Disorderlies (1987)

The Fat Boys, die heb ik nooit leuk gevonden en dat is wel een vereiste om deze film te kijken.

Deze was erg grappig vroeger, zie dat ie gewoon leverbaar is. Maar eens achteraan gaan.

In 1987 waren the Fat Boys enorm populair, na hits te hebben gescoord met The Twist en Wipe-Out. Dus werd het tijd om ze een filmrol aan te bieden. Tja, en als je er zo uit ziet als the Fat Boys, dan belandt je al snel in een komedie.
Maar er werd niet gekeken of ze wel geschikt waren voor een komedie, want je moet dan wel timing hebben en dat ontbreekt ze wel. Een beetje the Three Stooges nadoen is niet genoeg.

Dat deze film niet al te goed is, is trouwens niet de schuld van the Fat Boys, maar eerder de schuld van de regisseur en scriptschrijver, want die weten er een potje van te maken. En dan de muziek van the Art of Noise, werkelijk rampzalig!

2*

Niet zo slecht als z'n reputatie doet geloven. Natuurlijk, dit is een simplistische poging om munt te slaan uit de kortstondige, maar explosieve populariteit van The Fat Boys, maar het feit dat zij totaal geen moeite hebben om mikpunt van spot te zijn geeft deze film toch wel enige charme. Het verhaal rond een erfgenaam in geldnood [Anthony Geary] die een drietal stuntelende verplegers [The Fat Boys] inhuurt om te zorgen voor van zijn schatrijke, maar ziekelijke oom [Ralph Bellamy], in de hoop dat hun onbekwaamheid zal leiden tot een vroege dood en een flinke smak geld, is flinterdun en de humor is niet al te subtiel. The Fat Boys doen echter een enthousiaste imitatie van The Three Stooges en hoewel ze daar niet aan kunnen tippen, stralen de mannen wel een plezier uit die de komische scènes een zekere meligheid meegeeft. Zeker geen geweldige komedie, maar dit is onschuldige, geinige meligheid en als je in een melige stemming bent...