Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969)

Hier had ik echt mijn twijfels bij. Ik heb inmiddels wel gemerkt dat western niet echt mijn genre is. Er zitten ijzersterke films tussen, maar ook veel missers of die gewoontjes aanvoelen. Butch Cassidy voelde het eerste half uur aan als een misser. Dat viel later mee, al vond ik alle doldwaze avonturen van dit duo een beetje… kinderlijk. Het begint eigenlijk al met die trein die ze blijkbaar al keer op keer overvallen hebben. De hoofdpersonen zijn vrij simpele figuren en daardoor in mijn ogen niet geschikt om een film om te laten draaien.

Er zitten uiteraard ook goede kanten aan deze film en ergens begrijp ik de populariteit wel. Eenmaal in Zuid-Amerika, vond ik het al een stuk prettiger kijken. De film heeft veel mooie plaatjes en een fijne sfeer.

Vermakelijke western. Newman en redford terug samen is zoiezo fantastisch om te zien. De shoot out op het einde was ook zeer goed. Maar de muziek hoorde niet bij een western vond ik. En moet zeggen sommige delen vond ik beetje minder in de film vind dat de film er eigenlijk zo tegen het einde echt goed begint in te komen.Het eindshot was ook goed Al bij al toffe western maar er zijn veel betere of deze in het genre.

Deze western heb ik op mijn lijstje staan bij de beste westerns hier op MM.
Maar nu ik hem op nieuw heb gezien zal hij de volgende keer niet meer op mijn lijstje voorkomen .
Niet dat ik het een slechte film vind maar er komen teveel saaie stukken in voor.
Waardoor de film niet mijn aandacht wist vast te houden.
Het nummer raindrops keep falling on my head mag dan nog wel aardig zijn maar ik vind het niet in een western passen . Erger vond ik het lied wat ten gehore was in Bolivia waar het duo achter na gezeten word door de lokale politie.
Maar er zaten ook stukken in de film waarvan ik kon genieten ,zoals de achtervolging door de ruige natuur . Het samenspel tussen Newman en Redford kon ik ook wel waarderen .
Al blijft het voor mij niet meer dan een middelmatige western .

They're already standing with their backs against the wall!

Een mindere western dan wat ik gewend ben, the gb&u, once upon a time in the west , Django en the Unforgiven vind ik allen beter dan deze prent. Maargoed, deze mag ook zeker zijn sterke punten hebben. Namelijk, de chemie tussen Redford en Newman. Klasse. Natuurlijk ook het spel van beiden. Zitten interessante scenes in de film, alsde momenten dat de 5 mannen op de paarden Butch en the Kidd achtervolgt. En natuurlijk de mooie plaatjes, die toch eigenlijk wel in elke western aanwezig zijn, van de net genoemde sowiezo dan.

Dan het mindere aan de film, met name de muziek, die mij niet wist te bekoren. Maarja, ook dan weer, de bovengenoemde westerns vond ik qua muziek veel beter. Tja kan zo met nog meer dingen wel even door gaan, maar dat doe ik liever niet. Blijf liever bij het positieve. En dat is dus dat ook deze western zijn eigen goede eigenschappen weer heeft.

8*

Heerlijk! Nog eens genieten van de tijd van toen en een van mijn lievelings-songs van het Kingston Trio "When the rain falls on my head"...
Een kanjer van een western van meer dan anderhalf uur glimlachen met de slimme ingevingen van het onafscheidelijk duo Paul Newman, Robert Redford en Katharine Ross, ontelbare overvallen, vuurgevechten, doden en heerlijke zichten. Dat voor 1969. Ik denk zelfs dat ik toen deze film zeker minstens eenmaal gezien heb. Alleen vermoed ik. In onze dorpscinema "Hollywood". Voor 5 Bf kon je er elke zondagmiddag terecht voor zulke knallende films. 's Avonds vrijden er de koppeltjes. Voor de beeldschone Bloody Mary's moesten we al naar de provinciehoofdplaats.
Het verhaal is super-eenvoudig met, zonder veel inspanning voortvloeiend van de ene fase in de andere.
Dit is mij, met de voeten omhoog, ontspanning ruimschoots 4,5 punten waard.

Robert Redford en Paul Newman, 2 iconen wiens carriere parallel met elkaar lopen en jammer genoeg maar in 2 films te zien zijn samen. De films die ze hebben gemaakt is entertainment van het allerhoogste niveau. Over de inhoud van Butch Cassidy and the Sundance Kid wil ik niet teveel uitweiden. Meeste is al gezegd door users die het beter kunnen verwoorden dan ik ooit kan. Wat ik wel kwijt wil is dat hun acteerstijl veel lijkt op improvisatie, dat het script meer een leidraad was van handelingen dan dat er volzinnen in hebben gestaan. Geniaal in al zijn eenvoud. Niet dat ik tegen method acting ben, zeker niet maar deze stijl ligt me beter. Hun lollig en meligheid spat van de scherm en beiden hebben zichtbaar veel lol tijdens opnames.

Punt wat ik eigenlijk wil maken is dat ik vermoed dat er een onderliggende politieke boodschap zit ondanks de luchtige toon v/d film. ( gebruiker euroshopper legde een link naar vietnam) In 1963 werd J.F. Kennedy vermoord en 5 jaar later diens broer Robert. Beide stonden bekend als vooruitstrevende liberale democraten in een overwegend uiterst conservatief politiek arena. Hollywood daarentegen had van oudsher een linkse traditie ( denk aan McCarthy's heksenjacht in Hollywood op iedereen die ' links' was zo rond 1950) Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de personages Butch en Sundance synoniem stonden voor John en Robert Kennedy. 4 ' outlaws' en alle 4 vinden vroegtijdig de dood. Zou het een subtiele manier van protest zijn van George Roy Hill?

Voor alle duidelijkheid, het is een vermoeden, geen feit.

Ik vind jou theorie nog geeneens vergezocht en geeft stof tot nadenken. Roerige jaren 60 in Amerika waar burgerrechten activisten zoals M.L.King, MalcolmX en waarbij ik de gebroeders Kennedy ook bij reken, aan de lopende band werden geliquideerd door waar ik denk 'de gevestigde orde' die een zekere angst hadden van een totaal ander geluid. Als je eenmaal macht hebt dan wil je die niet kwijt, voorbeelden te over in ons geschiedenis waar (politieke) intriges de normaalste zaak was. Heb echt het gevoel dat George.R.Hill op een ludieke manier wilde protesteren van de gang van zaken. Of het nou waar is of niet, nieuwe inzichten houd een mens scherp. Hulde

Lijkt me sterk, dit is toch gewoon gebaseerd op een waargebeurd verhaal, wel ontzettend geromantiseerd maar de personages hebben echt bestaan en zijn ook in Bolivia geweest.

Vind het meer een mislukte hippie western, de dialogen passen ook helemaal niet bij die tijd.

Zeer sympathieke buddy western. Mooie karakters.
Scene met de muziek van BJ Thomas vond ik het leuks, echte jaren 70 romantiek.

Zeer vermakelijke western, die vooral door de laatste scene een van mijn favorieten is geworden.

Vanaf het begin is de film leuk en is zowel de spanning als de humor geslaagd. De regie en het acteerwerk zijn van grote klasse. Maar het legendarische duel aan het eind maakte deze film voor mij pas echt bijzonder.

4.5*

Deze Western / Avontuur film heb ik als kind zijnde vroeger in de jaren 70 voor het eerst gezien en toen vond ik het een zeer leuke, vermakelijke en spannende film en waren Butch Cassidy en The Sundance Kid een soort van helden voor mij. Nu ik hem voor de eerste keer (na bijna 40 jaren) weer herzien heb, is dat beeld niet helemaal blijven staan (is natuurlijk nu ook wat gedateerd), maar blijft het nog steeds een verdomde goede, leuke en zelfs spannende film.

Het verhaal bestaat eigenlijk uit drie gedeeltes. In het eerste gedeelte (vooral komisch maar nu ook een beetje flauw) van het verhaal leer je kennis maken met de bank- en treinovervallers Butch Cassidy en The Sundance Kid en ook met Etta Place die de geliefde is van The Sundance Kid. In dat gedeelte zie je ook een aantal bank- en trein overvallen van hun, welke eigenlijk best romantisch (namelijk geen slachtoffers) in beeld werden gebracht.

In het tweede gedeelte van het verhaal (na circa 30 minuten) krijg je te maken met een lange (bijna 30 minuten) zenuwslopende en spannende achtervolgingsscène, waarbij Butch Cassidy en The Sundance Kid na een succesvolle treinoverval op de vlucht slaan te paard maar daarbij continue achtervolgt (wat ze ook doen, ze raken hun achtervolgers niet kwijt) worden door een groepje personen die hun wilt berechten. Omdat die scene zolang duurt en best spannend is, wordt je er nerveus en zelfs gek van. Nadat ze eindelijk weten te ontkomen aan de achtervolgers (door van grote hoogte in een wildwaterrivier te springen), gaan ze samen met Etta Place naar Bolivia waar Butch Cassidy het steeds over heeft en daar speelt zich dan het derde en tevens laatste gedeelte van het verhaal af.

In het derde deel in Bolivia pakken ze natuurlijk weer snel hun beroep als bankovervaller op en zijn ze daar ook wederom zeer succesvol in. Maar op een gegeven moment keert hun geluk en eindigt het voor Butch Cassidy en The Sundance Kid tragisch tijdens een geweldig eindgevecht tegenover een gigantische overmacht van Boliviaanse soldaten. Als kind zijnde was ik best kapot van dat einde. Dat eindgevecht heeft overigens veel weg van het eindgevecht van de eveneens geweldige (in mijn ogen zelfs nog beter) Western film "The Wild Bunch (1969)" die ook nog eens uit hetzelfde jaar stamt. Sowieso heeft die film wel bepaalde overeenkomsten met deze film en dat ondanks verschillende regisseurs. Deze film is misschien meer romantisch terwijl de film "The Wild Bunch (1969)" juist rauwer is.

Het best luchtige (zeker in het eerste gedeelte) verhaal, ook met de nodige droge humor, zit goed in elkaar en weet ook vanaf de eerste tot de laatste minuut te boeien. Ook met de uitvoering (inclusief de nodige actie) zit het meer dan goed en visueel ziet het er allemaal nog steeds fraai uit, ondanks dat deze film nu bijna 50 jaar oud is. Je ziet wel goed dat men gebruik heeft gemaakt van nep bloed, maar dat was gebruikelijk in de jaren 60 en 70. De cast tilt deze film natuurlijk ook naar grote hoogte en dan vooral natuurlijk de twee hoofdrolspelers Paul Newman in de geweldige en overtuigende rol (met best veel humor) van Butch Cassidy en Robert Redford in de geweldige en overtuigende rol van The Sundance Kid. Ook Katharine Ross in de rol van Etta Place deed het verdienstelijk en zij zag er destijds natuurlijk ook best mooi uit.

Al met al is dit gewoon nog steeds een goede Western / Avontuur film, die je vanaf de eerste tot de laatste minuut weet te vermaken. Ondanks dat de film bijna twee uren duurt, verveelt hij nergens en dat komt omdat het verhaal gewoon goed in elkaar steekt en weet te boeien tot de laatste spannende en tragische minuut. Ondanks dat deze film nu een mindere indruk op mij heeft gemaakt als destijds als kind zijnde, krijgt deze film toch gewoon een verdiende zeer ruime voldoende van mij.

"Kid, the next time I say, "Let's go someplace like Bolivia," let's GO someplace like Bolivia."

Ben eigenlijk meer van de Spaghetti Western's maar was wel benieuwt naar deze film. Hij staat ook in de top 250 van IMDb.

Butch Cassidy en zijn partner Sundance Kid zijn op de vlucht voor de arm der wet. Een rijke bankier heeft de beste spoorzoekers achter ze aangestuurd en nu zijn ze genoodzaakt om helemaal naar Bolivia te vluchten... Deels gebaseerd op historische gebeurtenissen.

De film kwam langzaamaan opgang. Veel van de beroemde bende van Cassidy en Kid krijgen we niet te zien. Halverwege werd de film wat interessanter als we de twee schurken volgen op hun vlucht naar Bolivia.

De film voelt een beetje langdradig aan omdat er lange stukken inzitten zonder muziek. Er zijn dan ook weer een paar stukken waar alleen muziek onder zit. De scene met de fiets valt qua toon een beetje anders als de rest van de film, maar mag er zeker wezen. Goede muziek van Burt Bacharach (ook te horen in Austin Powers), typisch 60's/70's.

Visueel oogt de film vrij modern. De cinematografie was erg sterk en ook leuk dat aan het begin en in het midden een gedeelte in zwart-wit. De film bevat enkele memorabele scènes die erg klassiek aandoen, het einde bijvoorbeeld, was erg sterk. De locaties zijn ook erg mooi en zien er erg gaaf uit in het mooie Panavision-formaat. Gave shoot-outs en zeer sterke montage, die dan weer lekker snel en dan weer rustgevend traag is.

Al met al goede klassieke Western deze Butch Cassidy and the Sundance Kid, door (met name) het einde zeer onderscheidend.

Het meeste is al gezegd over deze film. Een tikje aparte doch spannende western met een ijzersterke rolverdeling. De interactie tussen de hoofdrolspelers zorgt ook voor een bepaalde humor en lichtvoetigheid. Op deze succesvolle bioscoopfilm zou later de TV-serie "Alias Smith and Jones" worden gebaseerd.

Verre van wat we beschouwen als 'klassieke' western waarop regisseur George Roy Hill toch zijn stempel wist te drukken.

menig maal gezien. Hoe vaker ik de film zie hoe minder ik hem vind. Heeft een komische ondertoon
als deze er niet was zou ik mij er niet aan ergeren.

"Well, that oughta do it!"
"Think you used enough dynamite there, Butch?"

"I'll go."
"This is no time for bravery... I'll let you."




Is dat zo? Wat interessant. Deze film heeft inderdaad dezelfde lichtvoetige humor als de "Alias Smith and Jones"-serie, een overeenkomstig onderwerp en de hoofdacteurs hebben dezelfde 'chemie' als Ben Murphy en Pete Duel (what's in a name?).

Naast de humor zat er ook behoorlijk wat romantiek in de film en muziek die niet helemaal bij een western past. Vooral het stukje met de fiets en de vrouw waar beide heren op vallen, vond ik nogal saai en kinderachtig. 'Raindrops keep falling on my head' is weliswaar een leuk liedje, maar het past niet helemaal bij een western en maakt de film nog lichtvoetiger dan hij al was.

Deze film begint met de woorden 'Most of what follows is true', jammer genoeg is dat niet zo heel veel. Butch Cassidy was inderdaad minder gewelddadig dan andere outlaws van die tijd en stond onder vrienden bekend als aangenaam gezelschap, maar in de film wordt hij veel te veel als brave borst voorgesteld (vragen aan de gewonde bewaker op de trein die ze overvallen of het wel goed met hem gaat, de Mexicaanse bandieten smeken om af te zien van een vuurgevecht omdat hij niemand wil doden...).

In de film willen Butch en Sundance geen ranch houden, terwijl ze dat in het echte leven wel degelijk gedaan hebben en zelfs een tijdje een rustig en gelukkig leven hadden. Ook het einde van de film is in strijd met de historische feiten: in werkelijkheid rende niet Butch maar Sundance naar de ezel om munitie te halen, en in de film lopen ze als ware helden richting het Boliviaanse leger terwijl in werkelijkheid slechts een paar soldaten het huis omsingeld hadden en de twee bandieten in het belegerde huis bleven en daar zelfmoord pleegden. Die laatste beelden zien er wel goed uit en het zorgt voor een gedenkwaardige finale, dat wel!

Er zitten mooie beelden van het wilde westen in de film en het is leuk om de twee hoofdrolspelers steeds met elkaar te zien bekvechten, meer heeft dit echter niet te bieden. Ik vind het veel interessanter om nog eens een docu over Butch Cassidy te bekijken dan om deze geromantiseerde versie te zien.

Knappe film onder te brengen in het genre drama/komedie en vooral dit laatste heeft de doorslag. De humor is steeds aanwezig, in situatie en vooral in de dialogen.
Het inlassen van de bruinachtige oude fotografie is een meevaller en heeft de film zowat een licht "waargebeurd"-cachet.
Paul Newman en Robert Redford zijn outstanding en ook Katharine Rosse acteert goed.
Aangenaam verrast. Dacht aan een spiritloze avonturenfilm, maar kreeg een intelligent, goed opgebouwde en boeiende film te zien, die bovendien de tand des tijds grandioos heeft overleefd.

Redford en Newman hebben een goede chemie samen en het gebekvecht tussen de 2 zorgt voor best wel wat vermakelijke momenten .
Ook Katherine ross past er prima bij al is haar rol uiteraard wat beperkter .
dat zijn eigenlijk de grootste pluspunten van de film voor de rest vind ik hem niet zo bijzonder .

Wat een onzin reactie zeg......niet gehinderd door enige cinema -kennis. Dit is een Topfilm man!!!!

Open einde????Denk je dat je pakweg dertig schutters overleeft???

Aan alle azijnzeikerds hier, het is een Western met een knipoog. Hte gaat vooral om het acteren van het duo Redford, Newman. Het verhaal is ondergeschikt.

Wat klopt er niet aan wat ik zeg? Ik kan me voorstellen dat je mislukte hippie fillm onzin vindt, maar de de rest zijn toch gewoon feiten?

De hele film draait om het geweldige acteren en chemie tussen Newman en Redford. Het verhaal is een kapstok waar de twee acteurs iets groots van maken. Denk je dat de regisseur die fietsscene in een serieuze western brengt?. Vergelijk het niet met andere Westerns. Voor jou zit er teveel knipogen en lolbroekerij in,maar dat neemt niet weg dat het topentertainment is. En dat het verhaal waargebeurd zou zijn????Who cares en men is dan ook sterk afgeweken van het echte verhaal. Met opzet een luchtige Western.'Two crooks on the run....and thats it. (Van dat gegeven kan je ook niet veel maken behalve deze topfilm.) Vergelijk dit niet met Eastwood westerns, dat is heel andere cook.

Ja,ja,ja ja....het einde is mij ook altijd bijgebleven, en ik zag hem het eerst in......1969. Nog nooit heeft een einde van een film zo'n indruk gemaakt.Je verwacht het ook niet als je de film ziet.

Sorry lulverhaal, absolute onzin, weer iemand die veel te veel achter de film zoekt.

Mooi dat dat voor jou werkte maar voor mij dus totaal niet. Verder vind ik als westernfan het wel interessant als iets waargebeurd is, dus was ik hier wel benieuwd naar door de hoge score en het interessante verhaal, dus ja ik care of iets waargebeurd is, vooral bij westerns.

Je bent een groentje in de filmwereld. Het gaat hier om Redford en Newman, hun chemie, hun acteren. Als western stelt ie niks voor natuurlijk,dat ben ik met je eens. Maar het is zalig ENTERTAINMENT.!!!!!! Daar wordt de film op beoordeeld. Waarom denk je dat ie zo hoog staat in de top 100...??/Omdat het zo'n goede western is???... nee. Je benadert de film verkeerd en gaat aan deze twee topacteurs, die een film samen dragen, volledig voorbij. Het gaat NIET om het waargebeurde verhaal, en als het er wel omgaat is er met flinke korrels zout gesmeten....Got it?? ( Voor een echt goede Western kijk ik ook liever naar Eastwood) Druppelt het nou een beetje door?? Hte verhaal is een kapstok voor Redford en Newman...."Hee, ik zou best Newman en Redford samen in een film willen zien", zei iemand.....(met veel poen)..." Ok, ik schrijf een script..."...Het verhaal is daarom ondergeschikt.. O ik help je....Stan Laurel en Olivier Hardy...gaat het om die lullige verhalen??, neeeee, het gaat om die twee acteurs dat het iconisch maakt. (is er iemand die een film van hen kan navertellen...nee toch????!!!!!)

Zeer vermakelijke westernfilm met historische inslag. De overvallen zijn goed verfilmd, de meeste stunts komen waarheidsgetrouw over, en bij momenten krijg je zelfs oprechte sympathie voor de overvallers (sterke vertolking overigens!). Ook het slot mag er zeker zijn.
Langs de andere kant had er misschien net iets meer aandacht mogen besteed worden aan het "verleden" (om er een echte epos van te maken), waardoor het middenstuk op de vlucht in Amerika minder lang had moeten duren (ook al zien we op die momenten ook soms sterke staaltjes). Maar goed, kortom een zeer vermakelijke en doenbare film voor de niet-western diehards, en gezien de tijdsgeest meer dan behoorlijk verfilmd!

Laatste tijd weinig westerns gezien en na deze moeten we toegeven dat er inderdaad wel leuke films zijn op dat gebied. Natuurlijk hebben we de Spaghettiwesterns en vroeger groeiden wij op met de serie Rawhide.
Allemaal vermakelijk en sommigen goed in elkaar gezet. Weer anderen (en dat is de reden dat we de laatste tijd weinig westerns keken) vallen echt tegen. Steeds weer een riedeltje dat afgespeeld werd en het enige verschil was de speeltijd.
Wat deze Butch...betreft, een aanrader!

Boy, I got vision, and the rest of the world wears bifocals

Het is vreemd hoe je sommige films onbewust links kunt laten liggen. Ik ben een grote fan van zowel Robert Redford alsook van Paul Newman en dan zou je denken dat een samenwerking tussen beide acteurs hoog op de to-see lijst zou liggen. Ik had hier op zich ook wel zin in, maar ergens stond ik hier ook een beetje weigerachtig tegenover. Ik ben niet meteen één van de grootste Western fans die er hier rondlopen en ook het oeuvre van regisseur George Roy Hill kon me, met uitzondering van The Sting, maar matig bekoren.

En ook Butch Cassidy and the Sundance Kid is niet het beste van wat ik beide heren al heb zien brengen. Het grote probleem is de toon die Hill er op nahoudt. Ik kan me op zich nog wel verzoenen met een wat meer komische insteek, maar die fiets-scène met Butch en Etta onder begeleiding van Raindrops keep falling on my head.. Het is een wel erg slechte combinatie. Leuk detail wel bij die scène: blijkbaar kon de stuntman amper iets doen met een fiets waardoor het nagenoeg altijd Paul Newman zelf is op de fiets. In ieder geval, sowieso loopt er flink wat mis met de score van Burt Bacharach die vooral zeemzoet oogt en nooit echt bij de beelden past. Toch is er uiteraard ook veel goeds aan Butch Cassidy and the Sundance Kid. Misschien wel één van de leukste openingsscènes tout court maar vooral ook de onvermijdelijke shootout aan het einde van de film maakt erg veel goeds. Sowieso zit er lekker veel dreiging in de achtervolging waardoor dit op zich wel blijft boeien.

Wat op zich ook niet zo moeilijk is wanneer je klassebakken zoals Robert Redford en Paul Newman ter beschikking hebt. Redford is hier nog niet op het toppunt van zijn kunnen (hoewel ik hem in The Chase en Barefoot in the Park ook al wel sterk tot erg sterk vond) maar de chemie met Newman is al wel zeker aanwezig. Dat is dan ook zo'n acteur waar je als regisseur weinig verkeerd mee kunt doen, al zou het Hill later wel lukken met het abominabele Slap Shot. De main focus ligt op de twee titelrollen, maar wel tof dat Katharine Ross er niet zo bekaaid af komt als je zou verwachten van dit soort rollen. Hill neemt de tijd om haar in de film te werken en Ross (die er trouwens geen goede relatie met de regisseur op nahield) neemt die kans met beide handen aan.

Tof om eens gezien te hebben, zoveel is duidelijk. Butch Cassidy and the Sundance Kid is zo'n film waar de invloed van te merken is in veel films en je krijgt twee uitstekende acteurs voorgeschoteld. Redford zou hierna helemaal gebombardeerd worden tot ster en Newman bouwde die status verder uit. Later in 1979 volgde nog een sequel, wel met een compleet nieuwe cast waardoor de film compleet flopte. Dat zie je wel vaker gebeuren.

3.5*

Na The sting mijn tweede film wat beschouwd wordt als een topper van George Roy Hill. Wederom met het duo Paul Newman en Robert Redford. Ook deze keer overtuigde de film me niet helemaal. Zelfde gevoel als bij The sting eigenlijk. Je ziet dat er wel duidelijk vakmanschap aan te pas kwam, maar het verhaal zelf boeide me niet zo. Ik had veel moeite om er de aandacht bij te houden.

Hill moet me wellicht niet liggen. Ook hier vond ik de satirische insteek minder geslaagd. Aan de acteurs lag het niet, want naast de uitstekende dialogen deden Redford en Newman het erg goed. Mooi samenspel tussen beide heren. Maar bij een western hou ik eerder van een andere, iets hardere rauwere aanpak. Iets te luchtig dus in mijn ogen om “serieus” genomen te worden. Goede cinematografie ook met ook een afwisseling tussen kleur en zwartwit. Uiteindelijk tevreden hem eens gezien te hebben. Zeker al bij al een voldoende.