Le Quattro Giornate di Napoli (1962)

Mocht je weten waar je hem kan vinden: mail me.

Ietwat...fantasievolle plotomschrijving.Het zit zo:toen Badoglio -feit van algemene bekendheid- in september 43 de wapenstilstand aanvroeg,leidde dit tot hysterische reacties bij de Teutonen die op de gebruikelijke wijze tekeergingen,dus met random executies en het deporteren van de weerbare mannelijke bevolking voor dwangarbeid.
In het licht aangebrande Napels leidde dit tot een volksopstand,waarbij de opstandelingen vaak tot de tanden gewapend waren met...potten en pannen.Meest iconische figuur van deze opstand was de 12 jarige Gennarino,postuum onderscheiden met de hoogste oorlogsmedaille.
Enfin,een van de weinige heroische hoofdstukken uit de Italiaanse oorlogsgeschiedenis,die echter wordt gebracht in een sobere semi-docu stijl die 100% zeker van grote invloed is geweest op films als LBDA en andere urban warfare flics,zij het dat in LBDA de (semi) objectieve aanpak nog verder gaat: we krijgen hier ook b.v. niet het POV van de baddies te zien.Waarbij natuurlijk niet vergeten mag worden dat dit werk op zijn beurt niet had kunnen bestaan zonder Paisà of RCA van Rossellini,maar voor welke moderne oorlogsfilm geldt dat niet.
De held van het verhaal is de collectieve Napolitaanse bevolking,en de individuen zijn duidelijk niet meer dan kleine schakels in het geheel,hun achtergrond wordt dan ook amper aangeroerd in een film die ons duidelik maakt dat je bent wat je doet,niet wat je daarover ouwehoert.
Loy gebruikte dan ook indertijd onbekende acteurs,waarvan er velen later min of meer bekend zouden worden: oa Jean Sorel,Frank Wolff,Aldo Giuffré en- is ie weer-Gianmaria Volonté.
Goede score ook.
Must- seetje voor oorlogsfilm tifosi,kortom.

Erg goede film over de volksopstand in Napels tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film kent eigenlijk geen hoofdpersonen, verschillende Napolitanen van allerlei achtergronden worden gevolgd tijdens de opstand: een moeder die haar zoon zoekt, een ontsnapte juvenile delinquent, een fascist die tot zijn onbegrip gevangen gezet wordt, een Italiaanse veteraan, een jonge vrouw, een kind dat zich wil bewijzen etc.

Het is een fascinerende film over een stadsguerilla, met realistisch ogende beelden -de invloed op in docu-stijl geschoten oorlogsfilms zoals la Battaglia di Algeri is inderdaad onmiskenbaar. In de film worden de moed en onverzettelijkheid van de Napolitanen benadrukt: de vrouwen die hun mannen ontzetten, burgers die een weg blokkeren met wc-potten en meubels, en tanks te lijf gaan met geweren. Toch is het geen heldenepos geworden, er worden ook blunders gemaakt, wat te denken van een hinderlaag en dan met losse flodders schieten, of de weg van de verkeerde kant blokkeren. Ook is de chaos goed getroffen, soms moeten de strijders letterlijk zoeken naar de oorlog, want die is zoals iemand zegt, nogal beweeglijk: soms hier, dan weer daar. De dialogen zijn ook niet hoogdravend, juist heel menselijk, waarbij soms op z'n Italiaans wordt gebekvecht. De meesten sterven anoniem, met als uitzondering de kleine martelaar wiens dood in de beschrijving wordt gespoilerd.

Een echte aanrader die een groter publiek verdient.