Bury My Heart at Wounded Knee (2007)

Sober gebrachte geschiedenis Tv film.met een hoofdletter T want dat zie je er wel vanaf.

Het blijft een tragisch verhaal.maar knap om er geen vals sentiment van te maken.

Soms miste ik wel wat indianen " romantiek" . In de vorm van spiritualiteit en een met de natuur.

Waar de indianen om bekend staan.

Maar het is een film waarbij je zeker als leek wat van opsteekt.

Maar traag is het soms wel.maar wie heeft tijdens geschiedenisles niet een keer gedacht , is het al pauze.

Toch de moeite waard.goeie drie ster.

HBO weet altijd wel grote Amerikaanse geschiedenissen te vertalen naar toegankelijk en goed gemaakt televisiedrama. 'Bury My Heart at Wounded Knee' (2007) is met respect gemaakt naar de pijnlijke geschiedenis van de genocide en de rol die de historische George Eastman heeft gespeeld in de eerste emancipatiebewegingen. Over de eerste 'Native American' die een Europese medicijnenstudie wist te volbrengen, maar door die hernieuwde positie er meer van doordrongen raakt hoe het verchristelijken een systematische uitroeiing is van alles wat eigen is aan de inheemse volkeren. Adam Beach is oké als George Eastman en August Schellenberg zet een indringende Sitting Bull neer. Op zich ziet het er allemaal best filmisch uit voor een televisieproductie. Toch is het enigszins statisch met hakkelige, theatrale dialogen en een uitwisseling van ideeën waarbij het steeds duidelijk is wie het meest gelijk heeft in de gevoerde discussie. Wel een enorm pluspunt dat ze de indianenmythologie vermijden door de nadruk te leggen op politieke omwentelingen en het menselijke aspect. De cast bestaat ook bijna helemaal uit 'Native Americans' in hoofd- en bijrollen. Best bijzonder.

Mooie en indrukwekkende film, je weet wel hoe slecht er met die mensen is omgegaan, maar het blijft toch iedere keer weer droevig om te zien.

De dvd die ik heb heeft trouwens veel minder kleur dan de stills die hier staan, dat sombere kleur gebruik past er trouwens wel goed bij.

Gisteravond nog even aan de historische drama/western met deze Bury My Heart At Wounded Knee. En eerlijk gezegd verwachtte ik hier wel wat van buiten het feit dat het onderwerp me interesseert en het tijdsbeeld natuurlijk interessant is. Toch werden mijn verwachtingen geen moment ingelost.

De kern mag duidelijk zijn met het schrijnende lot van de vele indianenstammen op het randje van voltrekking met de invloed van de regering en vooral het spelende kapitalisme. Moest men al plaats maken voor het naderende kolonisme dan moest men ook nog het veldruimen als er goud en spoorlijnen in de weegschaal hingen. En het beeld kan natuurlijk niet schrijnender qua onderdrukking, opgejaagd, uitgehongerd of botweg uitgemoord. Het zou de grootste genocide ooit ter wereld zijn met naar schatting 56 miljoen doden in 100 jaar waar ook de slachtoffers van Europese ziektes zijn meegeteld. Desalnietemin zijn het cijfers van bang van te worden zo ook in deze film met zijn treurige beelden en slechte behandeling. Voeg daarbij een fraaie soundtrack, een aantal beklijvende scènes, een prima cast met onder meer Aiden Quinn, Anna Paquin, J.K. Simmons en de gebruikelijke Indiaanse gezichten en je hebt heel wat zou je zeggen. Dan zou ik nog bijna de fraai natuur, mooie locaties een prachtige shots vergeten.

Maar toch heeft de film moeite over zijn gehele lengte te blijven boeien. Dat de film meer naar een historisch drama neigt dan naar western is inmiddels duidelijk maar op zich niet erg. Een grotere pijnpunt, zo niet grootste pijnpunt, van de film is toch wel Adam Beach, een acteur die niet veel meer in zijn bagage lijkt te hebben dan een trillende onderlip en een zijn gebruikelijke zielige blik, en daarmee vaak een reden om films met hem over te staan. Buiten dat is het geheel gewoon te fragmentarisch, weliswaar blijven we veel bij Sitting Bull, Eastman en Dawes maar worden de gebeurtenissen voor mijn gevoel over een lange tijd uitgesmeerd met allerlei incidenten vooraf en tussendoor en is langdradig en saai te noemen. Begrijp me goed dat het niet slecht is, maar het grijpt me allemaal geen moment op een paar enkele momenten na.

Afijn, deze hebben we ook weer gehad, kunnen we ook weer afstrepen, en wellicht komt het nog eens van een herkijk.

Sobere televisiefilm over de verkapte minigenocide van de Sioux-gemeenschap in de VS. Ondanks de controverse weet Burry My Heart at Wounded Knee mij niet echt te prikkelen. Er wordt namelijk nogal gezapig en clichématig naar de climax opgebouwd. Ook de permanente (sorry voor mijn taalgebruik) jankmuil van hoofdrolspeler Adam Beach als 'Charles Eastman' zorgt helaas voor antipathie. Film wordt uiteindelijk overeind gehouden door de fraaie beelden en het beladen onderwerp.

3,0 * Het boek was beter