13 Lakes (2004)

James Benning "13 Lakes" Q&A (1 uit 5)

Leuk dat Benning in de Q&A waar Verhoeven naar verwijst, stelt hoe hij door het zien van Sharon Lockhart's film Goshogaoka werd uitgedaagd radicaler te zijn in de lengte van zijn shots. Haar werk is net zo een reflectie op tijd (en een stevige aanrader). Waar Benning in deze film nog gelimiteerd is door zijn materiaal (met een 400 ft. 16 mm filmrol kan je ongeveer 11 minuten opnemen bij 24 fps.), zijn de shots in zijn digitaal geschoten werk significant langer, culminerend in het 193 min. durend shot van BNSF.

Benning dwingt je om te kijken, nog eens te kijken en, als je denkt alles te hebben gezien, nog eens opnieuw te gaan kijken. Hij zegt verandering te hebben willen vangen in tijd. Zijn films zijn, zou je kunnen zeggen, evenzeer visueel als auditief. Het zijn beelden om in te leven, beelden die je savoureert, beelden die je omhelzen. Wat hij in zijn films vangt kan onmogelijk anders worden gedaan dan hoe hij het doet: een foto geeft je in een beeld alles wat er valt te zien van eenzelfde meer, maar mist het cruciale element van tijd. Tijd waarin de toevalligheid of verandering zich kan ontvouwen in het beeld, maar zeker ook de tijd waarin je als kijker zelf op een contemplatieve gedachtenstroom kunt drijven.

Hoopte dat je had geschreven dat ze eindelijk 13 Lakes en Ten Skies gingen uitbrengen op DVD! Desalniettemin kun je hier een interessant interview vinden met de beste man:

Het is jammer dat er geen briesje over je huid glijdt tijdens het kijken van de film, of dat je de frisse natuurlucht op kunt snuiven terwijl je met je handen door het zand, water of gras woelt. Want verder heeft de film een beetje hetzelfde effect als dat je zelf daadwerkelijk aan een meer zit. Even tot rust komen, relaxen, het hoofd leegmaken terwijl je geniet van het landschap en de geluiden.