La Ley de Herodes (1999)

Briljante film over de misstanden van de politiek van Mexico, die een goed beeld schets over de corruptie in het land. De 'belangrijkste' politieke partij van Mexico de PRI heeft zelfs deze film voor een bepaalde tijd verboden. De verderfelijkheid van de politiek.

Welkom in de politieke wereld van Mexico: La Ley de Herodes. Naaien of genaaid worden. Waar de regerende partij PRI bestuurd wordt door partijbonzen die alleen om hun eigen hachje geven. En wanneer er een vacature voor burgemeester komt in San Pedro, kiezen ze voor de nogal ongekwalificeerde Juan Vargas: voornamelijk omdat zijn concurrent eerlijk is (dus niet beinvloedbaar door het partijbestuur), en hij gezien wordt als een wel beinvloedbare sukkel. Het begint dus een beetje als Mr. Smith Goes To Washington, maar dan in het Mexico van het redelijk recente verleden (en in zekere mate nog steeds nu) - en het gaat dan ook niet bepaald verder als Mr. Smith Goes To Washington, kan ik je vertellen.

Hoe dan ook, zijn promotie valt Vargas in het begin niet mee. San Pedro blijkt een gehucht te zijn, zonder school maar wel met bordeel, eerder bestuurd door een reeks boeven, incompetentelingen en lapzwansen, grotendeels bewoond door indianen die geen Spaans spreken en niet overlopen van vertrouwen of interesse in de lokale politiek, en andere locals die niet bepaald het toonbeeld van morele ruggengraat zijn. In het begin doet hij nog z'n best om een goede en eerlijke burgemeester te zijn, maar op een gegeven moment valt het kwartje: er is maar één manier om te besturen in Mexico, en dat is met corruptie, geweld en afpersing, met een pistool en een wetboek in de hand.

Kortom, een zeer geslaagde satire op de corruptie in Mexico. De film doet zijn politieke kritiek met in het begin luchtig overkomende humor, maar écht luchtig is het niet, en het wordt steeds donkerder gedurende de film. Juan Vargas gaat op de Walter-White-toer en begint met kleine afpersingen, maar het escaleert al snel tot uitgebreid moorden - waarna hij zonder gene over het graf van een van de slachtoffers pist. Om vervolgens de schuld van de moord op z'n politieke rivaal af te schuiven. Vervolgens, nadat z'n vrouw er vandoor gaat met een Amerikaan, escaleert Vargas verder tot een Mexicaanse Caligula die willekeurig los gaat op iedereen in zijn omgeving bij de geringste provocatie. Het is een compleet andere manier van een politieke boodschap overbrengen dan bijvoorbeeld de beklemmende grimmigheid van Z - het heeft meer overeenkomsten met het cynisme en de galgenhumor van (het latere) In the Loop. En alsnog is niet alleen de humor raak, ook de politieke boodschap komt aan: schijnbaar is de film in Mexico door de lokale politiek (en in het bijzonder de PRI) niet bepaald met open armen ontvangen en zelfs een tijdje verboden geweest. Het had misschien een klein beetje korter gemogen, maar alsnog een behoorlijk sterke film en rake satire. Geweldig einde ook. La Ley de Herodes verdient een groter publiek dan die magere vier stemmen die de film momenteel heeft.

Na La Dictadura Perfecta, die me goed beviel, ook deze maar eens opgezocht. Zelfde hoofdrolspeler, zelfde soort clownachtige rol, maar ik besef nu pas dat Alcázar ook in Narcos speelde.

In ieder geval betreft ook deze film kritiek op de partij PRI die decennialang de macht in Mexico had, maar het geheel is nu gesitueerd aan het einde van de jaren 40 van de vorige eeuw. Dit verklaart waarschijnlijk ook de sepiatinten. Visueel is het allemaal niet erg fraai moet ik zeggen. Sepia vraagt om contrasten in licht en die worden niet bepaald opgezocht en in combinatie met het dorre land ziet het er erg lelijk uit. Muzikaal worden we steeds op hetzelfde riedeltje getrakteerd en dat begint op een gegeven moment te irriteren.

Het plot is dan wel weer aardig, maar wat mij betreft wat minder scherp dan in La Dictadura Pefecta, wat wellicht ook ligt aan het feit dat laatstgenoemde film in de huidige tijd speelt. Inderdaad een satire over iemand die aanvankelijk de beste bedoelingen maar steeds verder richting despotisme afdwaalt. Het is enigszins humoristisch, maar eigenlijk erg cynisch, want het algehele beeld dat geschetst wordt is dat je als een eerlijk man politiek niets bereikt en dat machtsmisbruik zo ongeveer de enige manier is om je staande te houden.

Op meerdere vlakken uiteindelijk de mindere van La Dictatura Perfecta en daarom kom ik helaas op een flink lagere waardering uit. Niettemin ben ik nieuwsgierig naar meer films van de regisseur, want dit is natuurlijk pas zijn eerste film. 2*.

Hmm, jammer dat ie niet helemaal beviel, maar ik ben nu wel erg benieuwd naar La Dictadura Perfecta. Lijkt een film die wel in mijn straatje moet liggen, als ik het zo lees.

Als deze je beviel, dan zal La Dictatura Perfecta je zeer zeker ook bevallen. Ik denk dat je daar ook naar een film van een rijpere filmmaker kijkt.

Ik doe er overigens toch een halfje bij, want de seksscène in het bordeel was toch eigenlijk wel erg geniaal.

Vanaf 16 juli te zien op Netflix!

Leuke keuze zeg.

Erg benieuwd!

Goeie film over een man die de positie van burgermeester accepteert van een armzalig woestijnstadje in Mexico. Een leuke film over de werking van een corrupte overheid op kleine schaal. Vermakelijk om te zien hoe het hoofdpersonage steeds verder gaat. En ondanks dat dit de meest verschrikkelijke dingen zijn, blijft de film vrij luchtig van toon.

De film is redelijk onderhoudend, het compleet ontsporen van de burgemeester wordt aannemelijk gemaakt. Wel vind ik het allemaal wat lang duren en op een gegeven moment veel van hetzelfde. La dictadura perfecta hier al eerder genoemd, is een stuk bijtender en scherper.