Extraordinary Tales (2015)

Deze 5 voor mij welbekende korte verhaaltjes van Edgar Allan Poe zijn uitgewerkt in steeds een andere soort animatie. De een is wat mooier uitgevoerd dan de ander. Tell Tale Heart had een soort Sin City achtige uitstraling en de tussenfilmpjes een Tim Burtiaanse look. Pit and Pendulum leek op een slecht uitgewerkte videogame.

Niet bijster origineel dus maar matig en beter kijk je gewoon de Universal produkties met Vincent Price.

Ik heb vroeger talloze keren de beroemde "Tales of Mystery and Imagination" van Edgar Allan Poe verslonden. Ze behoren zonder twijfel tot het beste wat ik ooit gelezen heb. Ze werden verfilmd in de jaren zestig, vaak met Vincent Price in de hoofdrol en daar heb ik ook echt van genoten. Het niveau van deze verfilmingen wordt met deze animatie-anthologie niet gehaald. Als bindmiddel fungeert een dialoog tussen een moeilijk verstaanbare vrouw en een raaf. "The Fall of the House of Usher" wordt verteld door Christopher Lee, de tekeningen zijn matig. "The Tell Tale Heart" wordt verteld door Bela Lugosi en is in zwart-wit, de tekeningen ogen goedkoop. "The Case in the Facts of Mister Valdemar" wordt verteld door Julian Sands en ziet er beter uit. De dokter die de doodzieke man hypnotiseert gelijkt op Vincent Price, maar in de Corman versie uit de jaren zestig was Vincent Price wel Mr. Valdemar. "The Pit and the Pendulum" wordt verteld door Guillermo del Toro en gelijkt op een doorsnee 3D-computerspel. Roger Corman's stem wordt gebruikt voor Prince Prospero in "The Mask of the Red Death". Een middelmatige omnibus, ondanks de kwaliteit van de originele verhalen. Ik verkies toch de American International Productions met Vincent Price. Die waren overheerlijk en blijven een must voor elke griezelfan.

Poe anthology.

Weet niet wat het is met zijn werk, maar de verfilmingen zijn keer op keer een teleurstelling. Nochtans is het materiaal perfect voor een ouderwetse duistere chiller. Het resultaat is echter meestal goedkoop en weinig geïnspireerd.

Nu is Extraordinary Tales geen rampzalige film geworden, maar je zou er toch meer van mogen verwachten. Het is niet dat Garcia en gevolg hun best niet gedaan hebben, maar ze mistten duidelijk de middelen (of ze zijn naar de bekende stemacteurs gegaan misschien?) om hier een waardig project van te maken.

De animatie is vooral erg pover. Wél mooi dat ze elk filmpje hun eigen stijl hebben proberen meegeven, maar het verschil zit toch vooral in de gebruikte texturen (met wat extra filtertjes hier en daar), de animatie zelf is redelijk identiek tussen de verschillende shorts. Niet al te best dus.

Verder zijn de meeste filmpjes nog redelijk sfeervol, maar daar houdt het ook meteen mee op. Het stemmenwerk is wat droog, visueel stelt het teleur en hoewel de verhaaltjes best cool zijn, kennen ze nog maar weinig geheimen, zelfs voor de niet-kenner.

Interessant project, maar had veel beter gemoeten. Een dappere poging die wel z'n momenten kent, maar in z'n geheel niet genoeg weet te overtuigen.

2.5*

2x te zien op het HAFF in Utrecht: Extraordinary Tales - Holland Animation Film Festival - HAFF

(Cineville geldig)

De vijf korte filmpjes zien er allemaal prachtig uit, maar beklijven geen va allen, omdat ze ook hier weer voor de meest bekende verhaaltjes van Poe gekozen hebben, die iedereen kan dromen, terwijl de man toch heel wat meer heeft geschreven.

Blijkbaar heeft de film hierop MM niet de weg naar de juiste filmkijkers gevonden want de lage waardering hier staat toch wel in schril contrast met de waardering die film elders krijg.

Animator Raul Garcia werkte jarenlang voor onder andere Disney. Werk van hem is te zien in films als Aladdin, Pocahontas, Hercules en Who Framed Roger Rabbit. Of in films voor andere studio's zoals Platvoet en zijn vriendjes en De smurfen. Met deze anthologie bundelde hij vijf verhalen van schrijver Edgar Allen Poe waarvan hij sommige al eerder had gemaakt. Nu zijn de verhalen van Poe wel vaker verfilmd, maar die producties zijn niet altijd even trouw aan de bron . Raul Garcia wilde zo dicht mogelijk bij Poe blijven. Daarom komen sommige teksten woord voor woord terug in de film.

De filmpjes zijn verbonden door een raamvertelling waarin de Dood (Cornelia Funke) op het kerkhof een plagerige conversatie voert met Poe (Stephen Hughes)die door een zwarte raaf vertolkt wordt. (Een verwijzing naar het gedicht ‘ The Raven’) Terwijl Poe op aarde wil blijven om nieuwe verhalen te kunnen creëren, wil de Dood zijn ziel. Hierbij is de bindende factor de verhalen van Poe die ze als argumentatie elkaar vertellen. Elk filmpje heeft zijn eigen opvallende stijl en verteller, beginnende bij:

1. "The Fall of the House of Usher"

Werd verteld door de toen 89-jarige Christopher Lee (het was één van zijn laatste rollen) en zeker de mooiste stem van alle filmpjes. Dit filmpje werd al gemaakt in 2012. Lee leest voor uit het werk van Poe, waardoor de gotische romantiek, er als het ware van afdruipt. Het filmpje is geanimeerd met opvallende schaduwen en harde, hoekige Kenmerken van zowel de personages als de locaties.

2. "The Tell-Tale Heart"

Werd verteld door Bela Lugosi en is letterlijk een stem uit het graf. Garcia vond op eBay een cassette (waarschijnlijk uit 1940) met daarop een oude opname van Lugosi die het verhaal voorleest. Na het oppoetsen van de opname en na toestemming van de zoon van de acteur werd de cassette gebruikt als basis voor deze animatie uit 2005. Tevens was het succes hiervan de start van de hele film. Het verhaal is gemaakt in de tekenstijl van de Argentijnse stripmaker Alberto Breccia en bestaat uit scherp contrasterende zwart-wit-tekeningen.

3. "The Facts in the Case of M. Valdemar"

Werd verteld door Julian Sands’ (Leaving Las Vegas, The Girl with the Dragon Tattoo) die de rol van dokter vertolkt en hem passend maniakaal laat klinken. De dokter lijkt op Vincent Price, de acteur die in menig Poe-de verfilming te zien was en ook als eens als Mr. Valdemar optrad. De tekenstijl is geïnspireerd door de druktechnieken uit de jaren vijftig zoals we die kennen uit de horror-strips van uitgeverij EC Comics. Dit filmpje is in 2014 gemaakt, een jaar voordat deze film er kwam.

4."The Pit and the Pendulum"

Werd verteld door Guillermo del Toro (geen vreemde met in spreken van films;The Book of Life, Puss in Boots) Volledig geanimeerd door de computer en oogt als een videogame maar deze beelden laten zich bekijken als een hommage aan het werk van Francisco Goya (prachtig werk leverde de man) en Giovanni Battista Piranesi. De claustrofobie van de hoofdrolspeler wordt prachtig overgebracht. Samen met het volgende filmpje zijn deze twee segmenten de enige die voor deze film zijn gemaakt.

5. "The Masque of the Red Death"

Koning van de B-film Roger Corman, die in de jaren zestig menig Poe- verfilmingen regisseerde, sprak de rol in van Prins Prospero. Corman heeft maar liefst één zin dialoog. Visueel is dit met gemak de mooiste van de vijf korte films. Misschien kwam dat ook omdat deze was geïnspireerd op het werk van Pieter Bruegel (zijn schilderkunst is een favoriet van mij) en Egon Schiele.

Als de combinatie van de verhalen van Edgar Allen Poe en bijzondere animatie je liggen, heb je met deze 74 minuten durende film een heerlijke avond! Mij deed het dat zeker! Al miste ik hier en daar wel de echt bevlogenheid om helemaal gepakt te worden.

Deze heb ik als tip opgepikt vanuit de horrorchallenge, en het was best grappig. Het is een geanimeerde anthologie van vijf verhalen van Edgar Allan Poe. Sowieso een auteur die ik wel kan waarderen, al kan ik eigenlijk geen echt goede verfilming bedenken van zijn werk - wel een hoop matige, kazige horrors uit de jaren '60 die weliswaar wat Poe-elementen oppakken, maar er nergens echt een goede film van maken.

Extraordinary Tales is dat meesterwerk ook niet, hoor, maar best leuk is het wel. De verhalen vallen onder de bekendere verhalen (Fall of the House of Usher, The Tell-Tale Heart, The Facts in the Case of M. Valdemar, The Pit and the Pendulum, en The Masque of the Red Death) en de versie in deze film brengt ze vrij getrouw op het scherm. De animatie is best aardig op een functionele wijze, maar uiteindelijk speelt die hier toch een dienende rol: de verhaaltjes zelf staan centraal, en ja, ondanks dat ik al deze vijf verhalen toch behoorlijk goed ken, blijft het leuk om het in deze versie te zien. Niet alles beviel even goed, The Tell-Tale Heart was bijvoorbeeld toch wat saaiig, maar de laatste twee verhalen waren bijvoorbeeld wel weer sterk gedaan. Leuk om ook wat grootheden als verteller te hebben, al is dat meer voor het idee; als ik het niet wist zou ik ze niet herkend hebben, en echt verschil maakt het niet. Hoe dan ook, een leuk filmpje ter introductie van wat Poe-verhalen, ik ga het gemiddelde wat verder omhoog trekken.

Deze omnibus van vijf verhalen valt wat tegen. Op vlak van animatie weet de film toch wel te scoren. Niet elk filmpje is even knap gemaakt, maar qua uitvoering, kleur en sfeer toch wel geslaagd. Minder positief zijn wel de verhalen van Edgar Allan Poe die dan ook nog heel droogjes worden verteld. Alle verhalen missen spanning en vooral een boeiende kijkervaring. Verhaal 1 begint met The Fall of the House of Usher. De stem was van de toen 89-jarige Christopher Lee in één van zijn laatste rollen. Mooie stem overigens. Maar het verhaal is totaal niet beklijvend. Het geheel wordt overigens door een raamvertelling verteld waarin de Dood op het kerkhof een gesprek voert met Poe die door een zwarte raaf vertolkt wordt. Verhaal 2 The Tell-Tale Heart kon ik niks mee. Verhaal 3 The Facts in the Case of M. Valdemar was misschien nog wel het interessantste. Verhaal 4 The Pit and the Pendulum verloor mijn aandacht gaandeweg. Verhaal 5 The Masque of the Red Death was visueel het mooiste. Conclusie: ondanks het aardige visuele aspect toch maar een matige bedoening. 5/10

Niet echt een verwachtingspatroon bij deze Poe anthology in animatievorm. Leuk is dat ze een aantal bekende acteurs uit de horrorwereld hebben gebruikt voor het inspreken van de rollen. Dat elk van de 5 filmpjes hun eigen stijl hadden zorgde dan wel voor een leuke afwisseling. Dat wil daarom niet zeggen dat ik ze allemaal even leuk vond. het 2de verhaal van The Tell Tale heart vond ik lelijke animatie en het verhaal zei me ook niets. Het enige leuke is dat de stem komt van Bela Lugosi die al een hele tijd geleden gestorven is. House of Usher was best wel sfeervol maar ook daar viel het verhaaltje me toch wat tegen. Bij The Facts in the Case of M. Valdemar had ik door het thema en de manier van animeren het grootste horrorgevoel. Zonder meer het beste met een figuur die veel weg had van Vincent Price. The Pit and the Pendulum leek inderdaad erg op de filmpjes uit een videogame, maar vond het best tof gedaan al is het hier ook meer poëzie dan een echt verhaal. Visueel is The Masque of the Red Death het beste en ook tof dat er maar iets van 2 zinnetjes dialoog zijn en voor de rest de beelden te laten spreken. Dan is er nog het verbindende verhaaltje waarin Poe zelf als raaf (dit verwijst natuurlijk naar The Raven) een gesprek houdt met de dood, in de vorm van standbeelden en een zachte vrouwenstem. Genetbaar is het wel al zal ik toch liever de Corman verfilmingen opzetten.