Klassenverhältnisse (1984)

Huillet en Straub, lekker elitair. .

Eentje voor de diehard intellectuel'n uut de gröte stædt.Dat de film gebaseerd zou zijn op de roman van K. is nog een understatement: het boek wordt in deze anti-cinema tot op de letter gevolgd en bevat 0,0 narratief geklooi.Best een consumentvriendelijk product van S&H derhalve.

De letter wordt dus gevolgd, of dat ook voor de geest geldt valt moeilijk te bepalen aangezien K. ons geen uitgebreide analyse van zijn boek heeft nagelaten. Iig. was Amerika voor K's doen relatief lichtvoetig en had het klaarblijkelijk ook een happy end moeten krijgen,maar de regisseurs maken van Karls wederwaardigheden een soort Via Dolorosa c.q. nachtmerrie die meer doet denken aan K's andere werk.

Zoals de titel suggereert hebben de makers de film een marksisties perspectief meegegeven ( zoals al hun films ),al is die titel nogal overbodig aangezien voor een marksist iedere menselijke verhouding in een niet-soosjalistiese maatschappij een klassenverhouding is.De titel "Amerika" zou trouwens ook nergens op slaan aangezien geen enkele poging tot het weergeven van couleur locale is gedaan,de film is gewoon in DE opgenomen en iedereen spreekt Duits.

Cinematografisch trademark S&H met lange takes,onbeweeglijke camera en abrupte montage,met heel af en toe een extreem trekking sjot tussendoor om aan te geven dat het hier een film betreft,ofte wel een vervreemdingseffect.

Over vervreemding gesproken:het meest opvallende aan deze zwart-wit film is het acteerwerk.S&H beschouwden figuren als Bresson blijkbaar als kommersjeele softies,dus niet alleen "acteren" de semi-amateurs als gedrogeerde,autistische zombies,de makers kwamen ook nog eens op het idee om ze...staccato...te..laten spreken.Dat heeft uiteraard een groot komisch effect,al geef ik toe dat je er ook beter door naar de text luistert.En iig is het een film die je daardoor niet meer vergeet.Het wordt nog weirder doordat professionele acteurs als Adorf(de oom) en Betti op de gebruikelijke wijze acteren,waarschijnlijk om aan te geven dat hun schurkachtige karakters zich in een kapitalistiese maatschappij als enigen kiplekker voelen.

Muziek is afwezig,behalve even een fragment van Bach, met dus dezelfde vervreemdingsfunctie.