The Hurricane (1937)

Zeker voor het jaar 1937, waren de beelden (speciale effecten) van de orkaan subliem, in dit solide, onderhoudende, schilderachtige en exotische romantische melodrama. Als onderliggende verhaal diende het onrechtvaardige en racistische koloniale beleid van de Franse overheerser tegenover de oorspronkelijke bewoners.

Dr. Kersaint [Thomas Mitchell] keert na lange tijd terug naar het eiland Manikoora, dat jaren geleden werd verwoest door een orkaan. In flashback volgen we het verhaal van de romance Marama [Dorothy Lamour] en Terangi [Jon Hall] die moeite hebben zich te conformeren aan de regels en wetten die bureaucraat DeLaage [Raymond Massey] ze oplegt. Terangi komt zo vaak in aanvaring met DeLaage dat deze hem verbant van het eiland, maar Terangi is vastbesloten te ontsnappen en terug te keren naar zijn eiland en de liefde van zijn leven.

Escapisme van de bovenste plank dat inspeelt op het succes van Mutiny On The Bounty, waarvan het scenario meerdere verhaalelementen ontleent. Het stereotype beeld van de eilandbewoners maakt de film wat gedateerd en het zich constant herhalende 'aloha-hoe'-motief in de voor een Oscar genomineerde score van Alfred Newman draagt bij aan de oubolligheid. Maar de orkaanfinale is ook 80 jaar na dato nog steeds bijzonder spectaculair en (op een enkele cutaway na) volstrekt overtuigend. De Oscar voor het beste geluid is dus zeker verdiend, maar verder is dit behoorlijk gedateerd.