De eeuwige rivalen Cesare Mancini (Aldo Fabrizi) en Bernasconi (Carlo Campanini) werken samen op een tram, de één als bestuurder en de andere als conducteur. De rivialiteit tussen de heren gaat zo ver dat Cesare Bernasconi op alle mogelijke manieren dwars probeert te zitten op de tram.
Mwah, ok. Nog geen stemmen trouwens voor een samenwerking tussen Mario Bava en Sergio Leone ? Daar zijn er toch niet te veel van. Wie wat regisseerde is niet geheel duidelijk, aanvankelijk zou Bonnard het doen maar die had andere verplichtingen, zodat protagonist Fabrizi het overnam, maar aangezien hij q.q. zelf meestentijds voor de camera van Bava stond, zal Leone wel het vaakst op het stoeltje hebben gezeten.
Maar de grap is dat Leone zelf hier ook VOOR de camera stond in zo'n beetje de meest uitgebreide rol uit zijn acteer " carrière " : de 25-jarige mocht hier- uncredited- opdraven als presentator van de " miss tram " verkiezing. Hij is die slungelige knaap met die moeilijke bril en dat...nog moeilijker haar.
Bava verzorgde dus de fotografie, en dat is te merken. Eerst oefent hij ahw de perspectief met de openlucht fotografie van het historische centrum van Bologna, op het eind mag hij zich uileven in het spooky nachtritje met de gestolen tram.
Laten we ook Fabrizi natuurlijk niet vergeten: de film draait toch om hem in een standaardrol als goeiige loser die wordt gemaltraiteerd door het Systeem.
Score werd ook verzorgd door een grote naam: Rustichelli.