Diner (1982)

Waarom geen berichten bij deze film

Raar ja, want het is absoluut een aanrader, al is het maar voor de cast : behalve de genoemde drie ook Paul Reiser en Ellen Barkin (die allebei debuteren). Mooi tijdsbeeld, een paar prachtige scènes over muziekverslaving.

Geloofwaardig en boeiend portret van vijf vrienden.

Heel goed uitgewerkte personages, een aantal heel leuke scènes.

De film liet op mij dezelfde indruk als "Stand by me" of "Fandango", ook twee films over vriendschap.

**** 4 op 5 ****

Geweldige film.

(Volgens mij zijn de oude berichten gewoon verdwenen...)

Ik kan jullie alleen maar gelijk geven in het feit dat dit een geweldige film is. Volgens mij werd met deze film een hoofdstuk in Hollywood afgesloten, wat ik het liefste het 'HAPPY DAYS'-hoofdstuk zou noemen.

vandaag gekocht op aanrader van de verkoper van Silverscreen.... (winkeltje dvd speciaalzaak in Amsterdam), het zal mij benieuwen...

Regisseur van o.a. Rain Man en Sphere... interessant, die titels heb ik eveneens in mijn dvd collectie. Een niet zo'n opvallende regisseur zou ik in eerste instantie willen stellen...

Grappige film maar ik had er meer van verwacht. De vriendengroep en hun onderlinge relaties met elkaar vind ik niet al te geloofwaardig overkomen. Mooie scènes wisselen zich af met mindere. Bijvoorbeeld de scène waar Shrevie ruzie krijgt met zijn vrouw om een stel kut platen gaat nergens over, hetzelfde geldt voor de scène waar Fenwick doordraait. Leuke momenten: voetbaltest, popcorn grap, uit je dak in de bar. Het meest heb ik gelachen om de ideeën over de evolutie theorie, die je hoort terwijl de credits rollen.

De cast viel tegen. Steve Guttenberg is een miscast, Kevin Bacon en Daniel Stern zijn niet overtuigend genoeg en Mickey Rourke's piepstemmetje gaat op den duur vervelen. Alleen Tim Daly en Paul Reiser zijn het noemen waard.

De soundtrack is een grote pluspunt. Je hoort ondere andere klassiekers als "Don't Be Cruel", ''Dream Lover" en ''Whole Lotta Shakin' Goin' On''. De film scoort ook punten dankzij de coole 50's sfeertje; typische auto's en kleding uit die tijd. Zo'n leuk gezicht.

Al met al een geslaagde film over vriendschap maar er zijn betere films gemaakt in dit genre, denk bijvoorbeeld aan American Graffiti en Fandango. 3*

Een tijd geleden eens op TCM gezien en vond het wel een aardig filmpje, de groep veel belovende acteurs die later haast allemaal grote zouden worden deden het goed en de film bevat een paar mooie scenes maar voor de rest was het niet zo gek bijzonder.

3 sterren

Wat een geweldige film zeg! Raar dat dit juweeltje nog steeds niet bekend is bij de 'doorgewinterde filmliefhebber'. Dit is toch wel een zeer geweldige film met een paar geniale en hilarische momenten. Ik denk dat mensen als Tarantino zeker geinspireerd zijn door deze film. 4 dikke vette sterren!!!

Uitstekende debuutfilm van regisseur Levinson, vol goede akteurs die nooit hun volle potentiëel hebben bereikt (met uitzondering van Rourke en Bacon). Vooral Daniel Stern en Steve Guttenberg zijn hier erg goed. Leuk, bitterzoet script, veel sfeer en prachtige decors. De eerste van Levinson's losjes verbonden filmreeks over Baltimore, gevolgd door Tin Men, Avalon en Liberty Heights.

Inderdaad een plezierige prent, die wat subtiliteit mist maar dat grotendeels goedmaakt door de gezellige sfeer. Samen met de vrienden gekscheren en tussen de actie door keuvelen in de diner, veel meer gebeurt er niet in Barry Levinsons debuut.

De verschillende jongemannen zijn nog op zoek naar waar ze met hun leven naartoe willen maar kunnen gelukkig terugvallen op hun diepe vriendschapsband.

Hierbij dus veel malligheid en nu en dan eens een oprechte biecht, die meteen weer van de baan wordt geruimd door nog meer kolder. Zoals dat dan gaat bij mannen.

De humor is nergens hilarisch en ook de acteerprestaties zijn niet overweldigend maar passen opperbest bij het knusse gevoel. Er steekt niemand echt bovenuit maar van Kevin Bacon ben ik nooit een fan geweest en ook hier borrelt na één seconde de vraag op "Stront, wie heeft er u gescheten?", ik kan echt niet op die man zijn gezicht kijken.

Geen briljante filmkunst, wel een prettige ode aan de vriendschap.

Lijkt heel erg op American Graffiti, maar deze film wint het wel op alle fronten. Geestiger, betere acteurs, stemmige muziek, geweldige dialogen en veel erg sterke scenes. Ook het coming of age verhaal dat natuurlijk centraal staat vond ik veel beter uitgewerkt en kon ik meer mee. Verder vooral ook een film over vriendschap. Heel erg van genoten. Echt een aanrader! 4,5 sterren.

Heerlijke film vol nostalgie en sfeer met goed acteerwerk van de nog piepjonge cast vol bekende gezichten. Pijnlijk is het om te zien hoe Rourke is getransformeerd met de jaren, als je deze film ziet. Eigenlijk valt er weing aan te merken op deze film met leuke dialogen en een prima regie van Levinson, die met zijn debuut wellicht zijn beste film heeft afgeleverd.

4*

Leuke film over een aantal vrienden eind jaren '50, die ieder voor een aantal belangrijke keuzes staan. Een echt rechtlijnig plot is er niet, en soms zelfs wat fragmentarisch. Maar de film is zeker vermakelijk en het heeft allemaal wel een bepaalde charme. Mede door de goeie soundtrack, goeie dialogen en een fijne cast. Uistekende debuutfilm van Barry Levinson.

Van Barry Levinson zag ik reeds enkele zeer goede films zoals "Rain Man", "Sleepers" en onlangs "You don't know Jack".

Ook deze "Diner" is goed.

Al valt het niet zo best mee onmiddellijk een pak personages voorgeschoteld te krijgen, personages die bovendien uitblinken door voortdurend oppervlakkig gepraat, de structuur van de film wordt al vlug duidelijk in zijn opzet om de overgang van een "cheeky"-gedoe naar de wat de serieuzer kant van het leven te schetsen.

Er zijn enkele dode momenten maar gelukkig meerdere sterke scènes zoals deze waar het duidelijk blijkt dat in een relatie of huwelijk het niet altijd aangewezen is als vanzelfsprekend je eigen hobbies en passies aan je partner op te dringen.

Mickey Rourke en Kevin Bacon in hun jongere versies pasten wel goed in hun rol.

Trailer @ Youtube

Coming-of-age films en de jaren 50. Een geliefd thema voor enkele regisseurs die in die periode hun jeugd beleefden. Zo krijg je films als The Last Picture Showvan Bogdanovich en American Graffiti van ome George, maar ook een Back to the Future waarin die reis terug letterlijk ging, al hadden de regisseur en scriptschrijver van die film hun jeugd een jaar of 15 later. Moet je nagaan wat de aantrekkingskracht van die periode is. En dan is er ook nog deze Diner.

We maken in deze semi-autobiografische film kennis met een groep van zes vrienden, ergens begin twintig, in hun Kerstvakantie van ’59. De jaren vijftig zijn voorbij, evenals hun jeugd dat bijna is. Eén van hen is reeds getrouwd en een tweede gaat trouwen; reden dus voor een reünie. In die week tot de bruiloft volgen we elk van hen met al hun problemen en worstelingen die eigen zijn aan het opgroeien van jonge adolescenten.

De titel slaat op het eettentje, de zogenaamde Diners, waar de vrienden zich ’s avonds terugtrekken. Deze Diners staan symbool voor de welvaart van de Verenigde Staten in de jaren vijftig. Waar Europa met Marshallhulp zichzelf herbouwde na de oorlog, was in Amerika het leven almaar doorgegaan. Let maar op de auto’s (kinderen van 16 hebben een eigen wagen), koelkasten en televisietoestellen. Eén van de vrienden werkt in elektronicawinkel, met behoorlijke beeldbuizen en in kleur( !), kwam daar in Nederland maar eens mee aan toen. En dus ook de Diner, luxe eettentjes, die je in Europa niet zou vinden, maar wel de welvaart tonen in Amerika. Dus ook de titel verwijst direct terug naar de Fifties.

Een echt plot is er niet, eerder een uitgangspunt. Er komt ook niet echt een afgewerkt einde, eerder een punt waarin je met iedereen kennis hebt gemaakt en een enkeling hebt zien groeien naar volwassenheid. Dat geeft op deze manier wel de ruimte om alle karakters uit te diepen, hun eigen problemen te tonen en een schets te geven van de jaren vijftig en haar tieners.

Zo is er de getrouwde. In een scene kan hij geen antwoord geven op de vraag of dat huwelijk hem gelukkig maakt. Ja, het is makkelijk, gezien de seks (alles daarvoor ging om die vraag) maar een goed gesprek met zijn vrouw, dat zit er niet in. Even later bij hun thuis hebben ze ruzie over de volgorde van de elpees in de platenkast. Zij houdt zich er niet aan, hij vindt dat belangrijk. Iets van vroeger, dat hij altijd zo deed. Een klein maar o zo mooi moment in een pril samenwonen, en aan fantastische scène.

Maar het is niet enkel misère. Zo zijn er veel geestige scènes die voortkomen uit dialogen of uit situaties. Alle scènes in de Diner zelf zijn geestig, waarin de vrienden wat kibbelen en ruziemaken zoals alleen vrienden onderling dat doen. Dat in meestal erg naturelle dialogen, met soms echte pareltjes ertussen (‘If you don't have good dreams, Bagel, you got nightmares’).Zelfs in de aftiteling gaat dit gepraat maar door. En dan zijn er enkele geweldige scènes, met een popcorndoos in de bioscoop en de footballtest tegen het einde aan. Het helpt ook mee dat de voltallige cast op zijn best is en het lijken ook echt zes vrienden in plaats van zes acteurs.

De scènes zijn helder in beeld gebracht, met mooi kleurgebruik en soms heerlijk zwierig camerawerk. De aankleding van de jaren vijftig is fantastisch. Dan helpt de muziekkeuze met liedjes uit die tijd. Liedjes die, net als in The Last Picture Show vooral voortkomen uit autoradio’s , of worden gespeeld door muzikanten die ook daar aanwezig zijn. Dat vergroot het gevoel dat je je echt in die tijd waant.

Al met al is dit een vierentwintigkaraats film, mooi gefilmd met een uitstekend tijdbeeld, goede acteurs, prima dialogen, een heerlijke sfeer en volstrekt geloofwaardig en meelevend. 5* en een plek in mijn top 10. Dat deze film gewoonweg niet in Nederland te krijgen is.

Leuke film die voornamelijk 50/60 sfeer uitademt, niet echt komisch. Toch wel een aanrader.

Diner op blu-ray en regiovrij.:) , dus misschien maar goed dat je niet voor een dvd bent gegaan.

we worden de laatste tijd op onze wenken bediend. Transfer is piekfijn.

Bedankt voor de tip

De aanstekelijke soundtrack, de fijne jaren 50 / 60 sfeer en de leuke cast maken van 'Diner' een erg vermakelijke film over een stel ''jongeren'' die het jeugdige leven los laten en keuzes maken voor het grote mensen leven. Leuk om de jonge acteurs aan het werk te zien. Grootse hoogtepunten laat Levinson voor wat het is, maar de film vermaakt prima. Zo'n diner straalt toch altijd sfeer uit, heerlijk. Als ik in de USA ben zoek ik altijd eerst zo'n ding op. Jammer dat de jaren 60 sfeer niet terug te halen valt.

Ik vond het ook wel een leuk filmpje. Vooral qua sfeer weet Levinson de goede toon te raken. Leuke setting ook, zo'n cafetariaatje, waar je na afloop van je school of werk bijeenkomt om even lekker bij te praten of om gewoon niets te doen.

Veel bekende acteurs ook in Diner, die ik later allemaal nog wel eens terug heb gezien in andere films. De een is wat bekender geworden dan de ander. Ze doen het allemaal aardig, geen negatieve uitschieter, maar ook niet echt een positieve.

Het kabbelt allemaal in een aangenaam tempo voorbij en deed me stiekem terugverlangen naar zo'n vijftien jaar geleden. De vriendschappen zijn trouwens ook wel leuk om te zien. Helaas wordt het nooit echt groots, iets waar de films van Levinson trouwens allemaal aan lijden.

3,0*

Dit lag me niet zo. Gaat inderdaad over vriendschappen en de small talk die daarbij komt kijken. De makers staan stil bij de eenvoud van hoe jongeren tegen het leven aankijken, terwijl ze niet bewust zijn dat ze keuzes aan het maken zijn die hun volledige leven kunnen bepalen. Meer bepaald de engagementen van het huwelijk. Want eigenlijk (en dat is wat jammer) wordt er 110 minuten over niks anders geluld dan vrouwen, trouwen en relaties. Hoewel de toon vrij vrolijk was vond ik het ook wat saai. Zag ook het nut niet in om Eddie's bruid de hele film lang niet te tonen . Wat kan daar de bedoeling van zijn? Ook die kwis die Eddie aan zijn bruid oplegt vond ik van de pot gerukt.

Het leukste aan de film was dan nog wel het tijdskader, met de muzikale rock 'n roll gekte bij de jeugd, de leuke auto's, de zachte onbezorgdheid van het jong zijn in een vreedzaam naoorlogs tijdperk (moet zeker een leuk decennium geweest zijn om in te leven). Heerlijk om aan te voelen. Een bezopen Kevin Bacon die in de kerstkrib gaat liggen en Rourke die in een volle bios zijn fluit in zijn popcornbeker steekt (die dialoog met zijn vriendin daarna was hilarisch ) zijn dan nog enkele weinige hoogtepunten.

Misschien moet ik die film toch eens met andere ogen bekijken? Prima artikel by the way :

Diner - één van de invloedr...

"Yet no movie from the 1980s has proved more influential"

"That’s something Diner taught me: that there is charm and interest and value in capturing the way real people behave."

"It influenced a whole generation of writers,” Wells says, “revolutionizing the way characters talk and how realistic we were going to be. "

"between the lines about roast beef lies all you need to know about their fear, their competitiveness, their friendship. The roast beef is the story."

Oh man wat hou ik van Amerikaanse coming-of-age films uit de 80's, of ze zich nou afspelen in hetzelfde tijdperk of een andere zoals Diner in de 50's. De sfeer, de muziek, de beelden van de stad, en ga zo maar door. Diner heeft het ook allemaal.

Zoals al meerdere malen gezegd ontbreekt er een echte rode draad. Het is een fragment uit normale levens. Dat maakt het niet minder vermakelijk, het grootste gedeelte van de scènes heeft een doel opzich, een mooi doel ook. Soms drama, soms komedie; een leuke afwisseling.

De vriendengroep deed me denken aan m'n eigen, al zijn wij met 12 idioten in plaats van met ongeveer een handvol. De serieuze student, de dorpsgek, de twijfelaar, alle vrienden herken ik grotendeels. Erg sterk geacteerd ook van allen, leuk om vooral Bacon en Rourke in hun beginjaren te zien, van eerstgenoemde ben ik ook groot fan in zijn latere periodes.

Ja, Diner is een fijne feelgood-film. Een 3,75*, eens kijken welke afronding hij verdient.

Sympathieke film over vrienden waarvan sommigen zich op een kruispunt van hun leven bevinden.

De nog jonge Steve Guttenberg en Daniel Stern, die helaas, en in mijn optiek, een betere carrière konden krijgen. Zij bleven vooral in (mindere) comedy's hangen. Mickey Rourke nog met een jonge kop, speelde de Casanova van het stel. En Bacon (altijd goed) de ietwat naieve, vrolijke Fenwick.

Goede dialogen, 50's, klassieke auto's en de typisch jongensachtige vriendschap die je ook ziet in b.v. The Wanderers. Een paar leuke scenes. Bijvoorbeeld in de bioscoop, als ze naar de quiz op de radio luisteren en de striptent.


Leuk om gezien te hebben, ook al zat er niet echt een duidelijk verhaal in.

Lekkere wegkijker!

Mooie nostalgische en melancholische prent. De jaren 50 was niet de meest fantastische tijd om in te leven, de sfeer is wat bedrukt, dan is zo'n diner wel een mooie escape route.

Inderdaad met goede dialogen, al zijn er films met betere dialogen.

Bijzondere en sterke rol van Mickey Rourke. Heel ingetogen, bijna feminin.

Een wat ongemakkelijke rol van Kevin Bacon. Wat een rare en onaangename kerel speelt hij hier eigenlijk.

De vrouwelijke rollen zijn in deze film helaas wat onderbelicht.

Vreemd dat de film hier niet op dvd is verschenen en niet op VOD diensten staat. Ook vreemd dat er geen trailer in goede kwaliteit is te vinden.