Eve's Bayou (1997)

was wel aardig , alleen irriteerde ik me af en toe aan dat sentimentele gedoe. maar wel 3 sterretjes waard.

Dacht dat ik vooral de broeierige sfeer een zeer sterk element van de film vond, naast de muziek en Jackson.

Degelijk en goed geacteerd familie drama met vleugje voodoo. Maar wat overheerst zijn de liefdesperikelen rondom arts Louis. (Jackson) en de uitwerking hiervan op het gehele gezin.

Het mystieke tintje wordt gegeven door een familielid met paranomale gave en een waarzegster op de lokale markt.

Hier en daar uiterst sfeervolle beelden van een broeierig New Orleans en omgeving.

3,5*

Mooi en traag familiedrama over een welgestelde familie in de jaren 60, met een vader die z'n handen niet van andere vrouwen kan houden.

Een broeierige sfeer met mooi beelden; sterk acteerwerk van zowat de hele cast; verschillende personages die worden uitgediept zodat je de situatie vanuit verschillende ogen hoeken kan meemaken; ... allemaal zaken die de film boven het gemiddelde heffen.

Aanrader voor wie ook The Color Purple en Driving Miss Daisy kan waarderen.

Een broeierige film over de traumatische relatie tussen een overspelige dokter en zijn puberende dochters in het diepe zuiden van Amerika. Hoewel zich een incestueuze situatie aandient, blijft de film aan de veilige kant. Niet erg schokkend allemaal. Het dichterlijke einde vond ik wel mooi.

Deze film heeft 2 speellengtes

Wat een prachtig mooi pareltje is dit zeg. Ben sowieso een fan van het zuidelijke Amerika. De film komt gelijk goed binnen als Eve haar vader betrapt met zoals haar zus zegt die koe? Onlangs heeft deze prachtfilm een 4K transfer gekregen. Geen echte 4k transfer maar bewerkt tot bijna 4k zeg maar. Maar de transfer is sowieso een plaatje. Geluid is ook prima verzorgd. Grote ster is in deze film is toch echt Eve gespeeld door Jurnee Smollet die met haar kinderrol zij het iets ouder lijkt zoals Shirley Temple speelde. Een oscarwaardige rol. Haar ondeugende trekjes vond ik ook erg grappig en het geheel voelde voor mij naturel aan. Feitelijk werd niks overdreven neergezet. Knap. De film moest ik wel bekijken met Engelse Subs, maar dat was voor mij in deze film geen probleem. Zodoende ook weer wat nieuwe woordjes geleerd. Tapestry, barren, slugger of cohorts al is dat laatste woord ook Nederlands. Ik vond het Vodoo gedeelte ook erg mooi in beeld gebracht. Vooral met haar Vodoo poppetje en haar naalden. Met haar leeftijd zit je ook aan wat is fictie en real. Dat het speelse daarin ook werkelijkheid zou kunnen worden beangstigde haar ineens. Ben echt gefascineerd door haar rol al spelen andere zeker ook niet slecht. De dichterlijke vormen in het gezin worden ook mooi verwoord. Pracht drama!

Film 4,0

Beeld 4,5

Geluid 4,0

Extra's 4.0

The summer I killed my father, I was ten years old

Met deze zware woorden begint deze familietragedie met een overspelige vader als rode draad. Laat een enorm sterke indruk na. Veel berust op de perceptie van de kinderen Eve en Cisely tegenover hun vader en ongewild beïnvloeden ze door hun handelingen het lot, of eerder het noodlot. Het is niet makkelijk om kinderen uit de verf te doen komen in zo'n zware drama's maar dat lukt hier wonderwel, zeker met Jurnie Smollett in de rol van Eve, die de complexe relatie met haar ouders vol overtuiging neerzet.

Ook enkele scènes en dialogen wekten behoorlijk indruk. Zo wandelt de tante, Mozelle, letterlijk haar herinneringen binnen wanneer ze Eve vertelt hoe haar eerste man vermoord werd door haar minnaar. Toen dat schot weerklonk, schoot ik letterlijk uit mijn stoel. Een parel van een scène was dat. Ook de laatste vijftien minuten zijn zowat onvergetelijk. Een goede film, maar het sputtert wel enkele keren in het begin en neemt net iets teveel tijd om alle spelstukken op zijn plaats te zetten. De lengte is het zwak punt van de film, maar wat was dit goed geacteerd verder!

Broeierige licht voortkabbelende dramathriller gesitueerd in, de naam zegt het al, de bayous van Louisiana aan het begin van de jaren zestig. Geregisseerd door Kasi Lemmons, vriendin en huisgenoot van Jodie Foster in The Silence of the Lambs. Talloze prachtige shots van moerascipressen die met hun hangend (Spaans) mos wel iets weghebben van exotische treurwilgen, wat dan weer mooi aansluit bij de onderhuidse sensuele spanningen en het verdriet dat de personages moeten dragen .

Jurnee Smollet als de innemende Eve Batiste met haar dikke Pippi Langkous vlechten, een voodoo kind, moest meteen denken aan Jimi Hendrix' Voodoo Chile: Lord, I'm a Voodoo Chile/Well, the night I was born/Lord, I swear the moon turned a fire red..

Schitterende huizen in Frans koloniale stijl met omhullende veranda's.

Een bijzondere bijrol voor Diahann Carroll als de witgeschminkte waarzegster Elzora die zoals een goede heks betaamt buiten het dorp woont en vooral met rust gelaten wil worden. Carroll speelde in de jaren tachtig nog de rol van Dominique Deveraux in de serie Dynasty waarin ze het geregeld aan de stok kreeg met aartsrivale Alexis.

De hoofdpersonen doen denken aan de familiedrama's van Ingmar Bergman.

Mysterieus, spookachtig, zwoel....

Grappig om Jurnee Smollet zo jong te zien. Birds of Prey en Lovecraft Country zijn hier nog erg verg weg. Ebert vond het een van de beste films van het jaar, en hoewel me dat (ruim) te ver gaat, is die broeierige zuidelijk sfeer leuk om nu en dan in te vertoeven.

3,3*