All I Desire (1953)

We're a big disappointment to each other, aren't we? You've got a mother with no principles; I've got a daughter with no guts.

Sterke dialoogzin uit de film All I Desire. De film van Douglas Sirk verhaalt over een moeder die het lef heeft gehad om haar gezin, vader met twee dochters en één zoon, in de steek te laten.

In plaats van de sleur van haar leven in een muffe omgeving met geheime minnaar voort te zetten, is ze een carrière als toneelspeelster begonnen. Naar aanleiding van een uitnodiging door één van de dochters voor het bijwonen van een toneelstukje op school, komt de moeder weer terug in het provincieplaatsje. Deze dochter droomt ervan om net als haar moeder een groot actrice te worden. In werkelijkheid heeft haar moeder helemaal niet zo’n succes in de toneelwereld.

De andere dochter, met weinig flexibele principes, wil aanvankelijk niets weten van de moeder die jaren geleden haar en het gezin in de steek heeft gelaten. In het verhaal worden de ontwikkelingen met heerlijk slimme en beheerste sentimenten uit de doeken gedaan. Prachtige rol van Barbara Stanwyck en geweldig licht- en camerawerk met een rijk oog voor detail.

Sirk stelt werkelijk nooit teleur. Na lange tijd niks van hem te hebben gezien de 7 DVD box gekocht om weer eens te genieten van Tarnished Angels en andere topwerken. Deze film kende ik nog niet en is ook Sirk in topvorm. Een voortreffelijke Stanwyck in een net zo goede film. Sirk overstijgt moeiteloos het niveau van vrijwel alle tijd- en genregenoten. Gewoon top. Blijft een van mijn favoriete regisseurs!

Toch ook wel erg lekker. Gewoon een soap natuurlijk, maar dan wel veel beter. Dialogen zijn uitstekend, acteurs prima en de film loopt gewoon goed. Ik verwacht niet dat dit tot zijn beste werk zal behoren (denk dan toch meer aan Imitation of Life, All That Heaven Allows, Written on the Wind en Magnificent Obsession) , maar het is echt een prima film. Toch wel een opmerkelijke regisseur die Sirk. 3,5 sterren.

Vierde film van Sirk die ik zie en al weer een dikke 4*. En Barbara Stanwyck is nu officieel mijn favoriete hollywood actrice uit de jaren 40/50.

Sirk beheerst het genre melodrama als een spelletje knikkers. Hier is hij zelfs iets subtieler dan ik eerder van hem zag. Maar elke shot staat als een huis. Bijvoorbeeld een stil moment waarin de helft van het beeld gevuld wordt door een platenspeler, met op de achtergrond een gigantische boekenkast.

Het verhaal is zo sterk dat je je de hele tijd afvraagt hoe het zal aflopen. Daarnaast is het ook een film die blijft geloven in het goede in mensen en dat je kracht en liefde nodig hebt om geluk te vinden, zonder dat er ongenuanceerd naar een happy end wordt gebreid. Ook weer slim dat je constant de afkeurende en vooroordelende ogen van de kleine gemeenschap voelt terwijl de plaatselijke bevolking maar in een paar shots is te zien. Dat is voornamelijk te danken aan de dialogen die zelfs beter zijn dan in Imitation of Life. De verontschuldiging aan de jongste zoon en de eindscene vind ik echt prachtige teksten.

Spanning onbreekt niet om het melodrama compleet te maken. De voormalige, geheime liefde van Stanwyck wordt op een zeer dreigende, film noir achtige manier getoond (inclusief luide muziek) en het tempo zit er goed in. Ben benieuwd of ik nog een slechte Sirk (uit zijn hollywood periode) tegenkom. Grote klasse weer.

Als ik nou een probleem had met deze film is het juist dat ik alles constant al zag aankomen. Het was voor mij net iets te voorspelbaar allemaal om echt indruk te maken.

Verder is er eigenlijk niets slecht aan deze film. Sirk is inderdaad iemand die dit genre opvallend goed beheerst. Hij houdt de emoties goed onder controle, weet geloofwaardige prestaties uit zijn acteurs te krijgen, schiet schitterende plaatjes (ik was aangenaam verrast dat zwart-wit niet onderdoet aan zijn gebruik van kleur) en maakt vooral slim gebruik van de mise-en-scène. Neem bijvoorbeeld een shot waarin de schaduw van Stanwycks dochter te zien is terwijl ze zoent met haar vriend. Deze schaduw valt op een buitenmuur aan de rechterkant van het scherm. Aan de linkerkant zien we twee ramen van aparte kamers. In het ene raam zien we Stanwyck en in de andere haar man. Mooi symbolisch gefilmd en toch ook wel knap om dat allemaal in één frame te krijgen en het dan ook nog esthetisch te laten werken.

De regie maakt eigenlijk gewoon deze film. Het is echt jammer dat het verhaaltje gewoon wat al te routineus op me overkwam. Toegegeven, een film als All That Heaven Allows heeft niet per se een origineler plot, maar daar werd wat meer de diepte in gegaan en er zat gewoon meer pijn in. Hier bleef het me allemaal wat aan de oppervlakte. Eigenlijk duurt de film vooral te kort. Als bewijs van Sirk meesterschap echter niet onaardig.

Ik zit tussen de 3 sterren en de 3,5 in. Doordat ik me nooit echt emotioneel betrokken voelde hou ik het op 3 sterren. Misschien dat herziening ooit helpt.

Uitstekend melodrama met erg veel vaart gemaakt en met goed verhaal en soms uitstekende dialogen. Zeldzame prestatie om zo´n verhaal helder in 79 muniten op het witte doek te krijgen.

Sirk blijft een meester.

Ik vond dit toch echt stukken minder dan All That Heaven Allows en Imitation of life, en ben het op bijna alle punten met mijn voorgangers oneens. Het drama blijft veel oppervlakkiger. Barbara Stanwyk doet het nog wel aardig, maar verder is het spel meest ronduit zwak. Die twee dochters, het leek wel amateurtoneel. Dat zal er ook wel aan liggen, dat die personages zo dun geschreven zijn. Net als in ATHA probeert een vrouw tegen de conventies van de goegemeente in haar eigen plan te trekken. Helaas komt de film uiteindelijk zelf met een kleinburgerlijke moraal op de proppen. Visueel ook niet zo'n feest als Sirks kleurenfilms. Wel laat Sirk ook hier zien, een fantastische verteller te zijn, want ondanks alle tekortkomingen kijkt de film wel lekker weg.

Begint bij mij ook die kant op te gaan. Wat was ze hier weer fenomenaal zeg.

Ook deze net wat minder bekende Sirk is weer messcherp en stijlvol. Niets ten nadele van de andere acteurs, maar Barbara Stanwyck tilt het geheel nog naar een hoger plan. Wat een fenomenaal goede actrice was dat. Veel beter is er niet te vinden in studio-Hollywood. Dan Sirk, die hier ook de dorpse mentaliteit tegenover (een poging tot) groots leven plaatst, maar uiteindelijk iedereen met onvervulde wensen laat zitten.Zelfs het zogenaamde happy end (schijnbaar is Sirk daartoe gedwongen) blijft hier unheimisch aanvoelen.

Smullen dit.Sirk overtreft mijn hoge verwachtingen tot nu toe zelfs nog.

4.0*

Minste van Sirk die ik tot nu toe zag, dit melodrama. Wel een sterke vertolking van Stanwyck maar de rest weet niet te overtuigen. Ook ging het allemaal wel erg vlot. Haar toenmalige minnaar doet alsof ze een maandje is weggeweest en eist haar weer op, en na een voorleessessie uit Browning is haar man toch ook weer om. Neemt niet weg dat het er allemaal prima uitziet, en inderdaad zoals opgemerkt mooie shots en gebruik van licht en schaduw, maar dit was mij iets te braaf.

Degelijk melodrama van Douglas Sirk dat veel van zijn aantrekkingskracht te danken heeft aan het optreden van Barbara Stanwyck en het solide camerawerk. Het verhaal kent een redelijk hoog soapgehalte en het einde lijkt overhaast in elkaar geflanst. Met uitzondering van Maureen O’Sullivan vallen de acteerprestaties van de rest van de cast niet mee. Niettemin vermakelijk genoeg om weer eens een keer gezien te hebben.

klasse Sirk doch minder scherp dan zijn latere. Hier krijgen we een happy end (liefde overwint hypocrisie) en dat is in zijn latere films toch anders. Maar Sirk zit wel op zijn vertrouwd terrein nl de façade van een burgerlijk leven. Stanwyck heeft immers haar gezin verlaten uit schande voor haar overspelig gedrag. Ze wou niet meer leven met die façade. Nu komt ze terug, glamoureus en succesvol (maar ook dat is een façade) en onmiddellijk is iedereen in het dorp gefascineerd. De hypocrisie van de mens. Ook dat is Sirk ten voeten uit. Stanwyck (het is hier al veel gezegd en ook ik doe mee : wat een actrice !) is het middelpunt van aandacht wegens haar niet conformistisch gedrag (wanneer ze binnenkomt in de zaal voor de toneelvoorstelling bv) maar omdat ze niet aan de sociale gedragscode beantwoord, wordt ze door iedereen afgekeurd. De vader is respectabel. Werk en vriendin zoals de sociale regels voorschrijven maar zijn gevoelens komen terug boven eens Stanwyck terug is. Stanwyck is geheimgelijk de verderfelijke verleiding. Ook voor haar dochter die ook een carrière in show business wil. En de oudste dochter, aanvankelijk wantrouwig en zelfs haatdragend tgo Stanwyck maar zal toch haar voorbeeld volgen (ze zal toch paardrijden maw avontuurlijk tonen voor haar vriend te behagen ipv de saaie burgertrut dat van haar verlangt wordt). Sirk fileert haarscherp mens en zijn maatschappij maar in deze film wil Sirk toch niet te wild om zich heen slaan. Hij eindigt dan ook in het veilig burgerleventje waar iedereen een zorgeloze toekomst tegemoet gaat. Maar als je andere films van Sirk hebt gezien, weet je dat hij dit niet gelooft.

van Stanwyck had ik nog niet zo veel gezien maar deze en There's Always tomorrow die ik wel een slagje beter vind

hebben mijn aandacht op haar gevestigd want in beide films speelt ze zeer sterk .

Een echt drama , en verder heb ik niet veel toe te voegen aan wat hierboven door oa BASWAS ,QUERELLE

enz is geschreven , daar ben ik het grotendeels mee eens .