Una (2016)

Vanaf 13 juli in de bioscoop (Splendid Film)

Kwam toevallig door wat gegoogel over Mendelsohn de trailer tegen en die beviel me prima! Bijzondere duo, Mendelsohn en Mara.

Typische toneelverfilming (vermoed ik) waarin twee acteurs in een gebeuren van een paar uur behoorlijk ongeloofwaardige dialogen neerzetten in de setting van een fabriek, waarin de baas en een collega onbedoeld clownesk de twee hoofdrolspelers telkens zoeken nadat ze een dialoog hebben afgerond die keurig is geëindigd in een climax. Alsof er niets is gebeurd, starten ze vervolgens een volgende dialoog, even opgewekt en geschminkt als in de vorige, en dit talloze malen gedurende de gehele film.

Uit het verleden wordt niets onthuld, want dat is na een paar minuten duidelijk. Dat de geschiedenis zich in gewijzigde vorm zal herhalen is geen verrassing, want dat is na twintig minuten duidelijk.

Na afloop bleef bij mij een ietwat ranzige smaak achter die ernstige verbanden vertoonde met de hypocriete scène in een met prullenbakkeninhoud besmeurde kantine.

In Una komt het verleden na vijftien jaar weer terug. Als een jonge vrouw (Rooney Mara) de man (Ben Mendelsohn) opzoekt die haar als kind misbruikte, dringen de herinneringen zich onvermijdelijk op. Wat volgt is een film vol tragiek en ongemak, die een ander perspectief biedt op de morele grens tussen dader en slachtoffer.

Volledige recensie

Waarom volwassen Ray [Ben Mendelsohn] en de 13-jarige Una [Ruby Stokes] het ooit met elkaar aanlegden en een seksuele relatie hadden is een raadsel. Waarom de inmiddels 28-jarige Una [Rooney Mara] Ray opspoort in een fabriek en hem ter plekke meent te moeten ondervragen is al even wazig. Belangrijker nog is dat deze film een geval is van 'van kwaad tot erger': Una's gedrag grenst aan het krankzinnige en de film neemt in het laatste half uur een paar ronduit idiote wendingen.

Wellicht dat scenarist David Harrower, die zijn eigen toneelstuk bewerkte, wel een motivatie voor Una's daden kan verzinnen, maar hij is er totaal niet in geslaagd om dat over te brengen op de kijker.

Dit is gefilmd toneel met een statische cameravoering en trage dialogen, slecht gemonteerd en fantasieloos geregisseerd.

Grote Viezerik

Een ongemakkelijke zit die tot het einde toe wel boeit. Verschillende emoties komen in anderhalf uur voorbij. Het verleden heeft duidelijk littekens achtergelaten, vooral bij Una. De confrontatie, de onverwerkte emoties, onbeantwoorde vragen en wraakgevoelens komen in dialoogvorm op steeds verschillende plekken in de fabriek aan de orde. Dat werd op een gegeven moment wel wat hak op de takkerig.

Het hele zijplotje van de reorganisatie die op de achtergrond speelde voegde naar mijn mening niet veel toe.

]Tja... ietwat langdradig relaas over een pedoseksuele relatie van toen. Alle aspecten worden wel uitgediept, van wantrouwen tot het gevoel dat het echte liefde is.. het zwijgen etc.. de laatste scène gaf mij toch wel een gevoel dat Ray niets minder dan een echte pedofiel is.

Heeft er dan echt niemand door, dat Una door hem op zijn werk en iets later zelfs thuis bij zijn gezin, op te zoeken, laat zien wie er nu de macht heeft? In beide gevallen kan ze het leven van Peter/ Ray dat hij na de gevangenis heeft opgebouwd met een enkele opmerking compleet vernielen. Zelfs in de filmkrant recensie wordt hier aan voorbij gegaan. In dezelfde recensie uit de FK: "de scherpe randjes zijn er afgehaald, Peter is buurman en niet een online predator en ze is niet 12 maar 13 jaar". Uhm, dat maakt het randje juist scherper in deze film? Waar het erom gaat of hij nu wel of geen kwade bedoelingen had / zij van hem hield ja of nee. Met die idiote gedachte speelt de film continue en tot in detail. Waarom zou je speciaal hoge hakken aandoen om je vroegere misbruiker te confronteren? etc, etc.

Fucked up, is de beste samenvatting voor deze film denk ik.

Pakkend drama die haar kracht voornamelijk haalt uit de spanningen en interacties tussen de twee karakters van Mara en Mendelsohn. Una lijkt geen oordeel te treffen; het voelt bijna bij momenten zelfs zo aan alsof beiden personages kinderen waren toen dit gebeurde. Afspreken in een bosje, samen ver weg reizen. Mara ligt op begeven moment zelfs in dat kinderbedje waarbij je je kunt afvragen of haar personage überhaupt is doorontwikkeld tot een volwassen vrouw. De film voelt bij momenten wel aan als een toneelstuk, maar ondanks dat is de cinematografie erg strak en de belichting sfeervol. Die blauwe luchten net na zonsondergang geven bijna een melancholisch gevoel met zich mee, wat heel dubbel is natuurlijk gezien de emoties van de personages.

Goeie film waarin een vrouw na jaren de man opzoekt met wie zij een seksuele relatie had toen ze 13 was. Een film met een toch wat gewaagd onderwerp. Goeie dialogen gebracht door twee sterke acteurs (Rooney Mara en Ben Mendelsohn). Het heden en verleden zijn mooi gemonteerd en de film ziet er verder ook vrij stijlvol uit (het distributiecentrum vormt een kil en bijpassend decor).

Te veel films op mijn lijst staan . Dit was ook nog een werkje waar ik erg nieuwsgierig naar ben.

Een redelijk drama over de liefde tussen een dertienjarig meisje en haar veel oudere buurman. Wanneer zij hem 15 jaar later opzoekt komen de herinneringen weer naar boven... Ondanks een gewaagd onderwerp mis ik toch een beetje spanning, al snel krijg je door welke kant het op gaat. De cast speelt overigens wel prima.

Verfilmd toneel en dat brengt doorgaans enige complicaties met zich mee (veel dialoog, weinig actie). Afgezien daarvan is dit door het overtuigende acteerwerk van Rooney Mara en Ben Mendelsohn een belangwekkende film over een vrouw, die vele jaren na dato alsnog verhaal komt halen bij de man, die haar destijds als jonge tiener misbruikt en vervolgens aan haar lot overgelaten heeft. Belangwekkend omdat we in een tijdsgewricht leven waarin vrouwen eindelijk in het openbaar durven vertellen wat hen overkomen is. Gezien de vele onthullingen van de laatste tijd een tijdgewricht ook, waarin hun verklaringen niet langer schier achteloos ter zijde worden geschoven. Alleen al daarom is het belangrijk dat deze film gemaakt is.

Wát een duo, Rooney Mara en Ben Mendelsohn. Zij en de sterke dialogen compenseren te weinig actie en, voor om er een hele film op te bouwen, een vrij simpele maar gruwelijke gebeurtenis. Rooney versterkt haar nummer 1 positie op mijn favoriete actrices lijst door geen afwijkende maar wel weer een ijzersterke rol neer te zetten. Mendelsohn lijkt zichzelf weer te gaan spelen als bad guy, wat al geweldig is, maar zijn rol heeft toch ook best wat andere inhoud die hij weer top invult.

Ook mag gezegd worden dat het er visueel rustgevend goed uit ziet en zowat het gebrek aan een soundtrack hier perfect in meegaat, ondanks dat juist die disco-scène in het begin me direct al te pakken had.

Interessant verhaal met een gewaagd onderwerp waarbij verschillende emoties langs komen.
Het heden en verleden zijn mooi verweven. Je krijgt beetje bij beetje informatie over de ongemakkelijke liefdesperikelen van de buurman en het jonge meisje waarbij zij in het heden verhaal komt halen bij hem. Het lijkt dat de rollen zijn omgekeerd en dat zij de touwtjes nu in handen neemt. Ze zet hem onder druk op zijn werk en naderhand ook thuis. Er passeren veel dialogen en echt spannend wordt het niet. Minpunt is de wijze waarop tal van die dialogen plaats vinden. Op een bepaald moment is zijn baas en een collega op zijn werk naar hem op zoek en telkens zie je Una en Ray/Peter zich ergens verstoppen en gewoon doorgaan met hun verhaal. Uiteindelijk zal de kijker het ware gelaat van Ray/Peter ontdekken tijdens de confrontatie thuis want Una houdt het door haar handelingen en gevoelens de kijker een beetje in het ongewisse, al weet je toch waar het naar toe zal leiden. En daar kom ik bij het grote pluspunt van deze film en dat is het uitstekende acteerwerk van Rooney Mara.

Zij lijdt onder een nare gebeurtenis van 15 jaar geleden, hij belandde in de gevangenis daarvoor, maar kon zich herpakken in een normaal leven.
Zij komt hem dit verschil voor de voeten gooien, hem de volledige schuld geven.
Verdienste van de film zit hem in het druppelsgewijs prijsgeven, mede ook door de vele flashbacks, van de ware toedracht van het gebeuren wat de nodige spanning creëert en de kijker toch vasthoudt met de vraag hoever Una zal gaan.
Toch houdt de film wat minpunten in : alhoewel de levensstijl van de 28-jarige Una in het begin van de film wordt verduidelijk, kan ik haar sexuele acties die zij onderneemt niet binnen het eigenlijke verhaal plaatsen en verder heb ik vragen over de rol van de moeder en de betekenis van de afdankingen binnen Ray's bedrijf. Tenslotte heeft de make-up-team toch weinig moeite gedaan om die 15 jaar verloop van tijd op het gelaat van ben Mendelsohn weer te geven. Valt des te meer op omdat er voor het personage van Una terecht twee actrices optreden.
Interessant niettemin omwille van het thema van een risicovolle omgang tussen een volwassene en een 13-jarige

Het boeide mij van begin tot eind. Ik vind het een goed verhaal, niet oppervlakkig en het zet je aan het denken, en ik vind het mooi uitgewerkt met het heden en verleden die elkaar afwisselen. Hij duurt niet te lang of te kort en het acteerwerk vind ik goed. Mij pakte het, maar helemaal omver geblazen heeft het mij niet. Een 7. 3,5*

Una is gebaseerd op het theaterstuk Blackbird van David Harrower. Hier en daar is dat wel te merken, want de film moet het echt hebben van de dialogen, maar toch vond ik het niet storend. Heel even, toen de opgetutte Una op hakken verhaal kwam halen op het werk van Ray/Pete dacht ik naar een wraakfilm te kijken, maar dat bleef ons gelukkig bespaard. Wat volgt is een geduldige reconstructie van een prille liefde, of was het toch seksueel misbruik? Regisseur Andrews maakt op het eerste gezicht geen keuze en dat hoeft de kijker dus ook niet te doen, al mag het wel. Hoe pijnlijk het onderwerp ook is, de film Una peurt niet echt in de wonde, maar is eerder balsemend.

Leuke film, maar werd op den duur toch te langdradig waardoor de interesse bij mij af naam en verder zapte naar een andere zender.

Geheel eens met tbouwh en met dank voor de link naar de recensie. Een ongemakkelijke film over een problematiek die helaas nog steeds bestaat. Maar uitstekend verfilmd en vertolkt.

Mooie film, goed spel tussen de 2 spelers

Wat is er precies gebeurt, waarom zoekt Una Ray toch weer op en hoe verloopt dat verder?

Film die je aan het denken zet, het eind was wat mager, maar vanwege het spel de moeite waard.

Terwijl ik me eerst mateloos ergerde aan de volwassen Una. Kon ik met het kind Una de volwassen Una veel beter begrijpen. Daar is de film geslaagd. Maar ondanks dit wist de film me niet vast de houden

Een film over seksueel misbruik is niet zo eenvoudig en is steeds balanceren op een slappe koord. Mede door het uitstekende acteerwerk van Mara en Mendelsohn slaagt men erin een evenwichtige film te maken over een moeilijk thema.

Geen zwart-wit zones in deze Una, eerder een grijze zone. Misschien maakt dat het net moeilijk te verteren. Want als kijker zit je steeds op een dubbel spoor. Una draagt nog steeds de emotionele gevolgen van wat er 15 jaar terug is gebeurd. Hij heeft na enkele jaren cel een nieuw leven opgebouwd. Zij worstelt nog steeds met haar gevoelens en zit nog steeds met prangende vragen.

Er wordt gewerkt met flashbacks en de montage zit prima. Prima dialogen ook en eveneens psychologisch een mindf*ck over het aantrekken en afstoten. Wel eens de moeite waard, maar niet zomaar tussen de soep en de patatten.

Met matige verwachtingen aan begonnen en helaas bleef het daar ook bij. Ondanks een aantal bijzondere interessante psychologische aspecten, en aanklaagt wat mij betreft richting andere zaken, lijkt Una als film nooit helemaal te ontbranden.

Het beginpunt is desondanks wel interessant, misbruik, liefde of wat er ook maar tussen de twee gespeeld heeft, het blijkt maar weer hoe we een ander kunnen beschadigen en de gevolgen jarenlang nog voelbaar zijn en invloed hebben op keuzes. Hij is wellicht 'verder', zij is nog steeds het kind dat is blijven hangen in haar fantasie en gebroken gevoelens. Sowieso sijpelt er voor mij een aanklacht door richting vluchtige seksuele contacten en de oppervlakkigheid op dat vlak tegenwoordig. Seks lijkt te regeren maar vult niets in noch bevredigt op lange termijn. Het is een surrogaat voor zaken die onder de oppervlakte leven. Iets waar de oudere Una zich overduidelijk in het begin van de film in heeft gestort.

Ondanks deze psychologische en filosofische vraagstukken lijkt het spektakel tussen Una en Peter nooit helemaal te ontbranden. De film lijkt teveel ballen in de lucht te willen houden met de zaken die rond het bedrijf speelt en de chemie die plotsklaps weer ontstaat met seks tot gevolg voelt onwerkelijk aan. Wel weer aardig de confrontatie met een dochter en de twijfel of Peter daar wel met zijn poten af kan blijven.

Una blijft als film te onduidelijk voor mij en te warrig en komt wat mij betreft niet aan. Jammer, voor mijn gevoel een gemiste kans.

Interessant uitgangspunt en uitstekend geacteerd door beide hoofdrolspelers. Met het gegeven wordt echter te weinig gedaan om de volledige speelduur te kunnen blijven boeien.

Het is verfilmd toneel. Alles is suggestief en onderhuids en uiteindelijk blijf je met een onbevredigend gevoel achter en dat is een gemiste kans.

Hier had veel meer ingezeten. Voor het goede en ook gedurfde acteerwerk toch een kleine voldoende.

Redelijk.

Goede sfeer en sound. Helaas boeit t niet altijd, overduidelijk een toneelstuk dat is verfilmd. Verknipte lui iig.

Een ongemakkelijk onderwerp, en dat levert in de theatrale setting af en toe leuke (ehh, lees interessante) scenes op. En dat vraagt dan wel om een stel acteurs die dat enigszins geloofwaardig neerzetten kunnen - maar dat is niet echt een probleem met deze cast. En ai ai ai, wat is Rooney een mooie meid.

Daar is dan het positieve nieuws wel mee op. Want ik ben niet zo gecharmeerd van de combinatie Rooney en Ruby - ze lijken al niet echt erg op elkaar, maar buiten dat komen ze ook niet echt over als dezelfde persoon. Foutje in casting en regie, zeg ik dan. En net zo gaat het met Mendelsohn, die komt af en toe in de flashbacks ouder over dan 15 jaar later.

En dan het verhaal nog. Geloofwaardig is misschien niet het goede woord maar het blijft wel wat teveel onduidelijk wat Una nou precies wil bereiken met haar bezoekje. Naar redelijkheid, met dat ze er ongetwijfeld heel lang over heeft nagedacht zou je daar toch iets meer helderheid over verwachten. Maar misschien is het wel de bedoeling dat iedereen daar zelf iets in zoekt.

Al met al wel redelijk boeiend - je wilt toch weten hoe het afloopt. Maar niet een film die ik me over een jaartje of vijf of tien nog ga herinneren.

Gisteren gezien.

Nu denk ik er telkens aan terug. Tijdens de film lijkt Una irritant, naar de ‘zachtaardige’ Ray/Peter. Daarom is de film goed. Het meisje Una, was als een puber, totaal verslingerd aan die man, die haar zoveel aandacht gaf. Op die manier, dat ze geen fout gedrag in hem kon/wilde zien.

Maar HIJ is wel de enige die verantwoordelijk is voor deze verkrachtingen. Hij is de volwassene.

Het liefdesleven van Una is voor altijd kapot gemaakt.

En, het einde van de film.. hij houdt alleen van jonge meisjes.... ? De moeder reageert vreemd op de vraag of ze gelukkig is...

Film boeide mij van begin tot eind. Mara is ook gewoon een ontzettende knapperd. Eerlijk is eerlijk, dat kijkt ook lekker weg.

Een enigszins vreemd verhaal: terwijl Ray/Pete enkele jaren heeft vast gezeten voor zijn daad, werd Una volledig aan haar lot overgelaten? Was er geen slachtofferhulp voorhanden? Dat lijkt me toch erg onwaarschijnlijk. Hoe dan ook: Una is na die gebeurtenissen volledig ontspoord en zal dat de rest van haar leven wel blijven ook: het eind was tenminste weinig hoopgevend. Ray/Pete overleeft dit intermezzo wel, denk ik. Vond het geen al te interessante kijkervaring in ieder geval.

Het was een beetje 'The Night Porter' revisited , - zeker met dat maagdelijke witte jurkje aan het eind-, hoewel die film natuurlijk vele malen gruwelijker en aangrijpender was.

Tsa idd langdradig, maar niet slecht. Verhaallijn boeit wel, ook wat mysterieus.

De stijl lijkt in eerste instantie goed gekozen voor dit verhaal, maar er komt uiteindelijk toch wel bar weinig uit helaas. Jammer. Was niet erg om naar een sexy Rooney Mara te kijken, maar daar bleef het wel bij.