David and Lisa (1962)

Opperbest coming-of-age drama van twee jongeren met een gebruiksaanwijzing, die langzaam maar zeker naar elkaar toegroeien. Het toenemende vertrouwen van de labiele protagonisten in elkaar is bij tijd en wijle ontroerend. Sterk scenario, prima vertolkingen (vooral van Janet Margolin) en uitstekend geregisseerd. Het slot is er een om in te lijsten!

Een sober, roerend maar ook sentimenteel drama over een ontluikende liefde tussen twee bange jonge mensen die, vanwege hun psychiatrische aandoening, buiten de maatschappij werden geplaatst en vooral over hun wilskracht. De cast speelde sterk.

Ik kan er maar niet bij dat dit een Amerikaanse film is. Alles doet zo intens Engels aan.

David [Keir Dullea] is een autistische jongen met smetvrees en Lisa [Janet Margolin] een in zichzelf gekeerd meisje dat alleen kan communiceren in kinderlijke rijmvormen. Ze ontmoeten elkaar in een inrichting waar de geduldige dokter Alan Swinford [Howard Da Silva] ook andere jongeren met sociaal-emotionele problemen probeert de weg naar zichzelf terug te vinden. Een gevoelig onderwerp dat dankzij knap werk van Dullea en Margolin altijd authentiek en oprecht blijft. Er is nauwelijks een valse noot te ontdekken in dit mooie psychologische drama, dat hier een onderwerp aansnijdt dat sindsdien centraal stond in talloze (veelal TV-)films en daardoor op een modern publiek minder indruk maakt. Hoe dan ook, goed gemaakt en zeker het bekijken waard.

Twee jonge mensen, opgesloten in hun ziekte en daardoor revolterend naar hun buitenwereld toe, ervaren met elkaar een genegenheid die tot nu toe in hun leven ontbrak.
Het slot van de film bevat tot wat deze genegenheid, wederzijds begrip en liefde in staat kan zijn.
In 1962 gelauwerde film met de twee hoofdrolspelers vaak geciteerd als meest belovende. Voor Keir Dullea is de carrière behoorlijk geslaagd, die van Janet Margolin werd helaas door een vroeg overlijden hard afgebroken. In deze "David and Lisa" is ze wel de actrice die met haar ontwapenende act, het meest opviel.