Imitation of Life (1934)

De huishoudster is hier toch niet zwart zoals in de herverfilming? Zou me verbazen.

Aardige film, maar verre van een meesterwerk. Zoals gebruikelijk werden de emoties flink uitvergroot en het verhaal was ook niet echt bijster interessant. De film moest het vooral van zijn sfeer hebben en dat is nog flink gelukt. De minuten gaan razend snel voorbij. Colbert speelde overtuigend, maar was in It Happened One Night beter op haar plaats. Ik kijk meer uit naar de remake.

Erg fraai, ben het niet helemaal met Mathijs eens.

De film gaat zeer duidelijk wel ergens over, namelijk de positie van gekleurde mensen in Amerika. En hoe hartverscheurend die situatie is. Het is mischien wat subtiel verpakt die kritiek, maar op een gegeven moment kijkt Delilah zelfs rechtstreeks de camera in als ze zich afvraagt hoe het kan dat haar kind slimmer is op school en later toch dommer zal zijn in de maatschappij, dat vraagt ze rechtstreeks aan het publiek. Ik heb nog nooit eerder zon rechtstreekse oproep gezien, laat staan dat the fourth wall zo hard omvergetrapt wordt in een vroege Hollywood film. En waarom dacht je dat Delilha bij haar dood geen Gasoline wilde ruiken?

Het gelijknamige Imitation of Life van Douglas Sirk is op deze film gebaseerd. Jammer dat veel mensen dit nog steeds als uberdramatische soap wegzetten. Het zit zoveel beter inelkaar als het meeste wat nu onder soap valt.

In tegenstelling tot de versie uit 1959 had ik deze verfilming van het feministische boek van Fannie Hurst (dat ik overigens nooit gelezen heb) niet eerder gezien. De film schetst een beklijvend beeld over de realisering van de “American Dream” enerzijds en de schaduwzijde van de rassensegregatie anderzijds. Tekenend voor het denken toentertijd is dat de naam van de donkere Louise Beavers, die naast Claudette Colbert de hoofdrol speelt, pas als vijfde verschijnt in de openingscredits, ná de voornaamste blanke acteurs. Je kunt je daarom afvragen of de boodschap, die Fannie Hurst in haar boek meegaf, wel in z’n geheel doorgedrongen was tot de Hollywood studio.

Dit alles laat overigens onverlet dat de film voor een aanzienlijk deel gedragen wordt door de pakkende vertolking van Beavers, die niet onderdoet voor die van Colbert. Een mooie film, die op sommige momenten nogal ongemakkelijk aanvoelt. Reden te over in ieder geval om de remake uit 1959 nog eens te herzien.

Prachtige film over 2 vrouwen die samen een goed lopend bedrijf opstarten. In het begin gaat het wat snel maar dan komt er wat rust in de film en worden de karakters uitgediept. Wat een mooie rol van Louise Beavers.

Gelet op het productiejaar een zeer bijzondere rol van Louise Beavers (Delilah). Het drama dat zich rond haar persoon ontvouwt is ook een stuk urgenter en geloofwaardig dan de plotlijn die zich ernaast nestelt. Het is vrij pijnlijk dat het scenario de tragische breuk in de moeder-dochterverhouding van Delilah en Peola parallel uitspeelt met een duffe, ongemakkelijke intrige in de familie Pullman. Interessanter is hoe deze ontwikkelingen vervolgens leiden tot een (eveneens parallelle) notie van ouderlijke opoffering, waarmee een en ander dan wel weer tot een bevredigend einde komt. De scherpe, onderliggende 'economische bite' (witte dame profiteert financieel van de diensten die Delilah aanbiedt), zoals David Bordwell het in één van zijn blogs verwoordt, is samen met Stahl's behandeling van het thema racisme één van de sterkste punten van de film.