Relentless (1989)

Weer een Lustig die ik een tweede keer heb bekeken voordat ik er een stem aan wilde geven. Het pakt hier niet zo goed uit als bij 'Maniac', maar 'Relentless' vind ik toch geen slechte film. De brute moorden die kenmerkend zijn voor Lustig's eerdere werk zijn hier nogal tam uitgevoerd, minpunt nummer één.
Verder zijn de hoofdrollen voor Rossi, zijn gezin en Loggia, waardoor het geheel meer op een standaard detective uitkomt. Op zich niet zo heel erg, maar het steekt wel schril af tegen de impact van zijn eerdere films, die veel meer focussen op de donkere kanten. Minpunt nummer twee dus.
Judd Nelson als maniakale killer is weinig mis mee en de flashbacks geven het nog wat extra's mee. Ook de muziek is wel weer sterk, maar de verplaatsing van het groezelige New York(Lustig's eerdere films) naar uptown L.A. is geen pluspunt, oftewel minpunt nummer drie. Het verhaal is best aardig uitgewerkt en lijkt wat inspiratie te hebben gehaald uit de Hillside strangler zaak en de Zodiac killer zaak.

Al met al is het een heel degelijke thriller, maar maakt het geen indruk zoals 'Maniac', 'Vigilante' of 'Maniac cop'.

3,5*.

Mager en vetter.

Die Lustig. Als cultregisseur is de man geslaagd, alleen al door het prachtige tweede deel uit de Maniac Cop-trilogie. Toch is Relentless een iets mindere - met uitzondering van het tenenkrommende Uncle Sam - film uit zijn koker. Het verhaal is namelijk wel erg dun en de uitwerking misschien nog wel magerder op sommige momenten. Wat gelukkig wel wat vetter wordt aangezet zijn de karakters, waarbij Loggia in positieve zin opvalt. Onderhoudend, maar waarom dit maar liefst drie vervolgen kreeg? Joost mag het weten..

Redelijk.

Lustig in L.A. En dat valt hem niet verkeerd. Qua sfeer loopt Relentless niet veel achter op Lustigs New York werk, al is het hier wel allemaal minder vuig. Grootste probleem met Relentless is vooral het script. Dat weet maar weinig te boeien, al doet Judd Nelson het wel erg goed als psycho. Het Lustig-sfeertje is merkbaar maar het verhaal doet onder aan de sfeer en in dit geval is dat bepalend voor de beleving.
3*

Leuk om na The Lords of Salem Meg Foster hier weer in een ouderwetse rol te zien. Ze vormt wel een ongeloofwaardig stel met maffia-gezicht Leo Rossi.

Was een straight to video meen ik me te herinneren. Niet eens slecht gespeeld door Rossi en Nelson. Ze zetten aardige rollen neer. Deze thriller weet niet echt te boeien en volgt van begin tot eind eenzelfde saai patroon : killer duikt op, cops komen op de crime scene, cops in het commissariaat, killer duikt op, cops komen op de crime scene enzoverder ... Een twistje kon er toch zeker nog wel in toch? Of een zijplotje? Ik zeg maar wat. Veel spanning hoef je niet te verwachten. Opmerkelijk is dat deze matige film nog drie sequels kende.