Películas para No Dormir: Regreso a Moira (2006)

Een oude man keert na vele jaren terug naar zijn geboortedorp en de droevige herinneringen van weleer komen weer naar boven. Verrassend goed is deze prent van de mij onbekende Mateo Gil. Een erg melancholisch en poëtisch spookverhaal met magisch-realistische resonanties over schuldgevoelens, eenzaamheid, vooroordelen, onverdraagzaamheid en religieus fanatisme en met een verrassende ontknoping. Verwacht geen blood & gore, maar wel een mysterieuze parabel vol donkere romantiek.
In elk geval een kijkervaring die ik zelf nooit zal vergeten.

Ik kan het niet beter verwoorden dan Mac Hammer Fan...
Wederom een fijnzinnig stukje horror in de reeks Películas para No Dormir, zeg maar het Spaanse equivalent van het Amerikaanse Masters of Horror. Erg intieme film, heel mooi geschoten en met veel gevoel voor emotie gemaakt. Deze film raakte bij mij de juiste snaar. Toppertje.

Misschien net iets te fijnzinnig voor een film als deze.

Vond het best goed, daar niet van, maar onze Spaanse vrienden gaan nog wat verder dan de Aziaten. De eerste 60 minuten valt er buiten wat duistere spanning eigenlijk hélemaal niks te beleven. Het is niet dat de film niet boeit, maar van horror is er echt geen sprake.

Kundig gefilmd en naar het einde toe wordt het allemaal wel interessanter, met een fijne climax, maar de horror blijft toch erg beperkt. Vraag me af of de film buiten deze reeks om dezelfde aanduiding zou gekregen hebben.

Wel aardig goed geacteerd en degelijk in beeld gebracht, maar na alle dramafilmpjes in deze reeks begin ik toch wat te snakken naar echt lekkere horror. Iets wat toch een klein beetje mist. Verder wel een fijn filmpje, dat vooral op het einde weet te overtuigen.

3*

Huh, onbekend? Nog nooit eerder gehoord van Mateo Gil?
Dat is zo ongeveer de vaste screenplay-schrijver van regisseur Alejandro Amenábar. Hij schreef de scenario's/screenplays van "Abre Los Ojos" (later geremade als "Vanilla Sky"), "Tesis", "Mar Adentro" en zijn nieuwste film "Agora"!

Anyway, ben wel benieuwd naar deze film! Ik hoop alleen dat ik het volhoud tot 03.05 uur!

Tesis, Abre los ojos en Mar adentro heb ik inderdaad ook gezien, en het waren erg goede films.

Meer drama dan horror maar wel met een lichte spanning, ook door het rustige camerawerk en de bijna-stilte. De gedeeltes over de jonge Tomas vond ik best sterk, niet alleen in verhouding tot die vrouw en de seks-sene maar ook tot z'n moeder. Alleen de fragmenten met de oudere Tomas konden me niet overtuigen en het einde dus ook niet, had meer in gezeten want het ongewisse tussen een heks versus een normale vrouw die vermoord wordt is aardig gedaan.

Topper! Dit is waar een spookverhaal over moet gaan: Romance, melancholie en het bovennatuurlijke. Prachtig sober maar sfeervol vormgegeven. Erg goede keuze om de hetze tegen de heks aan de verbeelding over te laten. Prachtig verhaal en kundig verteld. Gelukkig zijn er nog steeds verhalenvertellers en regisseurs die snappen dat spoken niets van horror moeten hebben. Komt in mijn top 5 van spookfilms.

Broeierig drama over een oude man die terugkeert naar het dorp van zijn jeugd, waar hij de liefde heeft leren kennen van een geheimzinnige vrouw, die door het dorp als een heks wordt beschouwd. Het huis is er nog, de vrouw niet meer. In gedachten gaat hij terug naar wat er toen gebeurd is. De vrouw is voor altijd met hem verbonden gebleven.

Film moet het vooral van de sfeer en suggestie hebben. Van horror is gelukkig niet echt sprake, wel van een magisch-realistische toets. Hoewel ik dol ben op films vol melancholie en waarin niet alles wordt uitgelegd, kon deze film mij niet zo bekoren. Te vaag, te traag. Wat me vooral is bijgebleven is de hardheid van het Spaanse land, de meedogenloosheid van de dorpsbewoners, vooral van de vrouwen, het bijgeloof, de starheid, al zichtbaar in de kinderen. Dat is nog de grootste verdienste van deze film. En Natalia Millán is mooi om naar te kijken.