In Blue (2017)

Paradiso Filmed Entertainment zal In Blue winter 2016/2017 in de bioscoop uitbrengen.

wordt het productiejaar hier niet ook 2017? Geeft ook imdb aan, maar gezien je bericht dat van vorig jaar dateert....twijfels. Edit: speelduur is 102 m, later op desktop even kijken of ik dat zelf kan indienen.

tbouwh
Je hebt gelijk, moet idd. 2017 zijn nu. Dankjewel!

Ik heb het inmiddels aangepast.

Openingsfilm van Film by the Sea.

Poster en trailer geplaatst

trailer ziet er goed uit .

Een onvoorziene bevalling in een blauwwitte Boeing brengt iets teweeg bij Lin (Maria Kraakman), de kwetsbare stewardess die In Blue eigenhandig bestaansrecht verleent. Het zijn vroege emoties, voorafspiegelingen van de ingewikkelde relatie die zich later zal ontspinnen. Eerst toont regisseur Jaap van Heusden (De Nieuwe Wereld) de vicieuze cirkel van Lins dan nog lege bestaan. Vliegen, feesten, onenightstand, terugvliegen. In die volgorde. Het leven speelt zich af op vaste locaties. Lin bezoekt alle plaatsen zonder ooit écht ergens geweest te zijn.

Beslissend in deze film is misschien wel Lins haperende biologische klok. Verslapen, in het Roemeense Boekarest, de terugvlucht nabij… Tijdens de gehaaste taxirit naar het vliegveld schept de chauffeur een jongen van de straat. Lin besluit mee te gaan naar het ziekenhuis. Misschien ontwikkelt zich daar al iets – of is daarvoor een sprong in de tijd vereist?

Geleidelijk bloeit er in ieder geval iets op tussen de twee hoofdrolspelers, maar dat iets laat zich nauwelijks definiëren. Kraakman, volledig opgaand in haar getroebleerde personage, bemerkt hoe deze jongen haar zelfverkozen levensritmiek onherroepelijk door de war gooit. Zijn het moedergevoelens? Is het verantwoordelijkheid? Liefde misschien? Nee, dat laatste is onwaarschijnlijk. Of toch niet? Nicu (Bogdan Iancu) is een straatschoffie, en kent enkel de wetten die het bijbehorende leven met zich meebrengt. In Lin ziet hij een kans. Een kans te ontsnappen uit het mensonterende tunnelnetwerk dat hij ‘thuis’ moet noemen. Om hem heen sterven leeftijdsgenoten aan een drug die gebruikers maximale tol laat betalen. Liefde is Nicu vreemd, seks niet. Maar juist dat laatste voelt zo onnatuurlijk, ongewoon, uitgesloten.

Het maakt In Blue verwarrend en intrigerend tegelijk. Emotioneel, ontwrichtend, prikkelend. Van Heusden creëert, naar eigen zeggen, een ‘midden’ van uitersten. Zij komt, beroepsmatig als ook sociaal-maatschappelijk, van boven, hij van beneden. De tunnels, het uitschot van de samenleving. Die twee samen laten komen…het gaat niet vanzelf. Maar het kán wel.

web

Ik heb het beleefd als een geforceerd en ook wel aandoenlijke film. Gaandeweg kreeg ik er wat meer gevoel bij, omdat het een en ander wat duidelijker werd, waardoor ik de film ook weer enigszin kon waarderen.

Gisteravond zag ik deze film in de bioscoop en na afloop vond ik het een mooie en zeer kundige film, maar ik dacht dat ik hij me niet heel diep had weten te raken. De werelden van stewardess Lin en straatschoffie Nicu staan zo ver van mijn dagelijks leven, dat het tijdens het kijken lastig is die werelden te bevatten.

Wat ik vandaag merk is dat ze echter zo mooi en treffend in beeld zijn gebracht en het verhaal zo goed is gebracht, dat de beelden diep achter in mijn hoofd zijn blijven hangen. Iedere keer dat ik dagdroom dwaal ik naar de film af en bedenk ik me nieuwe contrasten, nieuwe subtiele verschillen en overeenkomsten.

Lange tijd geleden dat een film zo'n langdurige indruk wist te maken.

Goede film. Maar ik vond Nicu veel te onsympathiek. Hij had wel zijn redenen, maar ik vind een poging tot verkrachting en een halve mishandeling en dreigen met moord wel vrij extreem. En dan ook nog aan het einde alles bestelen. Nee, voor mij ging dat echt te ver. Het was te weinig in evenwicht.
Ik zag alleen dat hij goed voor zijn zusje was, maar ook dat werd niet erg uitvergroot.
Misschien kunnen mensen hier daar even op reageren haha.

Goed, maar wel een vrij zware film.

Zwakke karakteriseringen en een bij vlagen bizar verhaal overschaduwen een prima vertolking van Maria Kraakman als Lin, een ogenschijnlijk stabiele, betrouwbare stewardess die behoorlijk aangeslagen is nadat ze tijdens een vlucht naar Boekarest een passagier heeft geholpen met haar bevalling. Eénmaal aangekomen in Boekarest probeert ze zich te herpakken, maar wanneer ze betrokken is bij de aanrijding van de Roemeense Nicu [Bogdan Iancu] - waarover ze zich schuldig voelt omdat ze de taxichauffeur had gesommeerd hard te rijden zodat ze haar vliegtuig niet zou missen - brengt ze de jongen naar het ziekenhuis en mist ze haar vliegtuig naar Nederland. Wanneer Nicu er na zijn behandeling tussenuit knijpt en het ziekenhuis eist dat Lin de rekening betaalt, is dat het begin van een ... vriendschap?!

Dat Lin een onvervulde kinderwens heeft is al snel duidelijk, maar waarom ze zich inlaat met een dakloze puber die haar dreigt met afpersing, later met moord en haar ook nog probeert te verkrachten is dan bij lange na niet gerechtvaardigd. De film tracht Nicu's vriendschap met Lin te verklaren vanuit het feit dat hij zijn moeder mist, maar iedere andere jongere in zijn situatie zou meteen de kans gegrepen hebben om Lins telefoon en portemonnee met creditcards te jatten om daarmee drugs te kopen. Het idee van de dakloze tiener met een hart van goud is dus al even ongeloofwaardig. Kraakman maakt absoluut het beste van haar rol, maar haar cruciale relatie met Thomas [Patrick Vervueren in de meest ondankbare rol in de film] is totaal niet uitgewerkt en Nicu's scènes waarin hij zijn zusje Flori [Maria Rainea] bezoekt zorgen alleen maar voor meer verwarring. Zonder Kraakman was dit een draak van een film geweest, maar dit is gewoon slecht uitgewerkt.

Een hartelijk welkom aan de 4 mensen die hun eerste stem op deze film uitbrachten en gelijk ***** uitdeelden.

Jaap van Heusden is het antwoord op de nihilistische levensvisie van Robert Bresson. Voor degene die de film nog moeten zien let eens op die [barmhartige] handen en hoofden. Veelbetekenend hoor.

zag je dat toevallig of heb je plannen voor een soort moviemeter-recherche? wel scherp

Nee, is helaas een natuurlijk reactie geworden op Nederlandse films die met weinig stemmen zo hoog scoren. Even kijken wie van de crew de moeite nam om in the schrijven en te stemmen. Ik heb dat vaker zien gebeuren.

Zegt verder niets over de film. Die kan nog steeds fantastisch zijn. Ik vindt het altijd zo sneu overkomen. Als dat je idee van marketing of en publiciteit is.

Haha, ja het zijn wel weinig stemmen. Maar goed, het is niet verkeerd om in je eigen 'product' te geloven toch? Er mankeert ook niet heel veel aan deze film vind ik zelf. Op alle vlakken worden goede dingen gedaan. Daar mag je ook wel trots op zijn. Maar ik denk dat het lage aantal stemmen meer komt door het type film. Vrij zwaar en filmhuisachtig.

Misschien niet helemaal duidelijk, ik heb werkelijk niets tegen deze film of haar crewleden. Alleen even omhoog stemmen en wegwezen is niet slim. Valt altijd wel iemand op. Had je beter wat tickets weg kunnen geven op de voorpagina bv. Of een ask me anything of tour met reg. aanwezig. Er zijn zoveel mogelijkheden die wat symphatieker overkomen.

Lijkt me dat het enkel in je nadeel werkt. De angst dat jouw werk zonder zelfwaardering niet scoort... de beste regisseurs zijn kritisch op eigen werk en worden geprezen door complete buitenstaanders.

In Blue is i.m.o. een prima film. Heeft geen zelfreclame nodig.

Dat blijkt:
Nederlandse film In Blue naar prestigieus festival Rome | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl

In Blue behoort wat mij betreft tot de betere (Nederlandse) films van 2017. Maria Kraakman is in vorm als enigszins afgestompte en op de automatische piloot levende stewardess, Bogdan Iancu is de jongen van de straat die moet vechten om op de been te blijven. Er ontstaat genegenheid tussen die twee...of toch niet? Regisseur Jaap van Heusden omzeilt de gangbare clichés en levert een mooie, intense film af.

Verschijnt niet op dvd, vermoed ik?

5 goudenkalfnominaties, maar helaas geen dvd...

De reden van de impact van haar geslaagde hulp bij een bevalling en meteen haar wil zich te ontfermen over een 15-jarige die zich toch onmiddellijk manifesteert als een (soms bedreigend) boefje, wordt pas later in de film duidelijk, maar dat doet niets af om "In Blue" als een boeiende film te ervaren.
Integendeel, de vragen rond de eigenlijke toedracht van deze vreemde relatie, zorgen voor spankracht.
Beide hoofdrolspelers zetten een goede vertolking neer en eigenlijk is die Bogdan Iancu toch wel treffend als de jongere die reeds te veel door zijn verlopen bestaan is getekend om de genegenheid die Lin hem wil schenken passend te beantwoorden.
Goede film, met toch ook een treffende schets van het afschuwelijk leven van een onvermijdelijk naar criminaliteit neigende jeugd in de onverschillige grootstad.

Eindelijk eens een Nederlandse film met een frisse, originele invalshoek. Geen voorspelbare romantische komedie of een prent gerelateerd aan de tweede wereldoorlog, maar een eigentijds, realistisch drama. Misschien niet helemaal perfect en zeker niet bedoeld voor de grote massa, maar een cultuurclash tussen de nuchtere Nederlandse Lin en een baldadige, naar criminaliteit neigende Roemeense tiener die de moeite zeer waard is. Integer en authentiek ogend wordt de relatie tussen de volwassen, ogenschijnlijk zelfverzekerde vrouw(met zo blijkt een nog onverwerkt trauma) en een labiele tiener uit een vreemd land met een uitzichtloos bestaan scherp uitgewerkt door een voor mij onbekende regisseur, die hiermee meteen een stevig visitekaartje afgeeft. Met dank ook aan de sterk spelende Kraakman en Iancu(een natuurtalentje). Jammer van dat slappe, onbevredigende einde. Je hebt het gevoel dat het hele verhaal nog niet verteld is, scheelt toch een halve ster.

Het plot (een moeder zonder kind en een kind zonder moeder) van deze Nederlandse Drama film voelt een beetje geconstrueerd aan, maar voor wie erin kan meegaan wordt beloond met een spannende, ongemakkelijke en meeslepende filmervaring, die afwisselend rauw (o.a. de leefomstandigheden van de Roemeense jongen Nicu in Boekarest en ook hoe hij aan geld komt) en teder is. Het camerawerk, de muziek en beide hoofdrolspelers zijn gewoon goed en vooral hoofdrolspeelster Maria Kraakman is een fijne actrice om naar te kijken.

Zijn vader heeft zelfmoord gepleegd. God mag weten wat er met zijn moeder is gebeurd. Hij ziet regelmatig zijn vrienden van de straat zelfmoord plegen. Moet mannen pijpen om aan een beetje geld te komen, wat hij vervolgens weer gebruikt om voor z'n zusje te zorgen. Hij leeft op straat en moet elke dag weer zien te overleven. En dan kijk jij raar op als ie onsympathiek is? En dan vind jij het raar dat ie bovenstaande dingen doet en mensen besteelt?
Deze jongen heeft zoveel psychische problemen dat wat voor leven je hem hierna ook zal geven, hij helaas nooit echt "normaal" zou kunnen worden. Daarvoor heeft hij teveel geleden, te veel pijn en zorgen gezien en is hij veel te getraumatiseerd.
Helaas is dit niet slechts een film, maar een realistische blik op een wereld die de meeste niet kennen. Blijft triest.

Ik ben zelf jarenlang stewardess geweest, dus voor mij was het niet zo ver van m'n bed af, maar geloof me, zelfs voor mij is zo'n wereld niet te bevatten. Maar dat hoeft ook niet. Het gaat erom dat je je kunt inleven en ik vind dat de maker van deze film daar wel enigszins in is geslaagd. Je hoeft namelijk niet iets meegemaakt te hebben om een bepaalde emotie te voelen als je een film kijkt. Lin had net zo goed een lonely zakenvrouw kunnen zijn die elke week heen en weer reist naar dezelfde bestemming. Dat ze stewardess was, had voor mij hier ook niet echt een toegevoegde waarde, ik vond vooral het leven van Nicu indrukwekkend.

Bijzondere film, dacht even dat het een Filmhuis productie was.
Ik vond het een goed en ontroerend verhaal, prima geacteerd ook, alleen de uitwerking had wat sterker gemogen. Vond het een nogal trage film, ondanks dat het me intrigeerde, toch aan de suffe, slaapverwekkende kant.

Klopt ook, maar ik ben een kijker die iets kijkt en dan er een gevoel bij heeft. Als ik zorgverlener was geweest, had ik er anders tegen aangekeken gok ik. Maar goed je hebt wel gelijk.