Yume Ju-ya (2006)

Trailer (mov)

Weer iets om naar uit te kijken dit. Lijken heerlijk maffe zaken tussen te zitten.

Onmogelijk om omnibus als deze in het kort te omschrijven, daarom sowieso al een link naar de lange versie.

Prachtige omnibus met veel creativiteit neergezet, geregisseerd door leuke bekende en opkomende namen en zonder echt zwakke schakels. Heerlijk project dat ik me binnekort wel weer zal aanschaffen. Yoshitaka Amano's film schiet er samen met Yamaguchi's film bovenuit, verder veel geweldige mystiek en weirdness.

4.5* en een serieuze review

Ergens R2 met ENGELSE subs te koop?

Wat is dat toch....R2 releases zonder engelse ondertiteling......

Hier te krijgen. Binnenkort ook maar weer eens bestellen

Gebaseerd op een verhalenbundel van Natsume Soseki, vormt Ten Nights of Dream één van de meest diverse verzamelingen kortfilms die ik ooit zag. Fantastische droomachtige situaties worden gepresenteerd in meest uiteenlopende creatieve visuele stijlen; Sommige surrealistisch en bizar, anderen prachtig of betoverend. Dromen kunnen nog zo levendig lijken, maar het moment dat je wakker wordt lijken herinneringen vaak ver weg. Die taak gaf Soseki zichzelf en beschreef zijn dromen in zijn bundel "Ten Nights of Dreams". In 1906 vroeg hij zichzelf af of zijn raadsel ooit opgelost zal worden. 100 jaar later proberen 10 regisseurs dit, jong en oud, bekend of onbekend.

DROOM 1

Akio Jissoji mag dit project openen, en doet dit dan ook zonder aarzelen op de meest surrealistische manier mogelijk. Een typische droom waar tijd bestaat, maar niet te vertrouwen is. Wanneer hij een aantal malen de camera naar achter verplaatst zien we dat het huisje niet meer is dan een opgebouwde set. Als een droom; dichtbij, doch verwijderd van realiteit.

DROOM 2, 3

Daarop volgt de enige kleine domper van Kon Ichikawa. Een zwart-wit sequentie dat met het weinige geluid enkel een sfeervol muziekje weet voort te brengen en verder eigenlijk vrij weinig doet of wilt. Niet lang daarna is het echter aan Takashi Shimizu om zijn naam eer aan te doen. Een misvormt kind op zijn rug brengt Soseki door de droom van zijn vrouw waar standbeelden symbool staan voor haar kinderen. Shimizu, bekend van de Ju-On reeks, weet hier in zeer korte tijd een geweldig goed sfeertje neer te zetten.

DROOM 4, 5

Met het vierde filmpje brengt Atsushi Shimizu een ijzersterk mini-verhaaltje waar Soseki terugkeert naar een plek welke hij zich maar vaag herinnert uit zijn jeugd. Enkele prachtige plaatjes en een herkenbaar gevoel van het langzaam herinneren van stukjes droom. Aan Keisuke Toyoshima de eer om de eerste helft af te sluiten en doet dit dan ook op opvallende manier; Ter paard vlucht een moeder van een nachtmerrie in haar huis, achtervolgd door een monster dat haar waarschuwt voor het komen van de ochtend. Enkele zeer bizarre scènes en een afsluiting die een zeer interessante tweede helft doet vermoeden.

DROOM 6

Na deze eerste echt geflipte sequentie gaat Suzuki Matsuo verder met één van mijn grote favorieten in deze reeks; Een plattelands dorp maakt zich klaar om te kijken hoe een legendarische beeldhouwer begint aan een onmogelijk te maken beeld. Wat zich afspeelt in een oud-Japanse setting vervolgt in een robot discodans ritueel waar zijn houterige bewegingen werkelijk op briljante manier synchroon lopen met muziek en geluidseffecten. Zeer hilarisch hoe het publiek compleet meegaat in dit dansritueel.

DROOM 7

Het zevende filmpje is de enige geanimeerde van de tien. En komt van de hand van Yoshitaka Amano en Simmei Kawahara. Amano kennen wij o.a. van Vampire Hunter D en Angel's Egg, en ik kon niet anders dan uitkijken naar zijn stukje werk. Zijn visuele stijl is indrukwekkend, van het gigantische schip met zijn ogenloze reuzenwezens, dat zich ontpopt tot een spectaculaire verzameling van kleur en bizarre wezens. Hij combineert getekende beelden met 3D personages die wat weg hebben van oude Playstation cut-scenes; niet de meest mooie, maar daarom kon ik daar toch extra van genieten.

DROOM 8, 9

Hierna mag Nobuhiro Yamashita volgen, en doet dat op de meest vreemde manier. Een onschuldig dagje vissen resulteert in het vangen van een gigantische worm, het hallucineren over honden in een witte kamer en het eten van een overheerlijk stukje bapao. Na deze vreemde, ondoorgrondbare droom is het tijd voor het enige moment van drama wanneer Miwa Nishikawa ons kennis laat maken met een familie dat uit elkaar valt nadat een vader opgeroepen wordt voor de oorlog.

DROOM 10

Aan Yudai Yamaguchi het grote woord deze film af te sluiten en lijkt dat op de enige juiste manier te willen doen. De knapste jongen van het dorp voelt het als zijn taak alle lelijkerds op te ruimen. Wanneer een beeldschone dame hem uitnodigt om een bordje varkensvlees te eten ontpopt dit laatste avondmaal zich in de bizarste trip die je je maar kan voorstellen; Een ritje door een fabriek waar varkensvlees van mensen gemaakt word, overreden worden door vrachtwagens en bulldozers, een raketgestuurde wandelstok en een worstelpartij tegen een gigantisch misvormt varken monster. Uiteindelijk leeft hij nog lang en gelukkig tot zijn 138e en wordt hij de eerste persoon in de ruimte. What the hell?

Uiteindelijk is er niemand die het mysterie van Soseki kan oplossen. En zoals het einde al doet vermoeden zal dat waarschijnlijk nog wel 100 jaar duren. Ik vind het vreemd waarom dit project niet zoveel aandacht krijgt, want dat verdient het echt. Eén grote bron van creativiteit en enkele van de leukste kortfilms die ik al zag (3, 4, 6, 7, 10).

4.5/5.0

Droom 1:

In de 1ste droom zit de regisseur wat met klokken te pielen en uiteindelijk vraag je jezelf af waarom hij zijn verhaal over terug in de tijd laat gaan, als hij nog geen eens bij machte is om zijn fantasieën op een creatieve manier na te bootsen op het beeldscherm. Het masker wat de vrouw droeg, leek rechtstreeks van een veredelde Halloween/Phantom of the Opera vandaan te komen. Een paar leuke editingtrucjes/lichtflitsen kunnen een armoedig geheel niet opfleuren. 2,5*

Droom 2:

Wat volgt is een soort van samourai verhaal in zouteloos vormgegeven zwart - wit beelden met een zeldzame rode tint. De hoofdpersonen spuien alleen maar dialogen uit, die niet verstaanbaar zijn omdat de regisseur het leuk vond om een 'stomme film' te maken. Saai! 1* Ik raad iedereen dan ook van harte de volgende film aan, op basis van aanverwante thematiek: Seppuku (1962)

Droom 3:

Hierna volgt een schromelijk onderbelichte kortfilm met veel kindergekrijs en standbeelden. De standbeelden zijn alleen nauwelijks waarneembaar en met het gegeven van levende standbeelden had zoveel meer gedaan kunnen èn moeten worden. 2*

Droom 4:

Na een zeldzaam slecht eerste half uur waarbij de regisseurs een chronisch gebrek aan verbeeldingskracht tonen is het tijd voor een overbelichte prent, die vooral opvalt dankzij zijn mooie camerastandpunten en lichte bizarheid. Zowaar een beetje licht in de duisternis. 3*

Droom 5:

De volgende kortfilm gaat door op het niveau van zijn voorganger, de film weet nooit ècht indruk te maken, maar kijkt fijn weg en weet ondanks een vervelend kind, wel een aantal leuke creaties op het scherm te toveren, al blijft alles relatief natuurlijk. 3*

Droom 6:

Het heeft bijna een uur geduurd maar eindelijk verschijnt er wat leven in de brouwerij op het scherm. Eindelijk een vlotte kortfilm die niet begint met het eindeloze: ik ga jullie eens iets vertellen........intro. De film opent met wat actie in mooi zwart - wit beelden en kent daarna een behoorlijk maf verloop vol met overacterende mensen en aardige muziek, die de nodige geluiden op een grappige manier weet uit te vergroten! 4*

Droom 7:

Een prachtige oase van kleuren en fantasie. De vlinder op het pianoblad was slechts een opwarmer voor wat zou gaan komen. De blauwe reus had beter afgewerkt mogen worden en ik was gelijk aan het tasten naar de subtitels toen ik constateerde dat deze kortfilm als enige Engels als voertaal had. Dit prachtige animatiegebeuren is absoluut het hoogtepunt van deze totale film en was eigenlijk veel beter tot zijn recht gekomen in een Genius Party episode, zo schandelijk veel beter was deze kortfilm dan de rest! 4,5*

Droom 8:

In een film over dromen verlang ik niet gelijk naar logica, maar deze film maakte het wel heel bont door elke vorm van samenhang overboord te gooien, helaas niet in positieve zin. We schakelden van jochies op het platteland over naar een wandelend persoon omgeven door fraaie kleuren op de achtergrond naar een of andere schrijver en toen.....2*

Droom 9:

Tja, een klassiek voorbeeld van een vrouw die niet wil dat manlief naar het oorlogsfront gestuurd wordt, maar dan net wat anders. Helaas ontkomt ook deze film niet aan acute ideeënarmoede, daarbij is deze kortfilm ook weer veel te geijkt om speciaal te zijn. 2*

Droom 10:

Tot slot gelukkig een waardige afsluiter die nog het meest in de buurt komt bij kortfilm nummer 7. Een rare, vol met slapstick gevulde kortfilm met vleugjes A Chinese Ghost Story, die zich in een razend, creatief tempo aan je voorbijtrekt. De vele gedaanteverwisselingen zijn komisch en zorgen voor een maximale entertainmentswaarde.

Een teleurstellende film. Ik vraag mij ook af of de regisseurs dromen wel van nachtmerries kunnen onderscheiden, aangezien ik op onvoldoende fantasie en kleurenpracht gestuit ben. Slechts de kortfilms die wèl over beesten verhalen weten hun verwachtingen ruimschoots in te lossen. Helaas slechts 3 goede kortfilms, de rest riekte teveel naar de alledaagse realiteit. Een 2,5* in totaal.

Zoals maxcomthrilla reeds aangaf, heb ik ook slecht 3 goeie kortfilms gezien. Met name deel 6, 7 en 10. De overige delen waren mij oninteressant en zijn ondertussen ook weer vergeten. 2.0*