Lost Command (1966)

Nog geen berichten? Vraag me af of deze film goed is? Iemand commentaar....?

Net gezien,deze prent doet voor geen latere topper onder,ben zelf verbaast dat ik deze niet eerder heb opgemerkt,zeer goed gemaakte film met prachtige landschappen, het conflic frankrijk-algeria super in beeld gebracht.

Een aanrader .

Uitstekend verhaal met een opstandige Queen.

Goed gespeeld en mooie plaatjes.

Oubollige Drama / Oorlog film, waarin de politieke verhoudingen niet uit de verf komen en waarin redelijk veel gepraat wordt.

In dit verhaal draait het om Franse Luitenant-kolonel Pierre Raspeguy (Anthony Quinn), die aan het hoofd staat van een bataljon paratroepers tijdens de slag bij Dien Bien Phu in Indo China in 1954. Na de nederlaag van Frankrijk in Indo China, worden de soldaten terug naar Frankrijk gestuurd. Daar aanvaardt Pierre Raspeguy het commando over een stel losgeslagen para's (het 10de regiment), met wie hij op patrouille moet tegen de FLN (Front de Libération Nationale) in Algerije, om daar rebellenleider Mahidi (George Segal) te zoeken, die voorheen met hem samen gevochten heeft in Indo China.

Hoewel de opnames (landschappen, gekozen locaties en decors) er zeker mochten zijn en de film ook aardig wat actie bevat (zo begint het verhaal met de slag bij Dien Bien Phu in Indo China) in de vorm van pief poef paf geschiet (nauwelijks bloed te zien en wordt iemand geraakt door een kogel, dan is hij ook gelijk dood), weet het verhaal niet echt te boeien (laat staan dat het ergens spannend wordt) en komen zoals eerder gezegd de politieke verhoudingen niet echt uit de verf. Wat dat betreft kan je beter naar de fraaie zwart/wit Drama / Oorlog film "La Battaglia di Algeri (1966)" kijken, die ook nog eens in hetzelfde jaar is gemaakt, namelijk 1966. Hoewel het einde zeer voorspelbaar was, was het nog best aardig en is het zelfs een heel klein beetje tragisch.

Wat wel indrukwekkend is, is namelijk de cast, want die bestaat uit een aantal bekende acteurs en actrices zoals Anthony Quinn, Alain Delon (in de rol van Kapitein Phillipe Esclavier), George Segal (in de rol van Luitenant Mahidi), Maurice Ronet (in de rol van Kapitein Boisfeuras) en de mooie Claudia Cardinale (in de rol van Aicha, die de zus is van Mahidi). De laatste is overigens vooral te zien vanaf de 90e minuut. Buiten Claudia Cardinale heeft ook nog een andere vrouw een rolletje in deze film en wel Michèle Morgan als Gravin Natalie de Clairefons, die net weduwe is geworden van een hoge militair waar Pierre Raspeguy goed bevriend mee was en die nu verliefd (wederzijds overigens) wordt op haar. Opzicht speelt de cast best verdienstelijk (vooral Anthony Quinn en Alain Delon) en ze maken het kijken van deze film ook vooral waard.

Leuk om eens gezien te hebben deze Oubollige Drama / Oorlog film, die met circa twee uren wel wat aan de lange kant is.

In meerdere opzichten een ouderwetse oorlogsfilm, oubollig is hiervoor het juiste woord. Niet slecht en laat zich net aanzien, maar gedenkwaardig of spectaculair is het zeker niet. Ook een beetje rommelig, de op zich interessantste verhaallijn rondom Mahidi(de totaal miscaste Segal) is slordig uitgewerkt(filmzus Cardinale heeft dan ook maar een zeer kleine rol). Alle aandacht gaat uit naar de personages van Quinn en Delon, en die twee acteurs brengen het er dan ook het best vanaf. Maakt wel nieuwgierig hoe zo een potentieel sterk verhaal anno 2018 verteld zou worden, hier zat op zeker een betere film in.

Ik heb deze leuke avontuurlijke oorlogsfilm vanmiddag na meer dan 30 jaar herzien. En ik als liefhebber van films uit de oude doos heb mij dan ook voortreffelijk vermaakt met Lost Command. Of een film nou verhaaltechnisch wel of niet klopt, boeit mij niet. Als een film mij heeft geamuseerd heeft, dan is hij geslaagd. Lost Command heeft voldoende actie, mooie locaties en prima camerawerk, maar soms slordig gemonteerd. Ben blij dat ik deze film in mijn collectie heb.Een 3.0

Frankrijk had in de jaren 50 nog heel wat kolonies, maar de onafhankelijkheidsbewegingen in die landen wierpen langzaam het juk van de bezetter van zich af. De film begint dan ook met de nederlaag in Dien Bien Phu, dat het einde inluidde van Indochina. Een Baskische kolonel wordt kort daarop met zijn eenheid paratroopers overgeplaatst naar Algerije waar Frankrijk een gelijkaardig conflict in toom moest houden.
De cast is best indrukwekkend : Delon, Quinn, Cardinale, Michele Morgan.... en dit voor een oorlogsfilm die eigenlijk wat in de vergetelheid is geraakt. Zonder een groot meesterwerk te zijn legt Lost Command enkele sterke accenten die goed werken : de Franse soldaat Mahidi die terreurleider wordt, de brute praktijken van de Fransen waarvoor ze daarna zelfs een handdruk kregen van de poltiiek, ... Niet verkeerd, goed voor een nipte 3,5*

Filmpje die ik al langer op het oog had maar waar ik huiverig voor was om een hoge aanschafprijs voor neer te tellen aangezien de beoordelingen niet heel sterk zijn. De film tegenkomen bij de kringloop vlakte die drempel uit waarop het aanschaffen en kijken werd.

Het begin mag duidelijk zijn met het nakende einde van Dien Bien Phu, en ja, op een dergelijke kansloze wijze werden parachutisten en voorraden gedropt vanaf minimale hoogte. De catastrofe en de greep die Frankrijk verloor op Indochina mag duidelijk zijn en de getoonde slag best oké, hoewel dit toch eerder een woestijn lijkt in plaats van een jungle. Verhaaltechnisch is deze kleine voorgeleide in Vietnam nodig vanwege het karakter Raspeguy, maar bedoeld of onbedoeld kan er meer in geïnterpreteerd worden omdat men de greep op de kolonie in Indochina verloor en daarna nog gebetener waren om Algerije weer in het gelid te krijgen. Het zou een signaal kunnen zijn voor half Noord-Afrika en dat de strijd in Algerije geen sinecure was kon gezien worden in The Battle Of Algiers en het ook niet misselijke L'Ennemi Intime.

Toch heel vlot gaat Lost Command daarna niet verder met bezoek aan thuis en het nodige aan relationele besognes die ik niet anders ervaar als gedoe dat eigenlijk maar doorzeikt. De aankomst in Algerije brengt de noodzakelijke verandering waar we gelukkig rap de oorlogskant weer opgaan. Als de teller op een uur en kwartier staat dringt de ware essentie echt door zoals we die ook zien in de eerder genoemde films over de onafhankelijkheidsstrijd van Algerije. Een soort van burgeroorlog is het geval waar niemand te vertrouwen is met rebellenacties, wrede aanslagen en acties tegen de bezetter met represailles, die eerder op wraak lijken, tot gevolg. Aardig toch zeker de getoonde onenigheid tussen de Franse officieren over de aanpak en uiteraard de exotische verschijning van Claudia Cardinale.

Maar echt vlotten wil het met Lost Command niet, de film voelt erg stroef aan en heeft moeite de aandacht beet te houden de laatste fase buiten beschouwing gelaten. En dat is jammer want men heeft toch zeker iets in gedachten met deze film die toch een complex beeld wil tonen van de overzeese greep die men aan het verliezen was tezamen met andere politiek belangen en uiteraard de ingewikkelde en discutabele strijd die men uitvocht. En het is wonderlijk dat men er wel in slaagt met The Battle Of Algiers die uit dezelfde periode stamt die veel subtieler en gerichter is wat dat betreft. Een kleine voldoende te geven is wat er rest voor Lost Command.