijd alsnog op bepaalde punten creatief te zijn. Ook is er erg veel goed camerawerk en ziet de locatie er sfeervol uit.

Het acteerwerk was alleen een beetje on/off. Hadewych Minis en Barry Atsma waren erg goed met vooral richting het slot van de film. Helaas was de rest van de cast matig/slecht vooral de dochter was niet al te best (wat begrijpelijk is voor een 10 jarige) vaak had ik het gevoel dat ze veelste koeltjes reageerde op sommige heftige situaties.

Helaas vond ik het tempo van deze film nogal inconsistent het ene moment speelt zich een wat redelijk langzame scene af waar de familie hun best doen aan te passen aan de nieuwe locatie en nog geen 5 minuten is er een erg makkelijke jumpscare.

Dan nu het grootste probleem het verhaal. karen is namelijk een van de meest vage dingen die ik ooit in een film heb gezien. Het is natuurlijk de bedoeling dat we bang voor haar zijn en dat ze niks tegen Lisa doet maar na een paar scenes is al duidelijk dat dit niet haar motief is. En nadat er een scene voorkomt waar ze zowat gezellig samen in bed liggen valt vrijwel alle spanning weg.

Ook gebeuren er dingen waar ik ronduit niet bij kan bedenken waarom ze er in zaten BTW spoilers komen eraan. Bijvoorbeeld waarom zou Karen Lisa zo hard laten schrikken dat ze bijna verdrinkt, of hoezo vermoordt ze haar konijn. Ik weet dat Lisa duidelijk een psychologische stoornis heeft wat duidelijk wordt aan het einde van de film maar ik zie het nut niet in van deze acties. Ook zitten er flink wat gaten in het verhaal zoals het verloren contact tussen de moeder en Karen (wat wel een van de interessantere bijverhalen is) want hoezo heeft de vader niet doorgevraagd over Karen aan zijn zwager?

Ook vond ik sommige enge momenten redelijk cliché en slecht opgebouwd wat natuurlijk een groot probleem is voor een horror film.

Ik raad deze film aan alleen als je dronken met vrienden bent ofzow verder niet.

Er komt een remake binnenkort uit hiervan. Two Eyes Staring

Staat al heel lang gepland. Development hell, me dunkt.

Aardige horror / thriller van Nederlandse bodem met Barry Atsma met een Dolly Dot kapsel. Hartstikke leuk. De film deed me denken aan "The Conjuring" of aan "The Amytiville Horror". Er wordt goed geacteerd, zelfs door de kinderen. Ik heb veel en veel slechtere horrorfilms gezien dan dit. 3,5 *

Een super film, ook heel goed acteer en film werk. Het enige nadeel is wel dat de verhaal lijn niet echt origineel is. Daarom geef ik deze film 3,5 sterren.

Ik heb alle Nederlandse horrors en thrillers gezien en vond ze allemaal 1 voor 1 slecht, maar dit was wel de beste. De setting, de sfeer, het acteren (op die moeder na) de schrikmomenten, de effecten. Ja voor een Nederlandse was dit de beste. Alsnog niet goed, het had veel beter gekund. Namelijk als die Karen wel dood was en het wél over haar geest ging.. En dat het verhaal net iets anders zat dan wij als kijker wisten.. Bijv dat juist Karin haar zus wilde vermoorden en dus gevaarlijk was. Dan was het nog een goeie film geweest..

Hele aparte film. Welke traag was maar ons toch geboeid hield. De schrikmomenten waren er zeker en qua spanning zit je goed. De muziek is prachtig. Zeker niet voorspelbaar. Het einde is niet wat we verwacht/gehoopt hadden.

Matig.

Nederhorror is toch wel iets dat ik graag wil blijven kijken. Al zit er zelden iets tussen waar ik nou van denk dat ik iets goeds heb gezien. Deze Zwart Water brengt daar ook amper verandering in. Sterker nog, helemaal geen verandering.

Om een aantal positieve punten te noemen, het huis is goed gekozen en goed in beeld gebracht. De cameraman had echt wel talent, en weet de donkere hoekjes vooral in het begin sfeervol te filmen. De film kent daarom ook wel een paar effectievere / redelijk spannende scenes.

Maar dan, het acteerwerk. Respect naar Atsma, want hij is zowaar de enige die het goed doet. Hij krijgt een vreselijk script en voert dit keurig uit. Ook die Slegers probeerde weleens wat. Dat kind (Stokkel) is niet om aan te zien, ik vergeef haar een deel vanwege de leeftijd maar kom op. Er de hele tijd bijlopen als een dode geit schiet ook niet op. En Minis, in Moordwijven, die ik nog slechter vind dan dit, doet ze het beter.

Ik ben gewoon klaar met dat ongeloofwaardige gedrag wat horror karakters elke keer neerzetten. Opnieuw hier aan de orde. Gewoon een beetje verpest, want vooral het begin was goed gedaan en toen zat ik nog tegen een voldoende aan.

P.S. Dat spookmeisje, had een prachtige en duidelijke stem, maar past niet in een horrorfilm. Klinkt meer als een uitlegstem.

Leuk geprobeerd. De bekende horrorclichés zijn niet van de lucht: een groot vervallen huis, bloed uit de kraan, spiegels, een donkere kelder, een lijkbleek meisje in een victoriaans jurkje met hangend hoofd.. Barry Atsma irriteerde me mateloos weer, voortdurend dat spottende lachje en die quasi-stoere/nonchalante machohouding, tegen het agressieve aan. Tegen een oudere collega, hem daarbij op de rug slaand: 'Lekker bezig hè ouwe!, of tegen zijn dochter: 'Je weet dondersgoed wat ik bedoel!' Die irritante stem van het Kruidvat, Hadelwytch, doet ook maar iets. De muziek is echt veel te dramatisch voor een griezelfilm. De blauwe scooter waar Atsma steeds op rondscheurt is veel te klein, lijkt wel een kinderscooter. De Belgen worden neergezet als nare, akelige mensen. De oude fabriek en het terrein eromheen ziet er wel imposant en fraai desolaat uit. Dat hebben we in Nederland niet (meer). Hier zou het allang tegen de grond gegaan zijn of getransformeerd tot een of ander hip cultureel centrum voor de elite.

Een film die me beter is meegevallen dan verwacht maar dat betekent niet dat ik hem geweldig vond. Zo is de sfeer prima en wordt er behoorlijk geacteerd. De regisseur maakte goed gebruik van de setting van het oude landhuis. Zoals vele voor mij zag ik ook dat er behoorlijk wat werd gejat uit Amerikaanse en wellicht Aziatische films in het spookhuis en psychologische horrorgenre. Zelf zou ik er ook nog The Bad Seed als inspiratiebron aan toevoegen zeker als je naar het einde kijkt ik bedoel dan het werkelijke einde van The Bad Seed niet het filmeinde uit 1956.
Van de twist ben ik er uiteindelijk niet uit of ie nu slim was of niet. Eerst wel maar uiteindelijk voegde dit te weinig toe. De motivatie en een behoorlijke psychologische onderbouw ontbreekt waardoor bepaalde handelingen ongeloofwaardig overkomen. Het graaft niet diep genoeg vooral dan wat het karakter van Hadewych Minis. De regisseur is meer bezig met sfeer en spanning te creëren en ziet het verhaal eerder als een bijkomstigheid. Uiteindelijk steekt het niet slecht in elkaar, maar uiteindelijk bleef ik met een onbevredigd gevoel achter. Ik miste een echte confrontatie waarbij de moeder door haar dochter keihard met haar verleden werd geconfronteerd..

Zorgvuldig gemaakt, met een goed oog (en oor) voor decor, sfeer en geluidsband, en met aardige vertolkingen van de twee ouders; bovendien is de uiteindelijke clou best verrassend, want terwijl de motivatie van Karen vrij duidelijk leek wordt er op het einde toch iets onthuld dat ik niet aan zag komen. Helaas biedt de rest van de film weinig nieuws qua setting en spook, en bovendien kan Isabelle Stokkel als Lisa wel goed ingekeerd kijken, maar eigenlijk doet ze de hele film door ook niets ánders dan dat, waardoor het lijkt alsof ze al vóór de verhuizing in een eigen universum leeft. Dat werkt een zekere monotonie in de hand en haalt de angel toch wel een beetje uit de film.

Een maand nadat haar moeder is overleden krijgt Christine [Hadewych Minis] pas bericht van haar dood en van het feit ze nu eigenaar is van een statig landhuis in Vlaanderen. Echtgenoot Paul [Barry Atsma] ziet dit als een uitgelezen kans om hun persoonlijke en professionele leven een positieve wending te geven en dus verhuizen Christine en Paul met hun dochter Lisa [Isabelle Stokkel] naar België. Wanneer Lisa aangeeft dat er vreemde dingen gebeuren en dat er een mysterieus meisje door het huis loopt, nemen haar ouders dit aanvankelijk niet serieus. Uiteraard blijkt er wel degelijk wat aan de hand te zijn en dat houdt verband met een lang verborgen familiegeheim. Er is niets origineels aan het verhaal maar Van Strien weet een beklemmende sfeer te scheppen met hulp van de onheilspellende cameravoering van Guido van Gennip, uitstekende geluidseffecten (onder leiding van Aline Bruijn) en een dito score van Han Otten. Stokkel houdt zich op indrukwekkende wijze staande en Minis weet je in ieder geval één keer flink de stuipen op het lijf te jagen.

Sterke neder horror.

en even sterk geacteerd.

Spannend genoeg om de 107 minuten vol te houden.

een 3 ster film.

Best een aardige horrorfilm uit Nederland met een interessant gegeven over de haat tussen tweelingzussen in het verleden waarbij de dochter van één van de zussen de geest van de ander tweelingzus ontmoet. Stapje per stapje komt de kijker dichter bij het gruwelijk geheim dat uiteindelijk een zeer verrassende clou bezit die je niet ziet aankomen. 6/10