Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969)

Na The sting mijn tweede film wat beschouwd wordt als een topper van George Roy Hill. Wederom met het duo Paul Newman en Robert Redford. Ook deze keer overtuigde de film me niet helemaal. Zelfde gevoel als bij The sting eigenlijk. Je ziet dat er wel duidelijk vakmanschap aan te pas kwam, maar het verhaal zelf boeide me niet zo. Ik had veel moeite om er de aandacht bij te houden.

Hill moet me wellicht niet liggen. Ook hier vond ik de satirische insteek minder geslaagd. Aan de acteurs lag het niet, want naast de uitstekende dialogen deden Redford en Newman het erg goed. Mooi samenspel tussen beide heren. Maar bij een western hou ik eerder van een andere, iets hardere rauwere aanpak. Iets te luchtig dus in mijn ogen om “serieus” genomen te worden. Goede cinematografie ook met ook een afwisseling tussen kleur en zwartwit. Uiteindelijk tevreden hem eens gezien te hebben. Zeker al bij al een voldoende.

“Kid, the next time I say, "Let's go someplace like Bolivia," let's GO someplace like Bolivia.”

Newman en Redford zijn fantastisch als Butch Cassidy en de Sundance Kid. De film straalt die lekkere ouderwetse Western sfeer uit, maar het is eigenlijk op de eerste plaats een karakterstudie over twee mannen die samen overvallen plegen. De sets en locaties zijn geweldig gekozen, en de cinematografie is schitterend.

Katharine Ross heeft ook een geweldige bijrol, en ondanks dat je wel een beetje weet hoe het eindigt is het erg vermakelijk om de twee bankovervallers te volgen op hun avonturen. Het laatste gedeelte in Bolivia is donker en actievol, maar door het spel van Newman en Redford (en de vlijmscherpe dialogen) is het ook opvallend luchtig. Je hebt een band opgebouwd met de twee ‘outlaws’, en dat betaalt zich uit tegen het einde. Het laatste shot met de bevriezing van het beeld is iconisch.

Net zoals bij veel (goede) westerns is het thema hier ook de teloorgang van het Wilde Westen door de opkomst van de moderne tijd. Een moderne tijd die overigens wordt aangekondigd door...de fiets, in wat waarschijnlijk de bekendste scene is, mede door het bekende liedje van Burt Bacharach. De muziek paste misschien niet direct, voor mij werkte het wel- dat geldt trouwens nog meer voor South American Getaway, hét nummer van de film wat mij betreft.

Anders dan meer grimmige tijdgenoten is de toon van Butch Cassidy & The Sundance Kid erg luchtig. De komische elementen zijn volop aanwezig, zozeer zelfs dat komedie als genre niet zou misstaan. Het verhaal is redelijk eenvoudig maar biedt mooie beelden en Newman en Redford zijn geweldig als het beruchte duo. Ross heeft als derde hoofdrolspeler beduidend minder te doen maar wat ze doet doet ze goed. Opvallend gebruik van bewerkte oude foto's om vrolijke passages in o.a. New York te tonen, een techniek die deed denken aan het vervangen van verloren beeldmateriaal door movie stills in antieke films. Het einde is een van de beste eindes van een western ooit, vooral als beroepsoptimist Newman vlak voordat ze naar buiten stormen opgelucht vaststelt dat hun nemesis Lefors niet was gespot onder de aanwezigen.

Slordig is wel dat de "Bolivianen" met een vet Mexicaans accent spreken maar goed, dat zal de meesten waarschijnlijk worst wezen.

Bijzonder vermakelijk stukje jeugdsentiment, een film die ik me voornamelijk nog van titel herinnerde en het einde met het naar buiten stormen. Een einde overigens die een reden heeft en waar ik zo op terug kom.

De film valt vooral op door zijn luchtige en komische inslag. Newman en Redford maken mooi weer als twee best wel innemend karakters die overigens niet altijd bijster snugger overkomen. Zo vraagt Butch als leider wel heel vaak wat The Kid vind die dan weer met een vlees-noch-vis reactie reageert, en zo is de film doorspekt met grappige verwikkelingen en kostelijk en sarcastische dialogen. De scene waarbij ze de wagon opblazen is bijzonder geestig. Think ya used enough dynamite there, Butch?

Hoewel er op zich niet eens zoveel spectaculairs gebeurt in de film draait het geheel toch prima op de wisselwerking tussen de twee boefjes. Wellicht zijn bepaalde dingen en dialogen wat te modern voor die tijd maar it works for me. En om terug te komen op het einde, het laat zich raden wat er gebeurt nadat ze naar buiten stormen toch is heden ten dag nooit opgehelderd wat er precies met Butch en The Kid gebeurt is. De Boliviaanse autoriteiten zouden twee doden in een huis hebben gevonden waarvan zij aannamen dat ze het waren en ze werden begraven. Toch waren de graven na verloop van tijd verdwenen en konden DNA-experts niemand vinden. Daarnaast beweerde de zus van Butch dat Butch teruggekeerd was naar de VS en daar nog lange tijd in 'anonimiteit' geleefd heeft.

Butch Cassidy and the Sundance Kid, een fijne film met een lekkere luchtige sfeer en een hoog humorgehalte. Prima rollen en wisselwerking van en tussen Redford en Newman, heel kort rolletje in het begin van een nagenoeg onherkenbare Sam Elliot, en al met al een film die je niet te serieus moet nemen. Prima en vermakelijk wegkijkertje en vanwege het jeugdsentiment een half punt extra.

Prima western met sterke rollen van Newman en Redford, die duidelijk veel chemie samen hebben. Ook niet te zwaar met af en toe wat humor ertussen. Klassieker status ontgaat me even maar duidelijk een prima film.

Als Red dead redemption 2 fan moet ik deze een keer kijken

Leuke film met een charmante Paul Newmanen Robert Redford. Script is goed geschreven.

Voor een western wordt het af en toe net te zoet, maar de chemie tussen de hoofdpersonen werkt formidabel. De opening is best veelbelovend, toch komt Butch Cassidy and the Sundance Kid al snel met een pseudo-romantische break op een fiets, die bijna (onbedoeld) lachwekkend is. Dan ga je toch anders naar de rest zitten kijken en loopt de spanning er langzaam uit. De finale is dan wel weer gaaf gedaan, maar er had meer in gezeten als de toon wat serieuzer was gebleven.

Opvallende antiwestern. De toon is eerder lichtvoetig en helt soms over naar sentiment (dat jazzriedeltje bij de achtervolging), maar bezwijkt daardoor niet onder bombast zoals de typische spaghettiwestern. De interactie tussen Newman en Redford is fijn - die laatste lijkt haast een Brad Pitt avant la lettre.