Ride 'em Cowboy (1942)

Gags! Nags! Sweeties and swing!

De vorige Abbott & Costello (Keep 'em Flying) viel me een week geleden serieus tegen dus ik stond wat sceptisch ten opzichte van deze Ride 'em Cowboy. De reden? Omdat het van dezelfde regisseur is maar Abbott & Costello hebben me nog maar één keer kunnen teleurstellen en in een Western setting leek het me onwaarschijnlijk dat ze dat nog eens deden.

Gelukkig heb ik gelijk gekregen en zorgt één van de meest hilarische duo's voor weer een ontzettend vermakelijke film. Wel viel me op dat er precies meer verhaal in deze Abbott & Costello zat. Net zoals in One Night in the Tropics wordt er gekozen voor de situatiehumor te combineren met humor die ook in de lijn van het verhaal ligt. Dit kan misschien wazig klinken maar wat ik bedoel is het volgende. Wanneer Abbott & Costello in het leger, de luchtmacht, de marine, ... terecht komen draaien de films meer rond de locatie en spotten ze met de stereotiepen. Hier in Ride 'm Cowboy doen ze dat ook maar er zit nog een lekker vlot verhaal achter. We hebben de romance tussen Bronco Bob en Anne, het 'verraad' van Bronco maar ook het hilarische zijplot waar Costello erin slaagt om zich te verloven met Moonbeam, een lelijke Indiaanse maar wel met een knappe zuster. Het is allemaal niet meer erg origineel te noemen maar als je bekijkt dat dit 68 (!) jaar na datum nog altijd zeer leuk blijkt te zijn dan kan ik gewoon niets anders dan hier een goede score voor te geven. Ride 'em Cowboy zit dan ook vol met een aantal hilarische situaties die vooral kleur krijgen door de immers geweldige Costello. Of het nu gaat over een langere scène zoals in het zwembad of een kort fragmentje waaruit zijn pokerkunsten blijken, het is gewoon fantastisch. Arthur Lubin maakt zijn fout van Buck Privates en Keep 'em Flying in ieder geval ruimschoots goed door deze uitstekende film en natuurlijk de twee voorlopers: Hold That Ghost en In the Navy. Ik vind het ergens jammer dat dit zijn laatste samenwerking met het duo is.

Ik zei het hierboven al, Abbott & Costello zijn hilarisch. Ik heb het al bij een aantal films gezegd en ik weet dat ik hier waarschijnlijk mee in herhaling val maar wat is het toch ontzettend jammer dat deze twee komieken zo verschrikkelijk hard zijn ondergewaardeerd. Ze hebben samen tientallen films gemaakt maar zelfs de meest bekende films krijgen hier niet meer aandacht dan van een handenvol mensen. Over berichten bij de films nog maar te zwijgen. Soit, ik hoop hier verandering in te kunnen brengen. De reden waarom ik Abbott & Costello zo goed vind is denk ik door het geweldige samenspel van beide komieken. Zelden zo'n goed team gezien en Universal wist dit goed genoeg want ze maken er optimaal gebruik van. Abbott & Costello krijgen veel screentime maar gelukkig wordt het ook gedoseerd want teveel is trop en trop is teveel. Die sterke balans is vooral te danken aan het kunnen van de andere cast. Dick Foran is in zijn rol van Bronco Bob Mitchell mij iets te glad maar hij slaagt erin om naar het einde toe toch mijn sympathie te kunnen opwekken, het gevecht met de gangsters in het hutje met Alabam is geweldig trouwens. De grote liefde van bronstige Bronco is de mooie Anne Gwynne. Op haar kunnen niets aan te merken maar wat een mooie vrouw, ik heb toch echt een serieus zwak voor dit soort types. Het is er eentje om in het oog te houden of ik ze nog eens ergens tegen kom. De Andrews Sisters zijn blijkbaar voorgoed uit de Abbott & Costello geweerd maar jammer genoeg krijgen we een erger alternatief. Ik hou sowieso al niet van nummers in films, tenzij we het over musicals hebben, maar The Terry Macs waren toch iets te vrolijk naar mijn zin. Pas op, de nummers zijn zeker niet slecht en sommige zijn vrij catchy maar het zijn er gewoon teveel. De danspassen die soms worden gedaan zijn dan wel weer de moeite waard.

Wederom één van de betere Abbott & Costello films. De humor zit weer goed, het duurt allemaal niet te lang en er zijn weer een hele hoop memorabele scènes (de droomscène van Costello is geweldig). Ik hoop dat het duo hier toch ooit nog de waardering krijgt die ze verdienen maar ik betwijfel het eerlijk gezegd.

4*

Je bedoelt The Merry Macs, dat waren net als The Andrews Sisters en The PIed Pipers zeer succesvolle vocalgroups in de jaren '40.

Zover ik me kan herinneren vond ik dit duidelijk één van de mindere A&C-films. Volgens mij zitten ze dan ook met zijn tweeën op zo'n paard met een doorgezakte rug. Nou ik vind allemaal niks. Heel drukke film ook geloof ik. Allemaal toch alweer een tijd geleden. Rond 1990 zond de BBC nog regelmatig dit soort + plus nog een hoop andere oude films uit. Maar ja dat is helaas ook al niet meer het geval.

Neen, toch de Andrews Sisters hoor. Ze doen in vrij veel films van Abbott & Costello mee. Onder andere Buck Privates en In the Navy maar ik geloof dat er nog een twee of drie meer zijn.

edit: ik zie juist dat ik een typfout heb gemaakt met de naam van The Merry Macs. Bedoelde je dat?

Ja dat bedoel ik Metalfist. Het is een kleinigheid, weet ik ook wel, maar Terry i.p.v. Merry viel me wel meteen op.

Is het overigens in deze film met dat paard of is het toch een andere film? Daar ben ik wel benieuwd naar.

Ik kan me de scène niet herinneren maar het is ook al wel een serieuze tijd geleden dat ik de film heb gezien maar ik denk het niet.

Ok bedankt. Ik zal Brix wel even vragen, dat is een filmpaardenspecialist.