Un Minuto per Pregare, un Istante per Morire (1968)
Alternatieve titels: A Minute to Pray, a Second to Die | Dead or Alive | Outlaw Gun
mijn stem
10 stemmen
Italië
Western
118 minuten
geregisseerd door Franco Giraldi
met Alex Cord, Arthur Kennedy en Robert Ryan
Wanneer de verstoten Clay McCord verneemt dat de gouverneur van New Mexico gratie verleent aan alle bandieten die dat aanvragen in de stad Tuscosa, wantrouwt hij dit onmiddellijk. Desondanks is McCord toch wel geïnteresseerd in het aanbod en trekt hij naar Tuscosa. Echter, eenmaal aangekomen in het stadje escaleert de situatie al snel...
0
geplaatst: 23 mei 2010, 20:25 uur
De versie die ik zojuist zag is de Amerikaanse, en zover mij bekend de enige die verkrijgbaar is op dit moment (ik hoor iemand dit graag tegenspreken)
De Italiaanse versie is 20 minuten langer (118 min.) en heeft een geheel ander einde.
Dat neemt niet weg dat dit een bijzondere spaghettiwestern is.
Verhaal en (een deel van) de dialogen liggen boven het gemiddelde van dit soort westerns.
De drie Amerikaanse acteurs in de hoofdrollen, Cord, Kennedy en Ryan zijn goed.
Cord heeft aardig wat expressie in huis.
Helaas zijn zijn vocale prestaties een stuk minder.
Hij spreekt op een lijzige irriterende manier, hetgeen misschien ook wel een hinderpaal voor zijn carrière geweest kan zijn.
Dat is jammer, want voor de rest is hij zeer overtuigend in zijn lang niet makkelijke rol.
Een revolverheld met een levensgevaarlijke handicap.
De locaties en decors zijn prima.
En wat heel bijzonder is, de muziek, die absoluut niet doet denken aan die van andere spaghettiwesterns.
Componist Carlo Rustichelli zorgde voor de uitstekende en sfeervolle score.
Ik heb niets tegen de typische Italo-westernscores (tenminste wanneer ze niet afkomstig zijn van de De Angelis broertjes) maar vaak lijkt het wat teveel op elkaar.
Dit is echt wel een verademing.
Gedurfd ook natuurlijk.
Naast de reeds genoemde acteurs is er nog de mooie Nicoletta Machiavelli.
Jammer dat haar rol niet wat groter is.
Als de hoeden nu nog wat Amerikaanser zouden zijn geweest, en niet van een Italiaanse 'capello-maker', met niet al te veel verstand van cowboyhoeden, dan had ik weinig anders aan te merken op deze goede western.
De Italiaanse versie is 20 minuten langer (118 min.) en heeft een geheel ander einde.
Dat neemt niet weg dat dit een bijzondere spaghettiwestern is.
Verhaal en (een deel van) de dialogen liggen boven het gemiddelde van dit soort westerns.
De drie Amerikaanse acteurs in de hoofdrollen, Cord, Kennedy en Ryan zijn goed.
Cord heeft aardig wat expressie in huis.
Helaas zijn zijn vocale prestaties een stuk minder.
Hij spreekt op een lijzige irriterende manier, hetgeen misschien ook wel een hinderpaal voor zijn carrière geweest kan zijn.
Dat is jammer, want voor de rest is hij zeer overtuigend in zijn lang niet makkelijke rol.
Een revolverheld met een levensgevaarlijke handicap.
De locaties en decors zijn prima.
En wat heel bijzonder is, de muziek, die absoluut niet doet denken aan die van andere spaghettiwesterns.
Componist Carlo Rustichelli zorgde voor de uitstekende en sfeervolle score.
Ik heb niets tegen de typische Italo-westernscores (tenminste wanneer ze niet afkomstig zijn van de De Angelis broertjes) maar vaak lijkt het wat teveel op elkaar.
Dit is echt wel een verademing.
Gedurfd ook natuurlijk.
Naast de reeds genoemde acteurs is er nog de mooie Nicoletta Machiavelli.
Jammer dat haar rol niet wat groter is.
Als de hoeden nu nog wat Amerikaanser zouden zijn geweest, en niet van een Italiaanse 'capello-maker', met niet al te veel verstand van cowboyhoeden, dan had ik weinig anders aan te merken op deze goede western.
0
geplaatst: 7 november 2019, 02:17 uur
Deze afgelopen dinsdag zitten kijken op een Duitse blu ray in het Italiaans met Duitse ondertiteling (later bedacht ik dat ik beter de Engelse audio had gekozen daar de drie belangrijkste acteurs Amerikanen zijn).
Bijzondere Spaghetti western met een hoofdkarakter, die aan epilepsie lijkt te lijden (tegen eind film wordt hierover meer duidelijk). De film onderscheidt zich van de gemiddelde Spaghetti western doordat hij opvallend tragisch, bijna poëtisch, wordt verteld. Dit wordt nog eens door de sfeervolle score versterkt. Einde is erg cynisch en ik was er al een beetje bang voor dat het ongeveer op deze manier zou gaan eindigen, maar op zich was het wel origineel en paste het bij de rest van de film.
Rol van Ryan, die na een uur gaat meedoen, wordt pas tegen de finale van de film belangrijk, maar hij is zeker een meerwaarde, dit geldt in mindere mate ook voor Kennedy.
Eigenlijk is het enige minpuntje aan de film hoofdrolspeler Cord, die te weinig charisma en starpower heeft om werkelijk indruk te maken. Stel je voor dat iemand als Giuliano Gemma deze rol had vertolkt, dan was dit één van de toppers in het genre geweest, nu is het niet meer dan gewoon goed.
Een dikke zeven, ofwel 3,5 ster.
Bijzondere Spaghetti western met een hoofdkarakter, die aan epilepsie lijkt te lijden (tegen eind film wordt hierover meer duidelijk). De film onderscheidt zich van de gemiddelde Spaghetti western doordat hij opvallend tragisch, bijna poëtisch, wordt verteld. Dit wordt nog eens door de sfeervolle score versterkt. Einde is erg cynisch en ik was er al een beetje bang voor dat het ongeveer op deze manier zou gaan eindigen, maar op zich was het wel origineel en paste het bij de rest van de film.
Rol van Ryan, die na een uur gaat meedoen, wordt pas tegen de finale van de film belangrijk, maar hij is zeker een meerwaarde, dit geldt in mindere mate ook voor Kennedy.
Eigenlijk is het enige minpuntje aan de film hoofdrolspeler Cord, die te weinig charisma en starpower heeft om werkelijk indruk te maken. Stel je voor dat iemand als Giuliano Gemma deze rol had vertolkt, dan was dit één van de toppers in het genre geweest, nu is het niet meer dan gewoon goed.
Een dikke zeven, ofwel 3,5 ster.
* denotes required fields.
* denotes required fields.