Tillie's Punctured Romance (1914)

Leuke film met Chaplin (die toch al niet veel fout kan doen bij mij), al is het een tijdje geleden dat ik hem zag. Ik heb hem hier op dvd dus binnenkort maar eens herkijken en een wat meer gemotiveerde stem uitbrengen, voorlopig zet ik in op 3,5*.

Ten eerste blijkt de DVD die ik heb het resultaat van een bijzonder matige transfer. Daarbij was de film voorzien van een later ingesproken over-voice, die het nodig vindt om de kijker mee te laten delen in allerlei informatie over de film en de acteurs.

Tillie's Punctured Romance vond ik vooral erg gedateerd. De overstap van korte naar lange films was blijkbaar moeilijker dan gedacht. Het verhaal is duidelijk beter geschikt voor een kortfilm en is het plot eenvoudig opgerekt om maar tot een feature-film te komen.

De film kijkt daarom nogal moeizaam weg. Het verhaal sleept zich een beetje voort en wordt opgevuld met verschillende onnodige scènes en veel flauwe slapstick.

Chaplin kon hier nog niet tonen wat hij waard was.

Al met al dus een matig, ietwat tegenvallend filmpje, maar vanwege de eerbiedwaardige leeftijd geef ik toch maar een 3*.

Ik heb deze film, die ik lang geleden van mijn vriend tsjidde heb gekregen speciaal bewaard voor eerste kerstdag. (Of het was toeval, dat kan ook )
Ik vond hem erg vermakelijk. Hij kwam wel wat moeizaam op gang, en de voice over heb ik geprobeerd uit te schakelen, want daar stoorde ik me wel aan, maar die zit in de DVD "vastgebakken". Achteraf heb ik de voice over wel nodig gehad, anders is het verhaal moeilijk te volgen. Ik denk dat er heel veel tekst uitgeknipt is en dat het verhaal wordt uitgelegd in de later ingesproken voice-over.
Ik heb me bescheurd aan het einde, waar Tillie helemaal doorslaat en op alles en iedereen begint te schieten. Hilarisch om te zien hoe ze iemand op twee meter afstand nog niet weet te raken.
Mary Dressler is werkelijk het onaantrekkelijkste, lelijkste wezen uit de twintigste eeuw wat ik ooit heb gezien. En dan die "jurk" die ze aan had.... ongelofelijk! Die was zelfs 100 jaar geleden al oerlelijk.

Deze Chaplin is nog best leuk, omdat hij hier een sadistisch personage weet neer te zetten. Jammer dat hij niet meer die weg is ingeslagen.

Tillie's Punctured Romance.

Een toffe stille komedie van Chaplin die toch niet de gehele tijd weet te boeien.

Ik had de film in een box van Chaplins gekocht en had dus ook geen last van de hierboven genoemde voice over (ik kan wel geloven dat dat het allemaal irritanter maakt). Film begint redelijk grappig met de wijze waarop Chaplin wordt geintroduceerd en ook Tillie is perfect gecast als dikke, lelijke boerendochter met een verschrikkelijke jurk trouwens.

Maar het probleem is dat de film precies niet gemaakt is voor deze tijdsduur. Volgens mij had hij beter tot zijn recht gekomen als hij misschien iets van een 50 minuten had geduurd.

Al bij al is het toch vermakelijk en kan ik niet wachten om The Kid te zien die ook in deze box zit.

3*

Viel me wel op hoe agressief de film eigenlijk was op sommige momenten, er werd nogal wat afgestampt

Aardige Chaplin met veel van zijn typische humor, alleen naar het einde toe begon het bij mij een beetje langdradig aan te voelen en dat ondanks de korte duur van de film, dat kost het een half sterretje. Het script vond ik opvallend goed uitgewerkt. Ruim 2,5*

Dit was de eerste avondvullende komedie, en dat is ook wel te merken. Feitelijk zijn het een hoop losse sketches met veel gooi-en smijtwerk en een grimassende Marie Dressler in de titelrol. Chaplin en Normand vond ik beter te pruimen als kibbelend stel. Chaplin speelt een nogal onsympathiek figuur, ook wel eens leuk.

Op het eind gaan alle remmen los wat zorgt voor nog wat aardige momenten, maar de humor is logischerwijs wel erg gedateerd.

Komedie met een leuk bedacht verhaal dat lekker wegkijkt.

Tijdens klassiekerzondag het nodige er aan Charlie Chaplin doorgeramd. En de gedachten dat ik het zou kunnen waarderen omdat ik The Great Dictator geweldig vind is dus een misrekening. Want samen met drie eerdere films heb ik er toch erg weinig mee ook al waren dat laatste vier nog niet zo gek.

Maar te beginnen met deze Tilly, en nee dit was niet mijn ding. Uiteraard is iedere scene met Chaplin van meerwaarde en in een andere rol die we van hem gewend zijn, is Marie Dressler ook best wel sterk in een rol waar ze verschillende keren helemaal los in kan gaan zoals bijvoorbeeld het restaurant, en soms is de humor best aardig maar ook regelmatig niet. Want het voelt gedateerd aan, is vaak te flauw met teveel Laurel en Hardy momentjes, duren scènes te lang en geld dat net zo voor de speelduur die met een uur en een kwartier veel te lang is. Het is duidelijk dat ik hier erg weinig mee had.