To Gillian on Her 37th Birthday (1996)

is dit nu een TV film of een bioscoopfilm? Alles wijst op het eerste. In dat geval kan hij er wel mee door. Maar om hiervoor een bioscoopkaartje te kopen of een video te huren, zou ik evenwel afraden.

Vergeleken met Truly, Madly, Deeply dat over hetzelfde onderwerp gaat, is dit Hollywood fastfood. Gallangher "speelt" wel iemand die zijn geliefde verloren heeft, maar is nooit zo oprecht in zijn vertolking als Juliet Stevenson. Haar zie je tenminste echt lijden.

Ik zoek naar woorden om te beschrijven wat To Gillian on Her 37th Birthday voor mij was, vanaf het begin dat de film startte tot aan het moment dat de film eindigde. Voor mij was het niet echt een film, het kwam daarvoor echt veel te dichtbij. Voor mij was Claire Danes niet bezig met een rol neerzetten, het was gewoon een bladzijde uit mijn eigen leven, die ik deels weer herbeleefde. Ik vind Claire Danes echt een geweldige actrice, die zeker op haar plaats is hier. Peter Gallagher is niet een rasacteur zoals Anthony Hopkins of Peter Sellers, om maar even 2 grote acteurs te noemen. Oke, vergeleken met die 2 valt iedereen in het niet, geef ik toe. Maar ik vind Peter Gallagher een beetje middelmatig. Toch vond ik David op zich een goede rol. Ik moet dit echt even laten bezinken, want het greep me echt iets teveel aan. Het drama dat zich voltrekt wanneer iemand die je zo na staat sterft, is ongelooflijk zwaar, en ik vind het echt geweldig goed neergezet. Misschien is het einde een beetje te gemaakt, maar even na het zien ervan vond ik het niet erg, nu ik erover nadenk vind ik het einde dus wel een beetje te snel afgeraffeld. Ik heb best veel films gezien waarin de dood als thema word gebruikt, zoals Le Sous Le Sable bijvoorbeeld, maar op zich pakte geen van de films die ik over de dood zag me zo erg als deze. Ik begrijp heel goed dat David Gillian levend wil houden, omdat hij nog niet bereid is te accepteren dat ze dood is. Niet dat dat bij mijzelf, mijn broer of mijn vader zo is, als het goed is maar ik kan het me wel goed voorstellen. Goed, ik ga nog een half punt omhoog. Zeer aangrijpend allemaal. Ook de situatie met de schoonzus deed me wel wat.

Deze film heb ik vaak in mijn handen gehad en telkens heb h'm niet gekocht om de 1 of andere duistere reden.

Alleen de titel is al zo mooi dat ik deze film vanavond niet zal/wil missen.

Ik was totaal vergeten dat ik deze mooie en gevoelige film met goed acteerwerk al eens een keertje had gezien.

Sjeem on mie

Cijfer: 4

Hele mooie film die ook nog eens geloofwaardig overkomt met goede vertolkingen.

Het idee van de film is erg goed.

Maar helaas speelt die Gallagher erin.

Met zijn flut acteer werk, en zijn (ik vind niet snel iemand lelijk) enorm lelijk gezicht. Danes kan dan wel weer goed acteren, maar toch... ik miste heel veel in de film. De sfeer van een goede film die Pressman erin probeerde te stoppen is niet tot me gekomen...

Jammer, maar helaas...

1,5

Film was redelijk, maar zit ook met 't probleem dat ik geen fan ben van Peter Gallagher. Vond echter de rol van Bruce Altman wel overtuigend. Al met al een krappe 3,5*.

Hoewel ik net als een aantal voorgangers geen fan ben van Peter Gallagher, vind ik dit een onderhoudende film. Het is een geschakeerd verhaal over rouwverwerking en volwassen worden. Prima optreden van Claire Danes, Kathy Baker en Bruce Altman. Goed.