Elsa y Fred (2005)

Voorspelbare maar aardige romantische komedie over hoogbejaarden.

Omroep Max filmpje. Beetje oppervlakkig, maar wel ok.

Leuke komedie, met een goede cast, deze maken de film, kunnen niet voorkomen dat de film hier en daar wat saai wordt en inzakt.

Beste wel leuke onderhoudende film. Soms ook best wel ontroerend en aangrijpend. ik vond het zeker het kijken waard.

Deze voorspelbare Argentijnse feelgood movie vond ik veel te lang duren vooral vanwege het effect wat je binnen anderhalf uur kan bereiken. Marcos Carnevale’s Elsa & Fred is een eerbetoon op de Trevi-fontein uit La Dolce Vita van regisseur Fellini. Helaas dat het verteld wordt door mensen die met het ene been in de dood staat en het andere nog net kunnen acteren. Want ik vond het een hopeloze boel voor de twee bejaarde geliefdes rond de tachtig. Je kent het wel de één (Fred) heeft geen levenslust meer en wilt liever dood en de ander (Elsa) zorgt ervoor dat hij weer levenslust krijgt en weer zin in het leven krijgt. Uiteindelijk sterft de ander en zijn we weer terug bij af het enige wat er nu aan verschilt, is het feit dat Fred nu enorme levenskracht heeft gevonden. Dus voor Argentijnse begrippen veels te voorspelbaar, die vol zit met clichés en mij helaas niet deed ontroerden en of aan het lachen bracht.

Doorheen deze film uit de middenmoot, ontdekte ik toch wel meerdere mooie momenten.

echt een heerlijke film heb genoten.....

Wel een leuk tussendoortje waarbij twee oudere mensen de liefde herontdekken. Het contrast kon niet groter zijn tussen de twee. Hij, een keurige fatsoenlijke heer met principes en een hoge moraal. Zij, een vrijpostige en verwaande manipulatieve vrouw die nog niet gestorven is van haar eerste leugen. Wat hij in haar ziet, is me een raadsel, want na twee contacten werd hij al minstens twee maal geschoffeerd door haar. Maar bon, het leverde wel mooie cinema op (los van de vele clichés).

Uiteraard zijn de kinderen niet zo tuk op hun relatie, maar het was best geinig om te zien hoe ze bekvechtten en hoe machteloos ze waren. Toch ligt de klemtoon eerder bij het koppel dan bij de kinderen. Gelukkig maar. Leuk wel die rode draad van La dolce vita en Anita Ekberg. Leuk einde met dat uitje naar Rome en de Trevi-fontein. Mierzoet bij momenten, maar ik heb er toch van genoten.