Primrose Path (1940)

Mooi drama. Sterke rol van Rogers die het dit keer wel echt goed doet. Het verhaal is mooi uitgewerkt. Misschien de enige film van Rogers waar ik echt positief over kan zijn want Shriek in the Night, A (1933) en Heartbeat (1946) waren niet geweldig. 3,5.

Shriek in the Night, A (1933) is dan nog wel aardig.

Rogers en McCrea zijn degelijk, alhoewel de chemistry tussen de twee niet meteen op een hoog pitje staat. Naar het einde toe flakkert dit wel wat op. Verhaal is rechttoe rechtaan, we krijgen de evolutie van een liefdesrelatie te zien en tevens de situatie bij het meisje thuis. Dit laatste niet geheel overtuigend, van de familie vond ik het zusje het beste spelen, de rest speelde nogal bombastisch en overdreven en dit stoorde me wel.

We live, not as we wish to, but as we can.

Ik meen mij te herinneren dat vele jaren geleden deze film mij op de gedachte bracht dat Ginger Rogers veel meer was dan alleen maar de danspartner van Fred Astaire. Onderhoudend romantisch drama over een jonge vrouw uit een Tokkie-achtig milieu en haar relatie met de uitbater van een wegrestaurant. Gevatte oneliners maken het drama van tijd tot tijd een stukje luchtiger.

Prima rol van Rogers, die op overtuigende wijze een aanvankelijk wat wereldvreemde jonge vrouw ten tonele voert. Ook de vertolking van Queenie Vassar als de sarcastische grootmoeder, aan wie je binnen de kortste keren een bloedhekel krijgt, mag niet onvermeld blijven.