Funny Girl (1968)

Een van de laatste films van William Wyler

De regie is van de onvolprezen William Wyler.

In deze film is de actrice op haar best. En is ook een van de betere films. Helaas heeft ze getracht dit succes te proberen te evenaren met Funny Lady (+ een TV film daarover) waardoor er een beeld ontstond dat ze wel heel erg met zichzelf bezig was; wat dus weer ten koste ging van dit origineel.

Was vandaag op tv. Aardige musical die helaas wat traag en gedateerd overkwam. 3*

Deze film is echt geweldig, één van mijn favorieten.

Goed en vooral grappig geacteerd. Ook al is de film wat ouder...De humor is tijdloos. En door de kostuums uit het jaar 1900 , is de film ook mooi om te kijken. Dus een echte aanrader.

Vond er niet veel aan. Flauwe chickflick. 3 sterren.

De beste Barbra Streisandfilm, in concurrentie met "The Way We Were". Overigens vind ik haar niet lelijk, alleen haar neus is te groot.

Musical rond Barbra Streisand met een klassiek, te voorspellen plot maar ik zag al veel slechtere in dit genre.

Barbra verraste wel met haar act en dat leverde haar een Golden Globe en een Oscar op. Haar stem bleef wel haar grootste troef : "Second hand rose", "People", "My Man"...

Een ouderwetse, nostalgische, klassieke musical volgens het Hollywood concept van destijds. Barbra Streisand was in topvorm (de film is bijna een one womanshow) en kon met haar sterke persoonlijkheid de productie dragen. Behalve dat ze verdomd goed kon zingen was ze ook nog grappig. De film overtuigde mij het minst in de dramatische gedeeltes.

Typische musical, zoals er in die tijd wel meer gemaakt werden. Maar met Wyler aan het roer, en Barbara Streisand in een zeer goede hoofdrol, zorgen er voor dat er ondanks de ietwat te lange speelduur, voldoende te genieten valt.

Streisand is echt geweldig op dreef hier. Een zeer energieke rol, waarin zij zich helemaal uitleeft en daarnaast de musical weet te voorzien van de nodige humor. Het verhaal is voorspelbaar en het drama heeft hier en daar wat zwakke punten, maar gelukkig zijn de muzikale intermezzo’s niet slecht. Sommige zijn zelfs heel leuk.

Verder heb ik er niet zo veel over te melden. Wyler is een veelzijdig regisseur, die ook in dit genre goed uit de voeten kan, zo bewijst hij hiermee.

3,0*

Ik kende Barbra Streisand hiervoor nauwelijks, laat staan als jonge vrouw. Verrassend dat ze als jonge meid zo leuk was, en dat ze zo'n leuke vlotte rol neerzet. Naast een goede zangeres was ze dus ook echt getalenteerd als actrice, en gewoon een leuke persoonlijkheid.

Het idee was dat ze 'lelijk' moest voorstellen, maar ik vind haar eigenlijk best mooi en heel fijn om naar te kijken. Terechte Oscar wat mij betreft.

Haar rise to fame is erg leuk om te volgen, alleen jammer dat het verhaal zo afdwaalt van Fanny naar haar relatie met die schimmige vervelende Mr. Arnstein. Ik vond dat een vrij vervelende wending, en dat doet de film op een speelduur van 2,5 uur weinig goed.

Een lagere beoordeling dus dan het had kunnen worden, maar alsnog wel een voldoende, vrijwel geheel te danken aan Barbra.

3* - 3,5*

Matig.

Eerste deel van de film valt nog wel mee, zoals wel vaker in rise and fall verhaaltjes. Eens het allemaal wat minder begint te lopen komt het op de acteurs aan het drama te dragen, daar loopt het dan vaak al snel mis. Funny Girl in een notendop.

Streisand is matig als bijdehandje, Sharif mist een beetje uitstraling voor z'n rol. Als koppel zijn de twee ook nooit echt geloofwaardig. Maar de film mist ook vooral wat weelderigheid, gezien het toch over de Ziegfeld Follies ging. Het oogt wat statisch en levensloos soms.

Laatste uur is een aardige downer, vervelend dat deze film dan ook een dikke 150 minuten in beslag neemt. Mist wat trimming links en rechts had het makkelijker beter gekund, ook een beter (en vooral vlotter) einde had de film goed gedaan.

1.5*

Goeie film over het leven en carrière van actrice/zangeres Fanny Brice die vooral bekend werd in de revue van Ziegfeld. Zoals meerdere musicals uit die tijd, is ook deze aan de lange kant. Maar er zit genoeg vooruitgang in het verhaal en niet al te veel nummers. Mooie kostuums en een uitstekend filmdebuut van Barbra Streisand die haar komisch, dramatisch en muzikaal talent prima in haar rol kwijt kan.

“I'm a bagel on a plate full of onion rolls!”

Prima musical. Ik ben eigenlijk niet zo bekend met het werk van Barbra Streisand, maar Funny Girl laat zien wat voor superster ze is. Ze zit in iedere scene, dus ze moet wel goed zijn wil de film slagen. Maar het charisma van Streisand spat van het scherm, en ook de muzieknummers en de production design zijn van de hoogste kwaliteit. De film is te lang en een bepaalde verhaallijn rond Omar Sharif is niet al te interessant, maar gelukkig heeft Funny Girl genoeg sterke punten. Een mooie laatste film van William Wyler.

Streisand doet het best goed in haar eerste hoofdrol, alleen van enige chemie met tegenspeler Sharif is toch geen sprake. Het verhaal kent nauwelijks verrassingen, op het unhappy end na misschien. Verder een degelijk drama met wat humor, was wel wat verbaasd dat deze van de hand van William Wyler is. De stijl van zingen van Streisand trek ik alleen niet, het lijkt wel alsof ze oneindige varianten op een zelfde liedje maakt inclusief uithalen. Ik kan me werkelijk geen enkel liedje nog voor de geest halen en dat is voor een musical toch geen goed teken.

Als de film opent met muziek tegen een zwart scherm gedurende vijf minuten en dan nog twee minuten aan intro-titels voorschotelt, staat Funny Girl eigenlijk al met 1-0 achter. Gelukkig is het eerste uur, gerekend vanaf dat er filmbeeld is, vervolgens alleraardigst. Ik vind de film het beste werken als rom-com, terwijl het musicalgedeelte een stukje minder is, ook vrijwel geen klassieke liedjes voorbij horen komen. Het tweede uur zakt de film in, om dan in de laatste 20-30 minuten wel weer tot een mooie afronding te komen. De problemen worden toch wat serieuzer gepresenteerd en zijn diepgaander dan dat je in het gemiddelde niemandalletje tegenkomt. Slotsong van Streisand is veruit het sterkste qua muzikale impact en ook het beeld hier werkt erg goed (eigenlijk is dit geen musicalscene maar een normaal toneeloptreden binnen de film). Ruime drie sterren.

In een week eindelijk eens twee films met Streisand gezien. Voorheen had ik niet zoveel met haar, maar ik zocht haar films en muziek dan ook niet op. Ik kende wel de wisselende kritieken over haar. Nu kan ik mijn eigen mening vormen en ben blij verrast over haar ontwapenend acteerwerk. Ik weet niet welke ik beter vind, The Way We Were of Funny Girl. In ieder geval vind ik beiden fijn om naar te kijken en wist niet dat ze zo'n grappige charme had en dat ze zo'n mooie vrouw was indertijd. Nu weet ik ook uit welke klassieker Don't Rain On My Parade komt. Wat een vrouw!

Echt slecht is het niet te noemen, maar voor 150 minuten film is het verhaaltje toch wat te standaard, de humor wat te flauw en de muziek niet opzienbarend genoeg. Dan krijg je wel eens de neiging om verder te spoelen.

Zag overigens best wat parallellen met A Star Is Born.