Duo Qing Jian Ke Wu Qing Jian (1977)

Film met twee gezichten.

Het is vooral genieten van de prachtige decors. Erg mooi gedaan allemaal. Niet geniaal, maar het viel toch telkens weer op hoeveel detail er in alles gestoken was.

Het verhaaltje was aardig genoeg om volgen, met een oneindige reeks pionnen, vijanden, vrienden en verraad. Weer een traditionele stevige who-dunnit.

Tegenvaller waren de martial arts scenes. Traag en ongeïnspireerd. Erg jammer want daar verliest de film toch makkelijk een halve ster. Verder blijft de plotse climax een vreemd element. Niet slecht, maar ik schrik er wel telkens van.

Aardig filmpje dus, kort genoeg, weinig gezever, alleen jammer van de actie. Als de Shaw Brothers films mij één ding geleerd hebben, dan is het wel de invloed van Woo-ping Yuen op het martial arts wereldje.

3*

Voor de martial-arts scenes moet je de (Shaw) films van Chang Cheh eens bekijken. De films van Yuen Chor hebben vooral een hoge (soap)operagehalte vol weelde, hoffelijkheid en intriges.

Niet verkeerd, op z'n tijd.

Chang Cheh gebruikte aanzienlijk minder vrouwen in zijn verhalen en dat is te merken aan de actie(!).

Een naam die ik veel zie voorbijkomen. Heb er al één keer 3.5* aan gegeven en heb hier nog wel wat van hem liggen.

Al is het nog steeds moeilijk het bos door de bomen te zien met al die Shaw Brothers films.

De film ziet er eigenlijk meer uit dan een arthousefilm dan als een kung fu flick. Èrg verzorgd qua decors en camerawerk. Op de binnenscènes valt niks aan te merken: vrijwel altijd in groothoek geschoten, dus je ziet elk detail, en op dat vlak is er geen enkele moeite gespaard - piekfijn ziet het eruit. Met prachtig veelvuldig gebruik van doorzichten en voorgrondjes (die bloemen!). Elk camerastandpunt klopt. Voor een Shaw-film is er daarnaast vrij veel op locatie geschoten, in mooie uitgestrekte landschappen. Een fijne afwisseling bij zoveel studiowerk.

Helaas is de film wel enigszins saai qua verloop. Veel intrige dat er eigenlijk niet zo toe doet, veel gepraat. Zoals de meeste in dit genre ook niet erg vlot verteld. De personages leggen steeds hun motivaties letterlijk op tafel, terwijl we dat al lang door hadden. Alles moet uitgespeld worden. Weinig tempo.

Om te eindigen met twee pluspunten: die dolkenwerpende waaier was een tof wapen, en ook dat rondgevlieg en die salto-combo's blijven wel vet. 3*.

Dit is de eerste uit de Sentimental Swordsman trilogie. Return of the Sentimental Swordsman (1981) is het 2e deel en Perils of the Sentimental Swordsman (1983) is het 3e deel.