Homeboy (1988)

hopeloze film met een tragische Rourke

Is er nog een delete toets ?

Geweldig drama met een glansrol van mickey rourke.Walken en Rourke zijn aan elkaar gewaagd en dat levert een erg goed drama op met veel droge humor uit onverwachte hoek.

verwachtte veel van Walken en Rourke samen, mar viel toch echter tegen.. Die twee zouden wel weer eens samen moeten gaan werken, zal best iets goeds opleveren, vooral nu Rourke's carriere weer in de lift zit.

Homeboy **

Saai en mager drama. Rourke is in principe wel goed voor een rol als dit maar moest pakwek Vandamme hem gespeeld hebben , er zou niet veel verschil in gezeten hebben , magere rol ... Zelfs Walken , die normaal wel in goede films meespeelt , is hier niet echt te pruimen. Een chronisch tekort aan humor en een geforceerde romance zijn één van de zware minpunten. Nog wel te pruimen op een regenachtige zondagnacht.

Deze film was niet al te best. Alles deed geforceerd aan en het einde zag ik al halverwege de film aankomen. Mickey Rourke was wel goed, maar het personage was niet boeiend. Christopher Walken maakte totaal geen indruk. De dialogen waren ook niet zo best. Deze film was af en toe onbedoeld grappig, maar ja. Had er meer van verwacht...

Zag hem liggen bij de Fame vandaag. Is ie de moeite waard?

Typisch zo'n film die nu vanuit cult-oogpunt waarschijnlijk vermakelijker is dan destijds, toen hij nog min of meer serieus moest overkomen.

Helemaal niet zo'n slecht verhaal en goede boksscènes; het nadeel is dat Mickey Rourke teveel een karikatuur van de bokser neerzet, waardoor zijn rol wat ongeloofwaardig wordt.

Ik verwachtte veel van deze film, vooral ook omdat Mickey Rourke en Christopher Walken hier samen in spelen.

Maar het is helaas een tegenvaller geworden, Rourke is veel te ongeloofwaardig en ook Walken is in slechte doen, zijn slechtste rol die ik ooit van hem heb gezien deze.

Het verhaal zit wel goed al is het wat langdradig.

Een klein pluspunt, er zijn een paar prachtige nummers te horen op de soundtrack, gespeeld door grootmeester Eric Clapton.

Heeft deze film een final punch verdiend? Ik ben helemaal niet terleurgesteld in deze film. En vond de personages ook niet ongeloofwaardig. De film is sfeervol realistisch. Met mooie shot's. Prima verzorgt. Het verhaal is simpel: een bokser in zijn nadagen. Een man van weinig woorden. Rourke lijkt hier op een kromme en kreupele James Dean...ongedurig in zijn levenswandel. Hij gaat waar de wind van mogelijkheden hem kansen biedt...hij is zoekende...uiteindelijk zoekt hij rust. Hij kent de onderkant van het leven en ergens wil hij iets normaals. Hij is beinvloedbaar. Hij ontmoet mensens van allerlei pluimage. Hij loopt mee....En dan....

Ach gewoon kijken....en laat je rustig, onder genot van een stevig drankje met je lief op de bank, meevoeren. Ik vond het einde zeer bevredigend. Want in feite is het ook een open einde...zijn strijdt zal nog niet voorbij zijn...zeker als je Johnny Walker heet...

Een film hoeft niet spectaculair zijn....Johnny's mysterieuze taaiheid boeide mij tot het eind.

Min puntje: iets teveel Clapton.

Mickey Rourke is zo'n acteur die iets ongrijpbaars heeft, iets mystieks haast, zoals bijvoorbeeld Viggo Mortensen, Peter Greene en James Spader dat ook hebben. Daar moet je het dan soms mee doen met een wat mindere film - zo'n performance houdt de boel dan alsnog redelijk bij elkaar...

Mickey Rourke speelt zijn rol als bokser op zijn retour zeer overtuigend.

Jaren later zien wij Rourke een soortgelijke rol spelen in, met veel awards/prijzen, The Wrestler.

Dat is ook gelijk de enige vergelijking die je kan trekken met deze film.

Het verhaal was niet sterk, de romance wat ongeloofwaardig & de vriendschap met Wesley (een niet bijster sterk acterende "King of Cool" Christopher Walken) is ook niet bijster sterk ontwikkeld.

De boksscenes waren dan weer wel heel sterk in beeld gebracht (ook omdat Rourke hiervoor een amateurbokser was en later niet eens zo slecht bokste als prof).

De muziek is mij niet echt opgevallen en dat is zeer jammerlijk als er gebruik wordt gemaakt van gitaarheld Eric Clapton

En zelfs met al deze negatieve kritiek van mijn kant, geef ik de film toch 3,5* omdat de boksscenes (toch wel het belangrijkste volgens mij) zeer sterk in beeld zijn gebracht.

Rourke weer in een glansrol als een beetje een iets wat domme bokser.

Beetje een primitievefilm, maar zekers niet slecht.

Als jezelfs door die primitifiteit heen kunt kijken, ontdek jeeen klein meesterwerk.

persoonlijk heb ik echt genoten van deze film.

donnie B. schreef:

Hebben ze ook gedaan: in Man on fire en Domino . (Of dit ook iets goeds heeft opgeleverd is een andere vraag.)

De reden waarom ik deze dvd gekocht heb, was niet het afzichtelijke artwork. Namen als Micky Rourke en Christopher Walken spreken me altijd wel aan, maar deze aanschaf was puur op de gok en dat pakte deze keer slecht uit. De stoere taal op de hoes is weer eens uit een grote dikke duim gezogen. Voor een boksfilm zaten er in de eerste plaats weinig gevechten in, maar verder was het verhaal gewoon saai. Het eerste uur gebeurt er bar weinig en om heel eerlijk te zijn vond ik Mickey Rourke slaapverwekkend saai. Doe mij dan maar in elk geval zijn recentere films. Overigens deed het plot me ergens nog denken aan The Wrestler (voor zover ik het eind nog gevolgd heb). Alleen is die dan wel weer heel goed.

Lekkere sleazy film, cultstatus wordt nog verhoogd door grappige bijrol van Willy DeVille als maffiamaatje.

Script van Mickey Rourke zelf (onder pseudoniem Eddie Cook) naar zijn eigen ervaringen als (mislukte?) bokser.

Mijn waardering voor deze prent nog maar eens verhoogd. Deze film is verslavend en grijpt me veel meer aan dan de beroemde 'grote' boksfilms als Ali, Raging Bull en de Rocky-serie.

Ik weet niet precies waar het hem in zit - de film heeft iets magisch, iets onpeilbaars. Het kan het charisma van Rourke zijn. Ja, laten we het daarop houden.

Homeboy kijkt lekker weg, mede door de heerlijke score van Eric Clapton, maar heeft over het algemeen erg weinig om het lijf om echt aan te grijpen. Charmante film, maar nergens memorabel.

2,5*

Vind Homeboy nog steeds een opmerkelijke film, maar tegelijkertijd is mijn waardering voor de Rocky-saga nog meer gegroeid. Homeboy is anders, niet beter.

Bij deze dan, deze rectificatie.

What's Jewish?

Al van in het begin dat ik met mijn film 'obsessie' ben begonnen heb ik de neiging om de kassaticketjes van een film in het hoesje te steken. Altijd handig mocht er iets met de film mis zijn, maar tegelijkertijd ook confronterend. Van deze Homeboy zat het ticketje er ook nog mooi in, maar het bleek al wel meer dan 6 jaar geleden te zijn dat ik de film had aangeschaft.. Fingers crossed dan maar dat er niets met de DVD blijkt mis te zijn toen ik hem gisteren eindelijk eens opzette.

Geschreven door Sir Eddie Cook (wat eigenlijk een pseudoniem is van Mickey Rourke) vertelt Homeboy het verhaal van Johnny Walker, een aan lager wal geraakte bokser. De vergelijking met die andere bekende boksfilm, Rocky, is natuurlijk snel gemaakt maar toch is dit zo'n film die op zijn eigen poten kan staan. Het meest deed me dit eigenlijk nog denken aan The Wrestler die een jaar of 20 later gemaakt zou worden, opnieuw met Rourke in de hoofdrol. Soit, Homeboy heeft vooral als grootste probleem dat het halverwege allemaal wat begint te slepen. De romance met Ruby voelt wat geforceerd aan, de relatie met Wesley hangt sowieso al met haken en ogen aaneen en het is pas wanneer Walker opnieuw begint te trainen, dat de film terug wat in een versnelling schiet. De finale van de boksmatch tegen Cotton, waar Walker op het canvas zit en enkel maar glimlacht, is misschien wel het mooiste beeld uit de film.

Naast het script nam Rourke dus ook de hoofdrol op zich. Een ietwat vreemd personage, maar de invulling is wel goed. Hetgeen me echter tegenviel was de chemie met Christopher Walken. Dat blijft toch een acteur die altijd wel de moeite is om te zien, maar deze keer blijft het vuurwerk uit. Rourke gaf zijn toenmalige vrouw Debra Feuer ook een rol in de film, namelijk die van Ruby. Een verzoeningspoging? Aangezien de twee een jaar later na 8 jaar huwelijk zouden scheidden. Jammer genoeg overtuigt Feuer niet. Verder is vooral de muziek van Eric Clapton nog een meerwaarde. Een ingetogen soundtrack die regelmatig de goede snaar weet te raken en zeker het titelnummer blijft nog een tijd door je hoofd spoken.

Als Clapton fan is dit natuurlijk wel tof om eens gezien te hebben, maar voor het overige is dit niet echt direct een must-see. Interessant om Rourke's debuut als schrijver te zien en het blijft een acteur die een zekere kwaliteit blijft uitstralen, maar Homeboy had beter tot zijn recht gekomen als film van anderhalf uur.

3*

Goede muziek inderdaad, maar verder stelt de film maar weinig voor.