Körkarlen (1921)

Komt 12 November uit, via Tartan, in Engeland!! Ik heb hem meteen in de pre-order gezet!

? op play.com pas op 11 februari, op de website van tartan staat ie niet eens? heb je m al binnen dan?

Erg sterke film, die me soms deed denken aan het Scrooge verhaal. De kwaliteit van de Tartan DVD is verbazingwekkend, wat een heldere beelden. Ook de muziek is waanzinnig (ik heb de twee disc versie). Het enige, en grootste, minpuntje is dat hij iets te lang duurt.

4*

Körkarlen deed mij ook denken aan het verhaal van Scrooge. Verder dacht ik bij de film ook aan andere films als Det Sjunde Inseglet en zelfs een scène wat heel erg leek op een scène uit The Shining (denk aan Jack Nicholson en een bijl).

Een horrorfilm is deze film niet. Maar toch hangt er een donkere sfeer, wat ook logisch is gezien het verhaal. Meest positief ben ik over de beelden. Met name hoe de Phantom Carriage in de film eruit ziet is best indrukwekkend. Dit onderdeel van de film zorgt ervoor dat het eindresultaat een voldoende scoort.

Ik was namelijk niet echt onder de indruk van het verhaal. Het aantal karakters in de film is iets te groot en worden maar matig uitgewerkt. Dit zorgt ervoor dat de film op een gegeven minder interessant wordt, waardoor de speelduur ineens vrij lang blijkt te zijn. Maar blij de film een keer gezien te hebben, en vooral leuk welke films geïnspireerd zijn door de mooie beelden afkomstig uit deze film.

Wat een schitterende poster! Deze legendarische film is recentelijk door Tartan in twee versies uitgebracht: één met een nieuwe soundtrack door KTL, een duo dat specialiseert in duistere experimentele muziek, en één met een meer traditionele score. Ik vind de muziek van KTL (gevormd door Stephen O'Malley van Sunn O))) en Peter Rehberg van Pita) erg goed, dus ik ben erg benieuwd naar hun score. Ik ga hem binnenkort eens opzetten.

Wat een prachtige film is dit! Ik heb nooit eerder zo genoten van een stomme film. Vooral de sfeer is geweldig. Grotendeels ook door de muziek trouwens. De beelden zijn prachtig, geweldig gebruik van double exposure. Het feit dat de film oud is draagt perfect bij aan de sfeer. Zou je hier een moderne versie van maken, dan zou er waarschijnlijk niks van over blijven.
Enige minpuntje is dat er toch een soort van happy end aan gebreid is, ik weet niet of dit in het originele verhaal zat, maar ik vond het een beetje jammer.
Wat de muziek betreft, ik denk dat ik de soundtrack van Elena Kats-Chernin uit 1995 erbij heb gehoord en die was echt prachtig. Zonder de muziek was ik waarschijnlijk op een lagere score uitgekomen.

Een vd beste silents ever,imho.Waarbij de vlag de lading niet geheel dekt:er zitten in deze film minstens evenveel naturalistische als expressionistische elementen.Wat de horror betreft:je springt allicht niet van je stoel,het is eerder zo dat de film extreem beklemmend en deprimerend is.

Gebaseerd op een verhaal van Lagerlöf,die op haar beurt inspiratie opdeed bij Dickens,wat de combinatie van Gothic en naturalisme verklaart.Het naturalisme heeft hier de gebruikelijke elementen van alcoholisme,armoe,gewelddadigheid en misère in de grootstad,het expressionisme toont zich uiteraard in de scènes met de eponieme kar,geweldig in beeld gebracht.

Deze film blinkt uit door de voor die tijd uiterst progressieve vertelstructuur,hij bestaat grotendeels uit flashbacks.Zeer knap ook het gebruik van tinten om de verschillende psychische en tijdstoestanden te onderscheiden.Het acteerwerk van Sjoström is verbazingwekkend naturel,de vrouwen zijn nog 19-e eeuws theatraal,wat ook bij hun rollen past.De uiterst kale enscenering is zeer effectief.

Dit was een vd favoriete films van Bergman die S. ook de hoofdrol liet vertolken in wilde aardbeien,waarbij opvalt hoe weinig Sjoström intussen is veranderd!

Wat het slot betreft:de geloofwaardigheid is op zich niet het probleem,wel de abruptheid en snelheid waarmee het wordt afgeraffeld.Teken dat de regisseur het eigenlijk niets vond?

De bijlsequentie lijkt zo op de here's Johnny! scène uit the shining dat je gerust kunt stellen dat Kubrick hem heeft geript.

Is deze nog op dvd te verkrijgen?

Afgezien van het zoetsappige einde een geweldige film, zeker voor die periode
4.5*

Bijvoorbeeld hier.

Grimmige film, die veel invloed heeft gehad op Ingmar Bergman qua sfeer en thematiek. De hoofdpersoon, genaamd David, overlijdt net voor het nieuwe jaar en moet daardoor met paard en wagen in het nieuwe jaar de dode zielen gaan verzamelen. Door flashbacks wordt verteld wat voor miserabel leven hij heeft gehad. Wel aardig allemaal, maar het maakt het verhaal wel wat traag. Kubrick is overigens geïnspireerd door deze film, want een woedende David hakt met een bijl in op een deur !

Ik heb nog niet zoveel ervaring met silent cinema, maar ik geraak steeds meer overtuigd dat het heel veel te bieden heeft.

Ik heb deze gezien naar aanleiding dat het blijkbaar een favoriete film van Stanley Kubrick. En ook dat hij er inspiratie van haalde. En dan was te merken...

Körkarlen is een mysterie/drama dat een mooi uitgebreid verhaal verteld. Een verleden van een man die veel fouten heeft begaan en ze moet inzien.

Het verhaal is erg sterk uitgewerkt met vele mooie maar ook spannende momenten.

De sfeer van deze film wordt gemaakt door de prachtige intrigerende soundtrack. Eén van de mooiste die ik tot nu toe hoorde in een silent.

Een film die wel wat meer aandacht mag verdienen. Zeker de moeite waard om het eens te kijken.

4.5*

Schitterende poster, net als deze en als de Criterion hoes. Eerste probleem bij silents als deze is om te kiezen uit welke score (niks, die van Bye of die van KTL). Toch voor die van Bye gekozen. Best sterk, ik vond KTL - die ik ook even heb geprobeerd- het teveel inkleuren en die suggereerde meer horror en daar heeft het niets mee van doen.

Film heeft prachtige stukken, het gebruik van filmlagen over elkaar is niet nieuw, maar zelden met zoveel finesse gebracht als hier. Maar het schuld/boete verhaal vond ik er toch teveel aan en Sjöström acteerde nu juist niet zo naturel vond ik. Was ook niet gewoon die tijd, dus dat zal wel een handicap blijven.

Mooie zwijgende film in elk geval.

Dit vind ik een erg lastige film om de kwaliteit van in te schatten. Ik heb bijvoorbeeld moeite met me over het trage verteltempo heen te zetten. Aangezien vrijwel alles in rechttoe rechtaan medium shots geschoten is, zat er weinig spanning in de lang uitgerekte scènes. De opzet van het verhaal maakte veel goed. Flashbacks worden op een ingenieuze wijze in elkaar verwoven. Ook de goed uitgevoerde special effects (meervoudige belichting met name) zijn erg vermakelijk.

Al met al ben ik blij dat ik deze klassieker even op een doordeweekse avond heb meegepakt. Zeker ook omdat terecht wordt opgemerkt door Co Jackso dat filmmakers als Kubrick en Bergman zich lijken te hebben laten inspireren door deze film.

Körkarlen wist mij vooral te intrigeren door de hypnotiserende soundtrack, die ik echt bijzonder mooi vond. Het zorgde er bij mij voor, dat ik echt in de film kwam.

Het verhaal zelf is ook vrij duister voor een film, die zo oud is als deze. Het tempo is wat aan de trage kant en hoewel er misschien wat teveel personages zijn, weet het grotendeels wel te boeien. Ik vind stomme films meestal niet echt spannend. Hier is dat ook niet echt het geval, al zorgt de soundtrack in ieder geval voor erg veel sfeer en draagt het wel bij aan enige vorm van spanning.

Ook is het leuk om te zien, hoe bepaalde zaken, zoals een geestverschijning, visueel verwerkt worden in het verhaal. Het ziet er niet eens zo slecht uit. Ook het gebruik van de verschillende filmlagen geeft de film zeker een meerwaarde. Het is best een goede film dus, en het is altijd wel leuk om te zien, waar bepaalde films en regisseurs hun inspiratie en/of ideeën vandaan hebben gehaald.

3,5*

Tamelijk verbluffende special effects voor het jaar van productie.

Iedereen heeft het over de sfeervolle muziek, maar ik heb nog helemaal geen versie met geluid kunnen vinden. Ze zijn allemaal helemaal stil, ook zonder muziek.

Mooie film van Sjöstrom, die zelf ook de hoofdrol speelt als David Holm. Heb hem gezien met de score van Matti Bye, en die beviel me zeer goed. Wat in eerste instantie een ouderwets spookverhaal lijkt te worden ontpopt zich tot een moraalvertelling, waarbij de geest de uiterst onsympathieke Holm laat zien wat voor verwoestende invloed hij heeft op de levens van zijn naasten.

De film zakte ietsje in ergens in het midden, maar wist me toch over de volle lengte te boeien. Goed acteerwerk, mooie score dus, en ingenieuze special effects maken dit een van de betere films die ik gezien heb uit de jaren 20. Toegegeven, dat zijn er nog niet zo veel.

De bijlscene is al vaker aangehaald, die werd een paar jaar eerder ook al in Broken Blossoms gedaan, dus het zou kunnen dat Kubrick geïnspireerd was door Broken Blossoms in plaats van Körkärlen.

De eerste keer dat ik een silent uit Zweden heb gezien. Körkarlen is niet echt volbloed Horror, het is meer een drama-film met enkele sfeervolle horror-elementen. Het verhaal van de zwerver wordt niet in chronologische volgorde verteld en bestaat uit veel flashbacks die door de spook-achtige koetsier met elkaar worden verbonden. In dit opzicht deed de film me heel erg denken aan A Christmass Carol van Charles Dickens.

Ik had iets heel anders verwacht, maar het verhaal van de zwerver wist toch nog wel redelijk te boeien. Ze hadden mischien wat meer kunnen doen met die spookachtige koetsier en een wat duisterder einde (i.p.v dit deus ex machina) had ik ook wel gewaardeerd.

Ik vond het een vrij lange zit omdat ik door alle flashbacks niet meteen in het verhaal zat en ik een versie met experimentele muziek heb gezien. Op zich was het wel mooi, vooral wanneer de koets in beeld komt is de muziek erg sfeervol, maar er was nauwelijks interactie met wat er op het scherm gebeurde en toch behoorlijk traag.

De invloed op Stanley Kubrick's The Shining is overduidelijk. De shots van een man die met een bijl een deur probeert binnen te komen zijn haast gereproduceerd, al zijn ze hier in totaal andere context. Verder zou Ingmar Bergman ook door de film zijn geïnspireerd voor zijn werk.

Körkarlen was een interessante film en ik ben blij dat ik hem heb gezien.

Ik ga er niet veel meer aan toevoegen aan hetgeen baspls al heeft verteld. Ook ik had meer gehoopt op wat meer focus op de koetsier van de spookkoets. Dit levert toch enkele erg duistere sfeervolle beelden op. Vooral in combinatie met de zee vond ik wel indrukwekkend.

Hoewel het verhaal niet slecht was, was ik daarvan niet erg onder de indruk. Een beetje elementen van A Christmas Carol, maar de karakters blijven wel erg oppervlakkig. Niet dat de flashback stijl slecht is, maar bijzonder veel gebeurt er toch niet. Dan heb ik toch liever "Der Müde Tod" waar het verhaal toch wat duidelijker is, de karakters beter zijn uitgebouwd en die voelde ook niet zo vreselijk traag als deze. Ook die had een bevredigender einde. Nu had ik zoiets van nah, voor mijn part had die kerel er aan mogen gaan en die zuster blijven leven. Wie werd nu trouwens de nieuwe koetsier, de zuster?. Ook niet meteen een film die uitnodigt om nog een keer te kijken.

Zweedse silent, en wat voor één! Heerlijke film, duister, prachtig verhaal en mooie special effects. Vooral als de voerman des doods ten tonele treed. Het tempo van het verhaal is wel wat aan de trage kant maar dat is ook typerend voor de tijd waaruit de film komt. Het verhaal had wel iets weg van scrooged. Waar de drie geesten een vrek bezoeken en wat de horror betreft, zal je waarschijnlijk niet direct van je stoel vallen,het is eerder zo dat de film extreem beklemmend en deprimerend is. Het einde vond ik helaas min of meer tegenvallen.

Fragment gezien. Dat was toch wel erg intrigerend...geheel binnenkort eens opzoeken.

Of je zoekt a.s. woensdag KINO op: The Phantom Carriage (1921) + Live Score - Kino Rotterdam - kinorotterdam.nl

Ik kan helaas niet! anders was ik zeker gegaan.

Fantastisch. Deze had ik al een keer gezien op groot scherm met live piano ergens in de jaren negentig en blij dat het tot een herziening gekomen is. Van begin tot eind zat ik aan het beeld gekluisterd. Als we dan toch een keer het woord ‘meesterwerk’ willen laten vallen, dan graag bij deze film. Briljant scenario waarbij ik me afvraag of het verfilmde boek van Selma Lagerlôf ook opgebouwd was met flashbacks.

Voor hedendaagse kijkers misschien een moralistisch verhaal maar dat doet er helemaal niet toe want het is áf, als studie van de menselijke psychologie, en zoiets als onvoorwaardelijke liefde. Dat laatste dan in de persoon van de mooie jonge zuster Edit, lid van de Salvation Army (bij ons bekend als Leger Des Heils).

Briljante regie en effecten van respectievelijk Victor Sjôstrôm en cinematograaf Julius Jaenzon. En het heeft ook geholpen dat ik een versie gezien heb met begeleidende soundtrack van master of drones Matti Bye. Qua sfeer en beleving staat deze Phantom Carriage voor mij op dezelfde eenzame hoogte als het betere lugubere werk van een Murnau.

Op MM krijgt deze Zweedse stomme film niet de tag horror mee. Maar op Letterboxd en IMDb wel, waardoor deze ook te vinden was in de Letterboxd lijst "Every Horror Film Made from 1895 - present". De film doet je denken aan "A Christmas Caroll" en "It's a wonderful life". Een boodschap over berouw en wanhoop. Hoe een verloren ziel die terugkijkt op zijn leven vol haat en zelfzucht terug een kans krijgt. 't Is inderdaad niet echt horror maar meer melodrama. Alhoewel, de scene met het bijl deed me onmiddellijk aan "The Shining" denken

3*

3 magere sterretjes, tbouwh

Das niet heel laaiend enthousiast.

Ik vond de meest befaamde scènes echt weergaloos uitgevoerd voor de tijd, en het was goed om die ook eens in context te zien (ik ken ze al jaren, m.n. van college ook, maar dan kijk je niet de gehele film), alleen kon ik minder met de acteursregie van Sjöström (overkill aan expressie, daar had ik bij A Man There Was nog meer last van) en vond ik het script te gerekt. Een ingetogener gespeelde film van 90 min. met (nog) meer nadruk op de meest tot de verbeelding sprekende sequenties had het vermoedelijk een stuk beter gedaan. Nog steeds zag ik een paar stukjes vakwerk om te koesteren, maar ik vond de film te weinig toevoegen aan de beelden die ik al kende

Overigens: ik wist dat Sjöström de mentor van Bergman was (en de professor in WA), maar als je dit ziet "komt het allemaal wel heel dichtbij";