Kappen! (2016)

Naar het gelijknamige boek van Carry Slee.

Vanaf 16 juni in de bioscoop (Dutch FilmWorks)

EDIT: wederom uitgesteld, nu 15 december

En nu weer december?

Ja, inderdaad weer uitgesteld...

Je vraagt je af waarom

Guilty pleasure.. die Carry Slee films. Meestal slecht acteerwerk en matige productie. Super voorspelbaar en altijd dezelfde ingrediënten. maar toch kijken ze goed weg. Brengt me terug naar mn jonge tienerjaren waarin ik al haar boeken verslond. Deze staat me echter niet meer goed bij, of hij was na mn tijd.

Kappen is mijn favoriete jeugdboek ooit, heb het vroeger misschien wel 5 keer gelezen. De 3 jongens op de achtergrond van de poster komen echter een beetje fout over, daar zie ik geen juiste Emiel tussen staan. Sander en Indra lijken me wel prima gecast. Maar dit is allemaal slechts een eerste indruk uiteraard, ben benieuwd.

EDIT: Trailer gezien, Emiel valt me nog mee. Wel wat twijfels over de gehele cast en film maar had niet veel anders verwacht.

Die titels van Nederlandse films zijn toch zo grappig. Kappen! Afblijven! enzovoort.

Dat zijn allemaal boekverfilmingen van Carry Slee, met exact dezelfde titels. Dat één mevrouw die kiest zegt verder niets over de gemiddelde Nederlandse filmtitel. Bovendien is de doelgroep 12-16 jarigen ofzo.

EDIT: even de hoofdpersonen opgezocht. De 'actrice' die Indra speelt is 15. Ben ik de enige die haar eerder 22 vind lijken op die trailer?

Er zijn opvallend veel NL titels met uitroeptekens, viel me ook al eerder op.

Cool!

Leef!

Feestje!

Etcetera.

Lijkt me toch wel iets Nederlands.

Ojee, een nieuwe Carrie Slee verfilming. Heb de overige delen ook gezien, die behoren zo'n beetje bijna zonder uitzondering tot het allerslechtste niveau wat je aan Nederlandse films hebt. Benieuwd naar deze aankomende ramp. Heb het boek meen ik in mijn jonge jaren wel gelezen.

Ik kan hier zaterdag zelfs naar een meet & greet met de cast, maar ik sla toch even over.

Ja, en wat is nu je punt? Overigens zijn de drie titels die je noemt meer dan tien jaar oud of iets daar omheen. Lijkt me niet zo relevant, of wel?

M'n punt is dat relatief veel Nederlandse titels uitroeptekens hebben, wat ik armoedig vind staan, en dit is weer een voorbeeld. Het valt me gewoon op, in andere landen zie je dat niet of nauwelijks. Ik kan nog wel meer titels neerschrijven als je wilt, die drie waren uit de losse pols.

*haalt schouders op*

Ach, als je een hond wil slaan vind je altijd wel een stok.

Joes en Bente overtuigen het meeste. Timo en Tonko lopen maar een beetje voor spek en eieren door het beeld heen. De kracht ligt echter bij Joes en bij Bente. Tonko lijkt heel onwennig.

Pijnstillers was in vele opzichten echt beter. Misschien door de ervaringen die ik zelf mee moest maken, in wat ik leef.

Ik kan niet de schuld geven aan andere verwachtingen tov het boek. Maar blijkbaar trap ik toch in mijn eigen woorden. Want ja. Ik stelde me iets anders voor. En Tessa koos en kiest een andere benadering. Ik kan niet zeggen dat het slecht is, met wat ze doet. Maar ik had het gewoon iets anders bedacht dan wat ik te zien kreeg. Mede dankzij het boek.

Nou. Ik hoop nu op Bangkok Boy en de jong volwassen boeken. De tienerfilms zijn nu wel uitgefilmd. Of anders het autobiografische Moederkruid. Intussen ga ik Kappen met ! Nog eens lezen..

Ik had iets nodig om m'n tijd door te komen tussen college en een andere film in. Van Carry Slee had ik nog nooit wat gezien en deze draaide, dus vooruit.

Ik moet eerlijk zeggen dat het me nog best meeviel. Een verhaaltje dat thematisch nog best onderlegd is, met acteurs die voor Nederlands niveau maar beperkt door de ondergrens zakken. Het is wel jammer dat de plotverloop richting het einde ineens wel erg ongeloofwaardig wordt. Anders had je nog best een aardig tienerfilmpje gehad, nu had ik aan het einde vooral wat irritaties met betrekking tot het scenario. Hartbeat, een vergelijkbaar werkje uit het afgelopen productiejaar, deed dat aan het einde allemaal net wat degelijker. Hier worden de thema's (liefde, jaloezie, vriendschap, ruzie, je kent het wel) weer wat serieuzer en acceptabeler gebracht.

Vast heel aardig voor de doelgroep.

2*

Deze wil ik eigenlijk wel nog eens zien denk ik. De rest van die boekverfilmingen laat ik voorlopig wel voor wat het is

Dat zie je wel vaker, ook in Americaanse high school films zitten soms gasten die in de film 17 moeten voorstellen en in het echt 32 ofzo zijn

Tot nu toe twee keer 5 sterren gegeven, beide keren van leden die zich op 22 december registreerden en daarna niets meer van zich lieten horen. Lijkt me duidelijk dat ze zich registreerden om het gemiddelde van deze film wat op te krikken.

Zeker niet de slechtste Slee, maar het blijven knullige films: het betere schooltoneel maar met camera's en budget om het nog een beetje professioneel te laten lijken. Alleen zijn het veelal ideeënloze films die niks bijzonders te bieden hebben audiovisueel. Deze film is wel iets anders dan de andere van Slee. De beide hoofdpersonen hebben geen problemen thuis en een vrij normale gezinssituatie, daarnaast heeft de jongen van dienst eens geen creatieve hobby. Verfrissend. Beide spelers doen het ook best leuk met vooral de piepjonge Fokkens die nog best geloofwaardig blijft. Maar dat valt niet te zeggen van de rest van de film die steeds meer het belachelijke ingaat, met allerlei acteurs die er gewoon niets van kunnen. Die twee vrienden bijvoorbeeld, de kleurloze krullenbol en de lookalike van Kasper Dolberg, hebben al moeite om zinnen uit hun mond te krijgen alsof ze het menen en die knul die de bad boy van dienst is weet ook nergens de indruk te geven dat hij ook zo is. Altijd kijk je naar acteurs die hun best doen maar het niet lukt. 1,5*.

Heb iedere keer weer een dubbel gevoel bij de films van Carry Slee. Enerzijds zie ik ook wel dat het geen goede films zijn; de onnozele dialogen, de stereotiepe pubers die altijd maar weer in de problemen komen (foute vrienden krijgen, in de criminaliteit belanden, aan de drugs raken, etc.. ), anderzijds doen de films mij wel wat, de verhalen worden op een rustige, opbouwende manier verteld en nergens wordt het zo schreeuwerig en platvloers als in die smakeloze films van Johan Nijenhuis. Maar misschien is het ook wel de knullerigheid waarom ik ze toch wel leuk vind, want ook in deze film is er uiteraard weer een heleboel mis: die blonde lijkt wel Draco Malfoy met zijn jaloerse gemene oogjes en dat meisje dat constant moe is, die heeft natuurlijk iets onder de leden, maar wat? Geen Pfeiffer, dat is niet meer zo populair onder jongeren. Nee, moet Carry Slee gedacht hebben, Lyme!!

De populaire tienerboeken van auteur Carrie Slee worden al jaren succesvol verfilmd en zijn bij het jeugdige publiek flink in trek. Regisseuse Tessa Schram stond in 2014 aan het roer van de verfilming van het boek Pijnstillers en hier probeert zij de succesvolle lijn door trekken en minstens zo indrukwekkend uit de hoek te komen. Het moet gezegd dat zij hier opnieuw aardig in slaagt, toch weet de film niet zoveel indruk te maken als Pijnstillers destijds. Wel moet gezegd worden dat het verhaal opnieuw erg actueel is en vooral confronterend. Zo is de boodschap van de film erg duidelijk en zal deze zeker bij menig tiener flink aankomen.

Ook op de casting is er weinig tot niets aan te merken. Zo leveren zij allen een zeer degelijke acteerprestatie af, waarbij eigenlijk alleen Bente Fokkens (die Indra speelt) wat uit de toon valt. Zo lijkt zij vooral indruk te willen maken door sip te kijken en poogt zij met haar puppy ogen het hart van de kijker te stelen. Toch blijft het knap dat er verder vrij goed geacteerd wordt, zeker het acteerwerk waarmee wij dagelijks worden geconfronteerd in menig soapserie. Toch is er geen acteur of actrice die er met kop en schouders bovenuit steekt.

Ondanks dat de boodschap van de film sterk aanwezig is en goed wordt overgebracht, kan je soms wat vraagtekens zetten bij bepaalde plotontwikkelingen. Zo is bijvoorbeeld de ontknoping van het verhaal vrij matig, wat niet geholpen wordt door de houterige dialogen en onbegrijpelijke beslissingen van de personages. Dit zorgt ervoor dat Kappen! opnieuw een acceptabele Carry Slee verfilming is geworden, maar zeker een van de minste uit de serie. Het doel wordt met de boodschap zeker bereikt, maar maakt de film ook alleen geschikt voor een jeugdig publiek tussen de 12 en 15 jaar. Nu is dat ook de doelgroep van de film, maar zeker met Spijt! werd een film afgeleverd die ook bij een volwassen publiek de ogen wist te openen.

Kappen! heeft een sterke boodschap, maar rust op een matige hoofdrolspeelster en bevat daarnaast teveel matig uitgewerkte plotontwikkelingen. Hierdoor is Kappen! niet bepaald in balans. Natuurlijk is de film vooral bedoeld voor tieners in de leeftijdscategorie 12 tot 15 jaar, maar het is jammer dat de film de kwaliteit mist van bijvoorbeeld Spijt!. Hiervoor is het verhaal namelijk te matig en de dialogen te houterig. Ik moet dan ook concluderen dat deze op zich degelijke film tekort schiet voor volwassenen en toch echt een van de minste Carry Slee verfilmingen is tot nu toe. Ik mag hopen op beterschap, want Kappen! is ongetwijfeld niet de laatste verfilming uit het rijke oeuvre van de succesvolle kinderboekenschrijfster Carry Slee.

Carry Slee films vind ik altijd wel leuk om naar te kijken en deze was ook weer prima, van de meeste films heb ik de boeken wel gelezen.

Man man, wat een saaie zit was dit. Ik ben altijd wel te porren voor een Carry Slee (achtige) film, maar dit viel een potje tegen zeg.

De personages deden me niets, het verhaal wilde me maar niet boeien en naarmate de film vorderde leek de film voorbij te kruipen. Ik vond juist dat het acteerwerk ook regelmatig te wensen over liet, de boze/getergde/onschuldige blikken had ik al snel gezien.

Het voelt mat en dof aan, alsof het nergens tot leven wil komen. Ben ik niet gewend van de Slee verfilmingen. Dit is verreweg de minst boeiende die ik gezien heb. 1,5*

Kappen was mijn favoriete jeugdboek die ik wel 3 a 4 keer gelezen heb. Was dan ook wel nieuwsgierig toen ik zag dat er een verfilming kwam. Kan de meeste Carry Slee verfilmingen sowieso goed hebben en deze viel me ook niet tegen.

Bij het lezen creëer je natuurlijk je eigen beelden erbij. Sander, Chris, Maarten en Indra voldeden hier eigenlijk best aan en dat maakt het leuk. Bij Emiel dacht ik altijd aan een daadwerkelijke gevaarlijke jongen, deze kwam wat 'wannabe' over. Vond het acteerwerk opzich wel prima maar Tonko Bossen als Sander stak er boven uit, acteerde duidelijk het meest volwassen.

Plot is grotendeels hetzelfde gebleven gelukkig, alleen de neergeslagen jongen was in het boek een rolstoel gebruiker als ik me niet vergis of iets door elkaar haal. Vond het eigenlijk best spannend weer, al is het duidelijk gericht op een jongere doelgroep.

Audiovisueel vond ik het prima, achtervolging op het laatst is bijvoorbeeld best 'groots' gedaan en de soundtrack vond ik de hele film wel effectief. Jammer van die sms berichtjes die dan zo op het scherm te zien zijn als een soort pop-up, echt verschrikkelijk lelijk is dat. Zag het volgens mij ook in Dansen op de Vulkaan.

In herinnering niet zo spannend als het boek maar die zal al die jaren later ook niet veel meer voorstellen als ik het nu zou lezen. Vond het vermakelijk om dit jeugdsentiment in anderhalf uur weer even te ervaren.

Hoewel ik natuurlijk niet tot de doelgroep behoor, heb ik mij altijd wel vermaakt met de boeken van Carry Slee. Datzelfde kan ik zeggen van de meeste verfilmingen van die boeken. Ik heb dit boek van Slee (nog) niet gelezen, maar ik moet zeggen dat de film prima in elkaar zit, al worden er in het plot wel erg veel problemen al dan niet terloops aangeroerd.

De film doet naar mijn gevoel qua spanning en vormgeving, incl. het acteerwerk, zeker niet onder voor buitenlandse films die zich richten op dezelfde doelgroep en soortgelijke problemen als thema hebben. Het is geen topcinema maar wel informatief en onderhoudend.

Toch maar eens de verfilming gekeken van een van mijn leest gelezen jeugdboeken. Je weet van tevoren eigenlijk al dat de film waarschijnlijk zal tegenvallen en dat deed hij alsnog. Elk stukje diepgang ontbreekt en de meeste dialogen en emoties voelen erg gemaakt aan. Ook vond ik de afwijkingen van het boek niet bepaald een meerwaarde hebben. En dan heb ik het nog niet over de verschrikkelijke voorspelbaarheid (bv Emiel die ineens voor die deur staat met zijn mes, dat zagen we natuurlijk niet aankomen...) Toch kijkt ie nog wel lekker weg maar dat is het dan ook wel. Uit dit verhaal valt een stuk meer te halen wat mij betreft. 2,0 voor mij.

Minste film van Carry Slee. Op het einde wordt het wel heel en heel ongeloofwaardig.

Nog maar een Slee.

Opnieuw hetzelfde niveau, niets blijft er meer bovenuit steken. Maar in het begin dacht ik heel even van wel, want wat zag ik hier? Goed acteerwerk van de 3 jongens? Dat is ook lang geleden. Dat was dus een groot compliment, die Brauers zal het echt wel gaan maken denk ik.

Verhaal rondom Fokkens was een stuk minder overtuigend, vooral omdat het nogal geforceerd overkomt en er is geen moment waarmee ik met haar meeleefde. Schram wil graag haar cameratechniek verbeteren, maar pas richting een aantal tracking-shots naar de slotfase toe wil ik het goed noemen.

De slotfase verpest de film ook goed, dat kan ook aan het boek liggen, maar je verfilmt het alsnog. Om er een soort avontuur van te maken heeft nog nooit gewerkt en dus ook hier niet. Waarom ze er dan toch nog voor kiezen is me een compleet raadsel, want alle geloofwaardigheid wordt teniet gedaan.

Toch wel een goed gekozen onderwerp voor de kids, dat wel. Dit met overtuigende rollen van Brauers en Bossen ging het wel de goede kant op. Ze zijn nog onervaren, maar daar kan je wat aandoen. Fokkens is vooral tijdens de romantische scenes toch nog te zenuwachtig om van het scherm te spatten.

Eerste deel was dus veel sterker en boeiender, met wat betere montage had dit nog beter van het scherm kunnen spatten. De eerste minuten bijvoorbeeld is een stukje film zoals ik het graag zie. Het verhaal zelf rommelt af en toe iets te veel, sommige plotjes worden niet afgemaakt. Wat gebeurd er met de broer van Van Eer? Hoe komt die telefoon bij Kersloot? Altijd die vervelende schoonheidsfoutjes.

Uiteindelijk zie ik wel potentie in elk acteur hier, maar toch net niet om een voldoende uit te tekenen. Jammer, maar ik heb toch iets meer vertrouwen.

Gelet op de scores op de diverse sites blijkbaar één van de mindere Carry Slee verfilmingen, maar zelf vond ik het net één van de betere. Behoudens de scheut spanning en de voorspelbare afronding aan het einde ligt de moraal er dit keer niet zo dik bovenop als normaliter. Een redelijk prettig herkenbaar, bijna alledaags verhaal, erg goed geacteerd door de jeugdige cast, die het een stuk beter doen dan de volwassenen(Kuilboer overdrijft bepaald als fanatieke coach). Leuke film voor jong en oud, meer van dit en ik verklaar de Nederlandse film weer aan de beter hand.

In het begin leek het een lange zit te worden, maar na zo'n groot half uur werd het verhaal wel interessanter. De cast was niet slecht, maar ook niet echt waw. Verder zag de film er el prima uit.

Een beetje een moeizame start, maar uiteindelijk toch wel de moeite om gezien te hebben.

Deze film is als patat met een klodder mayonaise.

Het is maar goed dat ik dit niet in de bioscoop heb gezien want ik vond het onmogelijk om mijn lachen in te houden bij deze dik aangezette oliedomme verfilming van het gelijknamige boek van Carry Slee. Tonko Bossen leidt een hevig schmierende cast die geen enkele kaas gegeten hebben van subtiel acteren. Het voorspelbare verhaal betreft drie vrienden: de brave Sander [Tonko Bossen], de zogenaamd ‘goedzak’ Maarten [Timo Wils] en de fanatieke Chris [Joes Brauers] die al vanaf de kleuterschool elkaars beste vrienden zijn. Wanneer Sander interesse toont in Indra [Bente Fokkens] zoekt Chris zijn heil bij Emiel [Tobias Kersloot] en presto: opeens maken Chris en ultieme meeloper Maarten deel uit van een criminele bende en moet Sander natuurlijk het morele boegbeeld spelen. Slecht geacteerd, erbarmelijk geschreven, maar zo slecht dat hij leuk is.