Pretty Persuasion (2005)

De film heeft toch wel alles tegen. Lelijke cover, teenflick titel en niet meteen een cast die een klassieker uitschreeuwt. Bovendien zijn de kritieken niet zo goed, voor wat het waard is. De film lijkt dan ook op een High School tiener film, maar verrast regelmatig en heeft de nodige humor om te boeien. Het lijkt een weg die bekend is, maar die toch helemaal anders aangekleed is.

Goed gecaste personages, buiten James Woods die me niet altijd kan bekoren. De rest zit wel op zijn of haar plaats. Ook onvoorspelbaar (toch voldoende in dit genre) verhaal. Enkel het einde was een domper. Al had het gezien de reputatie van Amerikaanse komedies nog erger gekund.

Verrassend goed dus en een film die beter is dan het doet uitschijnen.

Ongeloofwaardige en saaie film. De 'ontmaskering' is echt slecht.

Verrassend.

Een filmpje dat ik vroeger echt leuk vond, maar ik had eigenlijk niet zo heel veel verwacht van deze herziening. 't Is toch al erg lang geleden dat ik hem gezien had, en ondertussen ben ik qua films toch ook iets meer gewend. Daar net leuk dat deze mij opnieuw wist te overtuigen. Voor een Amerikaanse high school comedy is het best wel erg scherp.

Verhaaltje en de setting zijn redelijk beperkt, dit type "ironische" comedies binnen een highschool setting zijn ook niet echt nieuw of origineel, maar de scherpte van deze film laat zich met weinig vergeljiken. Het begint meteen erg goed, en hoewel de film daarna iets breder en dieper gaat, blijft het scherpe randje de hele film aanwezig.

Nog steeds één van Woods' beste rollen, visueel is het aardig (de pogingen om wat extra te doen zijn leuk, misschien niet altijd even effectief), maar het is toch vooral de comedy die blijft hangen, in combinatie met het erg dubbele einde. Ook niet makkelijk om goed te doen, Siega slaagt met vlag en wimpel.

4.0* en een uitgebreide review

Pretty Persuasion is een zwarte komedie. Bijtend, hard en satirisch. Desondanks is Pretty Persuasion ook een emotionele film. Dat emotionele aspect komt niet zozeer tot uiting in de personages, maar meer in de inleving in die personages. De film weet zijn personages met respect voor hun leefwereld weer te geven. De moralistische wijsvinger wordt daarbij niet gehanteerd. De kijker mag zelf bepalen hoe hij reageert op de acties van de personages.

De film geeft een inkijk in de samenleving. Hoewel de setting een highschool is, worden zowel de perspectieven van de volwassenen als van de leerlingen getoond. Dat levert veel percepties op die dan weer niet per se chronologisch aan het lopende verhaal worden geopenbaard. Veel informatie wordt pas op een later moment prijsgegeven. Een passend moment. Een moment waarop duiding nodig is over een personage of een gebeuren. Zo word je als kijker doorlopend op het verkeerde been gezet. Al heb je dat vanwege de niet-chronologische werkwijze vaak pas later in de gaten.

Evan Rachel Wood heeft de significante hoofdrol. Bij haar begint het allemaal. Zij is de draagster van de film. De centrale figuur die aan de bron staat van alle intriges, gebeurtenissen en onthullingen. Een uitstekende vertolking. The odd one out was voor mij James Woods. Weliswaar goed voor een paar hilarische momenten, maar zijn verschijning valt nooit lekker in het verhaal. Hij is er amper onderdeel van. Zijn verschijning werkt zodoende wat bevreemdend in het geheel. Niet echt storend, maar wel opvallend.

Pretty Persuasion trapt af als een lichtvoetige komedie. Weliswaar vol zwarte humor, maar toch luchtig. In het verloop wordt drama toegevoegd en is de humor minder prominent aanwezig. De humor blijft gelukkig wel een belangrijk element. De balans werkt goed. Balans is er ook wat inhoud betreft. De film bestaat uit een interesante en reflecterende bundel van gebeurtenissen, onthullingen en personages die gewoon lekker in elkaar passen. Pretty Persuasion kijkt heerlijk weg.