The Trials of Darryl Hunt (2006)

Deze docu is echt geweldig, werd er echt helemaal stil van. Echt een aanrader!!

Mooie maar vooral bizarre docu. Toch wel t grootste deel met verbazing zitten kijken...

Interessante documantaire over een van de velen die in het falende corrupte rechtsysteem van Amerika (en dus ook in een groot gedeelte die van ons) verzijlt is geraakt.

Deze zeer indrukwekkende docu heb ik gisteren gezien en ik ben er nog steeds een beetje stil van. Wat moet dit toch een lijdensweg zijn voor iemand die onschuldig is! Wat mij verbaasd heeft is het doorzettingsvermogen van de heer Hunt. Ik was waarschijnlijk allang gebroken. Ik denk dat Darryl Hunt de vordering in het gebruik maken van DNA de beste uitvinding van de eeuw heeft gevonden....

4 *

Ik hoorde net dat dit heel veel leek op de Puttense Moordzaak bij dit was het nieuws. Ga hem snel maar een keer kijken!

Qua stijl niet echt origineel, typische rechtbank docu: getuigenissen, beelden uit de rechtszaal, meer getuigenissen, kleine reconstructie enz. Qua inhoud wraakroepend natuurlijk, die rednecks komen nog net niet aandraven met witte puntmutsen en brandende kruisen. De moeder van het slachtoffer wordt neergezet als een verschrikkelijk mens, al kan dat gemanipuleerd zijn.

Hunt lijkt alles met een zekere waardigheid te ondergaan. De pro-deo advocaat die de zaak de hele 20 jaar zou opvolgen vond ik het meest indrukwekkend.

Ongelovelijk, wat een stelletje racisten daar in het Zuiden van de USA, van de politie tot de Hoge Raad.

Een fout is menselijk maar dit was geen fout meer, dit was systymatisch een zondebok aanwijzen.

Deze mensen zouden zelfs Ghandi schuldig hebben bevonden (zonder te knipperen met de ogen) aan een 1 of andere dubbele moord terwijl Ghandi toch al enige tijd dood is.

Interessante docu met een wat zwakke regie.

Een pakkende voice-over had niet misstaan denk ik.

Verschrikkelijk om 20 jaar te worden opgesloten voor iets waar ge totaal onschuldig voor zijt.

Iets wat mij erg opviel was de houding van de moeder die Hunt schuldig verklaarde, zonder over meer aanwijzingen te beschikken dan deze van het nalatig onderzoek . Zou dit kaderen in hetgeen ik reeds zo dikwijls heb vastgesteld dat, wanneer iemand wordt opgepakt het publiek, de naastbestaanden van het slachtoffer doorgaans ook, in deze verdachte reeds de absolute schuldige zien ?

Gandhi, Nightbreed, niet Ghandi. Je lijkt de Volkskrant wel.

Deze documentaire laat vooral zien hoe rampzalig een tunnelblik kan uitpakken. In het geval van de moeder van het slachtoffer (en let vooral ook op de vrouw links van haar tijdens de laatste rechtzaak die met enorm grote ogen voor zich uit staart) kun je je het feit dat ze is vastgeklonken in haat en verbittering, nog voorstellen. Van het O.M. vind ik dat onvergeeflijk, en dat bewijs werd achtergehouden, ja, zelfs vernietigd, en de politie haar zaakjes niet checkte (bv of ware dader wel of niet in gevangenis zat ten tijde van de moord), om maar een paar misstanden te noemen, daar is 'schande' nog een te net woord voor.

Ook laat de documentaire de waarde zien van precies uitgevoerde procedures. Wanneer niet wordt vastgehouden aan dat soort protocollen, staat veel op losse schroeven. Jammer (dit is een understatement) dat de rechters dat niet onderkenden! Het lijkt wel of ze in de schoenen van het O.M. gingen staan. Maar zelfs het O.M. zou als taak moeten hebben de waarheidsvinding, níet het conserveren van de tunnelblik die ik hiervoor al noemde.

Wat dat betreft was het onderzoek van die journaliste veelzeggend, en bewijst weer eens hoe krachtig onderzoeksjournalistiek kan zijn. De documentaire is derhalve niet alleen hommage aan het zegevieren van recht, maar ook aan de onderzoeksjournalistiek, en natuurlijk aan het altijd houden of cultiveren van hoop, en daarnaar handelen.

Overigens eindigt de documentaire met de informatie dat Hunt een bescheiden schadevergoeding kreeg. Op Wikipedia staat vermeld dat hij een paar jaar later een groter bedrag kreeg. Terecht. Voor elke traan een cent. Want dat waren wel indringende beelden: dat al die volwassen mannen telkens weer de tranen in de ogen kregen. Ik had het meest te doen met Hunt toen hij zelfs bij zijn definitieve vrijlating nog te verduren kreeg met de hardheid van de moeder van het slachtoffer. Toen brak hij even, leek het. Dat hij toch in staat was om te zeggen tegen haar dat hij voor haar bad, en voor haar familie, vond ik getuigen van heel veel kracht en liefde van Hunt.

Je ziet ook hier weer, zoals wel vaker bij dit soort documentaires, dat het moeilijk schipperen is tussen het geven van de nodige informatie zonder de zaak onduidelijker te maken. Mooie muziek.

Ik vraag mij af of zo'n flagrante fouten van de rechterlijke macht ook bij ons kunnen gebeuren.

Het scheelt al dat we geen idioot systeem met een jury hebben.

Een lekker avondje Canvas met eerst een film over de genocide in Rwanda en daarna dit racistische drama. Dit is ook weer verschrikkelijk en het is nog steeds actueel dat mensen onschuldig door vooroordelen achter tralies verdwijnen, waar ook te wereld, helaas.

Dat de overheid meewerkte om deze man te slachtofferen is onbegrijpelijk en daarbij te doorzichtig. Dit noem ik geen blunderen meer, dit is maatschappelijk zeer onwenselijk. Geen goed leiderschap.

Goeie documentaire over een Amerikaanse verkrachtings- en moordzaak, waarbij de verdachte Darryl Hunt 19 jaar lang onschuldig heeft vast gezeten (zelfs na meerdere rechtzaken). Een vrij droge en chronologische weergave van archiefmateriaal (ook van de rechtzaken zelf). Maar toch zeker wel boeiend, en het wordt al snel duidelijk dat de primaire oorzaak van zijn gevangenschap racisme is. Racisme geldt sterker dan de feiten, zoals op een gegeven moment gezegd wordt. Emotionele scene ook, als Darryl Hunt de moeder van het slachtoffer toespreekt, tijdens de rechtzaak waarin hij wordt vrijgesproken.

- In de VS zijn tussen 1976 en 1999 in totaal 79 mensen uit de dodencellen vrijgelaten. Ze hadden ten onrechte de doodstraf gekregen.

- 48 mensen zouden sinds 1972 onterecht zijn geëxecuteerd.

- Zwarten hebben in de VS 4x meer kans om ter dood te worden veroordeeld.

Deze documentaire is een perfecte illustratie van dat soort gegevens...

Een voormij totaal onbekende docu die ik tegenkwam bij de kringloop en meenam om te proberen. Nu had ik aan de hand van de cijfergemiddeldes en de reacties al begrepen dat deze een goede score had en teleurstellen deed de docu dan ook niet.

Onstellend is de zaak rond het lot van deze jonge vrouw en zijn veroordeelde dader. Lastig vind ik persoonlijk het zogenaamde etnische profileren. Uiteraard is een mens niet zonder vooroordelen, onschuldig was hij zeker wat deze zaak betreft, maar toch had de jongeman wel al een strafblad met een aantal vergrijpen. Hij had verkeerde vrienden, er waren 'mugshots' en er ging drugs rond. 19 was deze jongen destijds, waarom geen baantje? Te oud voor high school en niet slim genoeg voor de universiteit, oké dat kan. Maar blijf dan tenminste uit de problemen. Eens te meer werkt de Afro-Amerikaan mee aan zijn eigen stigma en een ander maar beschuldigen van vooroordelen.

Raar is het dan ook niet dat Hunt aan de tand gevoeld wordt en als verdachte langs opgebracht wordt. Bekenden van hem passeren ook de revue en hij lijkt daadwerkelijk op Brown...dus ja dat ooggetuigen Hunt aanwijzen is zo gek nog niet. Wat ik intrigerende aan de zaak vind is dat men Hunt een geld bedrag aanbood om Mitchell te verlinken. Waarom heeft men zo de pik in op Mitchell? Ook al zo'n recidivist. Ik krijg dan de indruk dat het niet om Hunt ging nog om zijn kleur maar het feit dat ze hem wilden gebruiken om Mitchell te grazen te nemen. Toen dat mislukte was er geen weg meer terug en moesten ze wel doorzetten met de veroordeling van Hunt.

Er is het verhaal rond Mitchell waar Hunt ogenschijnlijk slachtoffer van geworden is, dan is er de werkwijze van het politie die als los zand aan elkaar hangt, en onvolledig en onprofessioneel ovekomt. En wat Hunt daarna vooral parten speelt ondanks het gebrek aan bewijs is dat het gerechtsapparaat, aanklagers en politie natuurlijk geen fouten willen toegeven. De hele strijd rond bewijsmateriaal en aangeboden dealtjes lijkt mij alleen te draaien om het beperken van gezichtsverlies en uiteraard reputaties en ego van mannen met ambitie dat Hunt een 'kleurtje' heeft lijkt me niet meer dan een bijzaak.

En met deze goede docu in het achterhoofd vraag ik me dan toch af hoeveel andere mensen onschuld in de bak zitten, en hoeveel er blank zijn, of Mexicaans. Ik noem maar eens de West Memphis Three. Desalniettemin is het verhaal rond Hunt uitermate boeiend en fraai gebacht, bezit de film een erg fraaie en sobere soundtrack, en maakt de docu een uitermate goede indruk. Erg goed voor een keer.