Roman (2006)

Angela Bettis bekend als actrice van de film MAY uit 2002. Lucky McKee was de regisseur van MAY. En mischien word Nectar Rose de nieuwe MAY

Efin, ik ben benieuwd naar deze film omdat ik MAY ook een degelijke film vond.

Wooh prachtige poster

Roman is een product van de combinatie Angela Bettis & Lucky McKee, die ook eerder verantwoordelijk waren voor May (en later ook Masters of Horror: Sick Girl). McKee regiseerde In May Bettis als de titelfiguur. In Roman draaien ze de rollen om. Bettis maakt hier haar debuut op de regiestoel.

Net als May is dit geen pure horror, maar eerder een tragedie met fantastische (groteske) elementen. Het bevindt zich in de gezelschap van films, die hun thematische metaforen letterlijk uitvergroten. We kennen allemaal de klassieker waarin de paranoia en vervreemding de vrouw in verwachting overnemen. Deze angst voor de verandering, wat in haar buik zit, wordt uitvergroot tot duivelse proporties. De duivel is immers er zelf voor verantwoordelijk.

Hetzelfde kenmerkt een film als Roman, die niet puur voor oppervlakkige shock gaat. Het is een geleidelijke, onderhuids proces dat aan het eind alle kaarten op tafel gooit en ons de horror maar laat verwerken. Want buiten de fantastische details blijft het gruwelijk realistisch (iets wat ook jou kan overkomen).

De film volgt de eenzame Roman, die een motelcomplex bewoont a la Psycho en Identity. Zo'n typisch Amerikaanse low-rent en lage onderhoud kamertje met een altijd aanwezige opzichter. Alleen is de opzichter hier geen Norman Bates, maar een afwezige dikzak die 24 uur per dag porno bekijkt in Dolby Surround. Maar dat terzijde.

Roman vult zijn dagen met zwijgzaam werken en thuis een biertje drinken en naar zijn denkbeeldige televisie kijken, die hij op zijn muur heeft getekend. Als er een mooi meisje in het complex komt wonen, heeft hij nu ook iets anders om naar te kijken.

Tot zijn geluk krijgen ze contact, maar het is het gebrek aan sociale intelligentie dat Roman dat onheil brengt. Wat volgt is een morbide situatie waaruit, verrassend genoeg, Roman opbloeit. Hij kruipt uit zijn schulp en wordt socialer naar zijn collega's.

Het einde is een mooi voorbeeld van poetic justice (of, de cirkel is rond) die je niet ziet aankomen. Roman's karakter heeft namelijk dankzij zijn groei (en ondanks zijn afwijkingen) onze sympathie gewonnen en doordat hij (waarschijnlijk voor het eerst) zijn werkelijke gevoelens uit, leidt hij zijn ondergang in.
Zijn keuze om geluk toe te laten brengt, als het ware, zijn ongeluk.

De film krijgt geen volle mep omdat hij vrij lelijk is gefilmd. De locatiekeus is vrij beperkt, maar het had best gecompenseerd mogen worden met een variatie van camerastandpunten. Nu is het vooral monotoon.
Het is geschoten in DV, maar helaas is de belichting ondermaats is, waardoor het grafisch overkomt als de vele low-budget schlocks waar de STV-markt zo vol van is.
Maar verkijk je niet. Roman is narratief superieur.

Geschreven door Lucky McKee, geregisseerd door Bettis en wederom McKee in de hoofdrol. Ik had gedacht dat Bettis voor haar debuutfilm het verhaal zelf had willen leveren, vraag me niet waarom. En achteraf had ik veel liever gehad dat ze de regie aan McKee had overgelaten en zelf naast Kristen Bell had geschitterd in plaats van de in vergelijking weinigzeggende Nectar Rose...

Uiteindelijk is het doorbijten wel de moeite waard, want zoals ToNe al aangaf, zit er echt wel wat moois verstopt in het narratief. Ook is zit er een leuke animatie in verwerkt die na afloop in zijn geheel nog even wordt getoond, en ook audio/visueel zitten er wel leuke dingetjes in, hier en daar. Maar verder is het veel te lang uitgesponnen, en wordt het bijgevolg enigszins een rommeltje - maar dan nog wel met het sterke tegenwicht van de grotendeels sterke ontwikkeling (en clou!) van het verhaal.

2,5* zou ik in eerste instantie zeggen, maar met zo'n einde haal ik mijn hand over het hart: 3,0*.

Leuk.

McKee en Bettis zijn wel een goeie combinatie, al draaien ze deze keer dan de rollen om. Bettis in de regisseursstoel, McKee voor de camera. Het voelt wat onwennig aan, zeker in het begin, maar het staat gek genoeg niet echt in de weg van het geheel.

McKee is geen superacteur maar weet z'n personage toch aardig vorm te geven. Bettis worstelt met de wat goedkope look van de film maar komt er visueel toch een aantal keer aardig uit, vooral in de editing dan. Sounddesign werkt daar wel aan mee, zorgt vaak voor schrille contrasten binnen de film.

Een resem aan aparte personages, goede karakteruitwerking en een luguber thema zorgen ervoor dat het boeiend blijft. Eigenzinnige soundtrack ook, al ligt het misschien iets teveel in dezelfde lijn. Had over de gehele lijn wel iets sterker gemogen vond ik.

Boeiende film dus, er is zeker ruimte voor verbetering, misschien kan Bettis laten zien in The ABCs of Death dat ze ondertussen wat gegroeid is. Vond het in ieder geval een leuk experiment dat zeker een vervolg verdient. Duidelijk McKee werk, maar dan wat experimenteler benaderd.

3.5*

Oei.

McKee en Bettis draaien de rollen om, maar als je het mij vraagt mogen ze na het maken van Roman die rollen nog een keer omwisselen. Roman wil maar wat te graag May zijn (een film die ik ook niet geweldig vond) maar faalt hierin behoorlijk. Bijzonder eigenlijk dat ze voor zo'n goedkope aanpak hebben gekozen, want de mensen die hier achter (en voor) de schermen staan zijn toch wel redelijke namen binnen het genre.

Deze film voelt aan alsof ik het zelf nog kan maken, en dat is zeker geen compliment. Soms kan een goedkope uitwerking uitstekend werken en echt wat toevoegen, maar deze film kan dat niet. Roman is een oersaaie en ronduit potsierlijke film die nergens maar een beetje indruk weet te maken. Het leukste dat je voor het grootste gedeelte zal gaan aanschouwen is het feit dat er een regisseur de hoofdrol speelt. Verder is er namelijk niet zo veel.

Visueel is het spuuglelijk. Simpel camerawerk, afschuwelijke belichting en een traag en sfeerloos verloop. De soundtrack probeert het allemaal op hopeloze wijze apart en sfeervol te maken, maar faalt hier behoorlijk in. Het verloop is saai en de motieven onduidelijk. Dat zal wel de bedoeling zijn geweest, maar ik vond de film dusdanig niet-effectief dat het allemaal maar storend overkwam, en dus niks wist toe te voegen.

Acteerwerk is nog te doen maar vanwege de aanpak valt overacting al snel op. Daarnaast was Bettis beter in May als de weirde hoofdrol, McKee doet een aardige poging maar weet zijn aparte verschijning niet zo heel veel mee te geven. Met enkel awkward zijn kom je er niet. Beetje simpele invulling, en aangezien er ook niet zo veel mee gedaan wordt valt het nog iets extra op.

Het was een film waar ik bijna niet doorheen kwam. Toen ik op een gegeven moment dacht dat ik nog een klein kwartiertje hoefde te zien stonden er nog 45 minuten op de klok. Zo komt het als resultaat al snel vermoeiend over. Het enige dat ik eigenlijk nog serieus leuk vond was het einde, die de film met een 0,5* naar boven trekt. Verder vond ik dit een talentloze film zonder passie. Vermoeiend, vervelend, simplistisch. Ik zou zeggen: overslaan.