Life Is Sweet (1990)

Deze film maar even ontmaagden dan. Ik kwam er moeilijk in. Dacht eerst dat de ene zus een man was enzo. Verwarrend. Soms denk ik dat Mike Leigh echt cast op lelijkheid.

Anyway, er ontwikkelt zich een groot drama. Mooiste vond ik de uitbrander tussen moeder en dochter. Live on the lower side. Prachtige rollen van Alison Steadman, Jim Broadbent, Claire Skinner en Jane Horrocks en hele aardige bijrollen van Timothy Spall en Stephen Rea. Ik kom uit op 3,5 ster.

begrijp niet waarom deze sort films vaak worden beschreven als komedies? - dat er humor in zit is gewoon deel van de films verhaal - net zoals in echte leven is niet alles serious en niet alles komisch!?!

Mike Leigh (en andere Britse regisseurs zoals Ken Loach) maken "social dramas" - En films zoals Secrets & Lies, Billy Elliot, The Full Monty en Trainspotting zijn ook geen komedies. Het zijn "realistisch social dramas met wat grappige momenten"

"Strong language" in deze ogenschijnlijk met karikaturale figuren bevolkte film.

De waarheid is evenwel dat Mike Leigh hier toch een sociale, menselijke schets neerzet van een Britse familie en haar vrienden.

Centrale figuur is ongetwijfeld de moeder (schitterend vertolkt door Alison Steadman) die doorheen haar optimistisch gedoe en haar oppervlakkig gegichel, best beseft dat er veel moed nodig is om van het leven iets "sweet" te maken.

Film die ge geboeid in één adem uitkijkt.

Wat een verschrikking. Normaal kan ik (de meeste) films van Mike Leigh prima waarderen, maar het is altijd love-or-hate met deze man. Na Happy-Go-Lucky, Career Girls en het abominale Abigail's Party kan ook deze in het hate-rijtje.

De personages waren verschrikkelijk irritant en karikaturaal. Het lachje van moeder Wendy, het chagerijnige van Nicola...het leek soms een flauwe klucht. Maar vooral was het film waarin niets interessants gebeurt, hooguit een spervuur aan Britse chitchat en gekakel dat nergens over gaat.

Nu heeft een Leigh-film wel vaker een minimaal plot, maar dan moet dat wel gecompenseerd kunnen worden door boeiende personages of een mooie sfeer. Life is Sweet had geen van dat alles.

Wel goed acteerwerk van Alison Steady, Jim Broadbent, Timothy Spall en David Thewlis, die ik soms wat vond overkomen als een zwakkere versie van Johnny in Naked, minus het vieze snorretje dan.

2,5

Aardige tragikomische Mike Leigh film.

De opzet is vrij simpel en met veel herhaling. Dat is tegelijk het sterke als het zwakke punt, maar het is nog wel onderhoudend.

De ouders hebben nog wat relativering en zelfspot, de andere personages hebben duidelijk een gebrek hier aan. Die tweeling is heel apart en met name Nicola; wat een irritant en zielig figuur...

Een keur aan troosteloze figuren komt voorbij. Leigh bekenden David Thewlis en Timothy Spall zijn weer te zien. Timothy Spall's rol is erg over-the-top. Ook wel wat flauw eigenlijk, een enorme mafketel.

Leuk om een vrij jonge Jim Broadbent te zien. Ik vind dat wel een sympathieke acteur.

Ik ken 'm vooral als oud mannetje en ik dacht dat die breekbare stem hoorde bij de oudere acteur, maar hier heeft hij die stem ook al.

Dit trok ik echt niet. Eerste keer bij Leigh van mij.

Wat een volstrekt irritante figuren. Ik werd er razend van.

Matige film over een gezin uit de werkende klasse die er ieder op hun eigen manier het beste van proberen te maken. Van een verhaal is niet echt sprake. Het overdreven acteerwerk van de cast wordt al vrij snel irritant. De interactie tussen de gezinsleden levert nog wel een paar goeie momenten op (vooral het openhartige gesprek tussen moeder en dochter). Niet bepaald Mike Leigh's beste film.