The Sand Pebbles (1966)

Een aparte film, met een vrij sobere McQueen.

**** 4 op 5 ****

Dat is die McQueen toch altijd !

Steve Mcqueen kreeg terecht voor zijn rol een oscar nominatie..en hij had m moeten krijgen. Of ben ik dan bevooroordeeld?

Goede film met goede rol van Mcqueen, maar in papillon was hij beter.

4*

Is erg ondergewaardeerd of gewoon onbekend..... maar goed.... niet op MM....

Een typische jaren '60 film met mooie beelden en een degelijk uitgewerkt verhaal. Welliswaar een beetje aan de lange kant, maar gelukkig wordt de film naar het einde toe steeds beter en spannender!

Aardige film niet meer en niet minder, wat langdradig, wat ik hier allemaal lees viel de film me toch tegen, had er echt meer aan verwacht: 2.5

Zelfde gedacht en zelfde cijfer als Jan met de pet....

Uiterst lange film die best nog mag gezien worden en zelfs nog actueel is omwille van de militaire Amerikaanse aanwezigheid in een vreemd land.

Steve McQueen is op zijn best in deze zekerlijk inhoudelijke, traag opgebouwde film.

Ik was nog een groentje (25 j.) toen ik deze film voor het eerst zag, en toegegeven, ik vond hem geweldig. Dat geweldige is er nu wel af, integendeel. Ik kon mijn ogen niet geloven wat ik daar zag! Die knokscene in de bar (bar?) vond ik een misselijkmakende voorstelling. Eigenlijk was de hele film op het randje van iets waar ik nog een woord moet bij verzinnen. Laat ik het houden op iets waar ik onpasselijk van werd, zo stom en achterlijk. Typisch Imperialistische schit. Nevada Smith was dan wel weer ok! Zo zie je maar hoe subjectief alles is.

Trailer @ youtube

Robert Wise was destijds een hele grote dus dat kosten noch moeite zijn gespaard voor dit epos is te verklaren.

Edoch had het allemaal wel wat interessanter en beknopter gemogen. McQueen is ook wel eens beter geweest.

Niettemin is het leven op het schip aardig, met name de werking rondom de motor, en het laatste half uur is ook niet verkeerd.

Bijzondere mooie film. Zeg maar een kleine klassieker van 3 uur. En uiteraard uit een bijzonder mooi jaar 1966. Overigens die tekst die Moviemeter hierboven heeft staan kan ik niet rijmen. En daar gaat het verhaal ook niet over. Oorlog is het ook niet echt. Drama met dreigende oorlog opstand etc.

De film begint sterk met een glansrol voor Steve McQueen als Engineer. Aangezien het zijn 7e overplaatsing betrof kun je er op wachten dat het geen makkelijke jongen is. Wel de rust zelve met een eigen wil en kijk op het leven. De bemanning moet 'm niet echt, maar dankzij de leiding wordt ie niet van boord gegooid. De stukken op de wal zijn zeker ook vermakelijk al was de bokspartij bijna een slapstick. waarom die vrouw werd vermoord is mij een raadsel. En al helemaal dat de engineer hiervoor aansprakelijk werd gesteld. Het eindstuk is aardig, maar was niet per se noodzakelijk. Het gaf de film verder iets meer spanning, maar gezien de hele film niet echt nodig.

The Sand Pebbles (betekent iets van zand kiezelstenen) waarom? is mij in de film niet duidelijk geworden. Wellicht zomaar gekozen. De film heeft een lekkere sfeer, wordt prima gespeeld vooral aan boord en bouwt de spanning aardig op. Het begin met al die motoren aan boord en uitleg daarvan vond ik erg boeiend. Het tempo ligt laag, maar dat vond ik niet erg. Was Shanghai (2010) maar op dit tempo gedraaid. Echt spannend wordt hij misschien nooit, maar de tijd geeft een boeiend beeld uit de jaren 20. De schrijver van deze film overleed overigens kort voordat hij klaar was. Zijn vrouw was zeer te spreken over de film. De schrijver had er namelijk een tijd gewoond en in zijn memories beschreven.

Steve overleed op 50 jarig leeftijd. De film is nu ook 50 jaar oud. Candice Bergen leeft nog steeds. De Thaise Emanuelle Arsan (ja ook van de films Emanuelle) is twee jaar geleden overleden.

Heb nog eens goed na de extra's gekeken in deze film. De film mag dan wel 3 uur duren, maar in de Road shows zoals het genoemd wordt zijn er nog heel wat stukken uitgehaald. Een paar daarvan vond ik zeer boeiend. Zoals de nababbel van de bokspartij waarin Richard Attenborough het heeft over die spleetogen waarop Steve zegt hoe hij zijn vriendin wel niet noemt. Zo is ook het stuk aan tafel met Steve en Candice Bergen zeer boeiend. Ze drukt hem met de neus op de feiten. De brand aan boord en de schietpartij met de lokale bandieten, was voor de afwisseling ook leuk geweest om te zien. Maar ja ergens moet je keuzes maken.

Film over de perikelen op de USS San Pablo met als bijnaam "Sand Pebble." Hierdoor kreeg de bemanning uiteraard de naam "Sand Pebbles." En het gaat dan ook voornamelijk om die bemanning maar op de achtergrond zien we de spanningen van China tussen de Nationalisten, Communisten, Warlords en de buitenlandse mogendheden. In dit geval dus Amerika. Over het algemeen was de film over het hele geheel erg tam. Een bokswedstrijd en een knokploegje en naar het einde toe wat acties scene's met geweren en kanonnen maar verder ook niet. Dat de film ondanks zijn lange speelduur toch goed bekijk-baar is komt vooral door het goede acteerwerk van Steve McQueen en Richard Attenborough.

Ik had van de film al veel gehoord, maar nog nooit gezien.

Wel, ik vind het een zeer goede prent, met een uitstekende cast, zonder uitzondering.

De scène van Steve McQueen in de machinekamer waarin hij de Chinees les geeft over de machine is hilarisch, en brengt een leuke noot in deze prent die eigenlijk wel een drama is.

3 uur is een lange zit, maar het loont echt de moeite. Vele acteurs uit deze film zijn nu niet meer in leven, vooral dan de hoofdcast, maar ze zijn stuk voor stuk wel filmlegendes geworden, leuk om hen eens in actie te zien op een jongere leeftijd dan wat we gewend zijn.

Warm aanbevolen deze prent.

Wel een lange zit maar ik heb mij niet verveeld.

Vreemd dat deze nooit op tv is geweest, tenminste dat denk ik.

The Sand Pebbles. Nummer 3 op de lijst van 'beste marinefilms' van Ryan Szimanski. Wie, hoor ik je vragen? nou dat is de curator van Battleship New Jersey die vijf keer in de week een filmpje maakt over alles wat maar in de verte met het slagschip te maken heeft. Zijn youtube kanaal krijgt van mij zonder enige aarzeling vijf sterren, en niet alleen omdat hij deze film aanprijst.

De film begint gepast episch met een symfonie die langer duurt dan er ruimte is in de begingeneriek. Een fraaie introductie waarbij je voorzichtig kennis maakt met het ambitieniveau dat Robert Wise meenam voor deze film. Geen misse regisseur overigens, met iets als The Sound of Music net vòòr deze film, West Side Story een paar jaartjes eerder, Run Silent, Run Deep in hetzelfde genre, en The Hindenburg een tiental jaartjes later. Geen vreemde in de epische films of de astronomische budgetten, en dat blijkt hier ook wel weer.

Om te beginnen, de cast is wel zo'n beetje ongeëvenaard - alsof Wise de telefoon maar hoefde te pakken en iedereen bij de eerste vraag alles uit zijn handen liet vallen, zo komt het over. Steve McQueen om het verhaal aan op te hangen, Candice Bergen als zijn love interest, Sir Richard Attenborough en Love Boat-kapitein Gavin Macleod als zijn makkers, Richard Crenna als de kapitein en Mako als de koelie. En jawel, de 'echte', de originele Emmanuelle - de auteur van al die ietwat autobiografische boeken waar die films met Sylvia Kristel van gemaakt zijn. Ik wist niet eens dat ze ook actrice was.

Wat de film ook sterk maakt is het verhaal - gebaseerd op het verhaal van een Amerikaan die deze periode ook daadwerkelijk meegemaakt heeft in een vergelijkbare rol en daar een boek over schreef. Alweer autobiografisch, ongetwijfeld, maar of het daardoor komt of door iets anders, het komt authentiek over. Een stuk historie van goedbeschouwd nog niet zo heel lang geleden - de naweeën ervan dreunen nog steeds door in Azie, maar toch is er bij ons eigenlijk hoegenaamd niets over bekend. Volksoproer en machtsomwenteling verteld tegen de persoonlijke achtergrond van de militairen en burgers die ermee te stellen hadden, en voor wat we van Hollywood gewend zijn nauwelijks opgeleukt en ingekleurd. Het enige wat je er tegen in kan brengen is er ietwat rekening gehouden lijkt te zijn met de kijkwijzer - maar daar kijk je makkelijk genoeg doorheen.

Wellicht het leukste is de reden waarom Ryan Szimanski deze film zo hoog op zijn lijstje heeft staan: de enorme rijkdom aan authentieke details. Hij noemt daar vooral de machinekamer en de gang van zaken op het schip, maar het komt mij voor dat hetzelfde voor de hele film geldt. Echt een kijkfestijn.

En voor na de film is het leuk om de lijst trivia, quotes en goofs op imdb na te lezen. Even episch als de hele film. Je doet er bijvoorbeeld al haast even lang over.