De Stilte rond Christine M. (1982)

Mooi zo, ik vermaak mensen graag!

PoisontheWell bevestigd mijn gevoel de laatste tijd dat ik dit moet herzien.

De muziek blijft vreselijk zoals je toen ook al opmerkte. Verder best een grappig tijdsbeeld en eens verfrissende cinema (bedenk: Nederland in 1982 Gerard Soeteman, Rob Houwer vieren hoogtij en in elk film doet of Krabbé, Faber, Hauer, vd Ven of Soutendijk mee) al is de nuance ver te zoeken.

En de award voor meest afschuwelijke soundtrack gaat naar... Hmm, als dat nou het enigste mankement was had ik er nog mee kunnen leven, maar hoe ze dit ooit op hebben kunnen nemen in het boek ''1001 Movies You have to See Before You Die'' is mij een raadsel. Nu heb ik bij de films van Catherine Breillat vaak geklaagd over het heersende, bijna hatelijke, feminisme, hier wordt daar nog een aardig schepje bovenop gedaan. Want ja, natuurlijk verdiende die vreselijke vent, met zijn dierlijke ogen en-maar-aan-een-ding-denkende-brein, het om doodgetrapt te worden, het was immers een man en daar hielden de vrouwen in deze film niet zo van. Waarom, daar wordt geen enkele reden voor gegeven. Ik denk dat je een vrouw moet zijn om dat te voelen en als man moet je er maar naar raden, zal de regisseuse gedacht hebben? Ja, zo werkt het niet natuurlijk. Ik heb altijd het grootste respect voor vrouwen gehad, ben voor gelijke rechten en vind het dan ook ronduit belachelijk dat hoge functies in het bedrijfsleven etc nog voornamelijk aan ''de man'' worden vergeven. Tuurlijk was dit vroeger nog veel erger en is het niet meer dan normaal dat er zo'n beweging ontstond, maar als ik deze film zie en Wibro's bericht hierboven zo eens doorlees dank ik god op mijn blote knieeen dat ik die bewuste tijd niet mee heb hoeven maken, want wat een ongenuanceerd extremisme! Het meest belachelijke is nog het eind-pleidooi: die lachende vrouwen, getuige, psycholoog (doorvoor door het personage van Tol betoverd?) like: what the fuck?
Ik zal niet voor de laagste score gaan, daarvoor zijn de ''voor de tijd'' verfrissende docu stijl en hilarische rol van Frijda te vermakelijk voor, maar meer dan (1,5*) gun ik deze racistische pretentieuze draak niet!

Mooie recensie "Niethie"

Alleen die 1,5* vind ik nog te hoog. Blijkbaar vond je toch nog iets goed in dit feministisch wanproduct.

Beklemmend psychologisch drama. Boeiende dialogen komen tot een eruptie in de rechtszaal. De oorlog tussen Man en Vrouw staat centraal. Het scenario slaat wellicht door maar de boodschap is heel duidelijk.

Ik zal wel weer de enige zijn maar de muziek is zeker in de eerste twee aktes fenomenaal. Van complete waanzin tot aan onderhuidse spanning. Het borrelt aan alle kanten. Onbegrijpelijk al die negatieve berichten. Het is pas mijn derde Gorris maar dit is veruit haar beste film.

Ik denk dat je daar een vergissing begaat , het feminisme heeft zijn hoogtepunt pas nu bereikt
of mischien nog niet eens .
Wat de film betreft de film gaat over mannenhaat en mevrouw gorris was daar nooit te beroerd voor .
Als je over het onderwerp feminisme meer wilt weten raad ik je aan de docu ( The red pill ) eens te kijken , het levert een schat aan achtergrondinfo op .

"Zou u tegen mijn man willen zeggen dat die de ouderavond van Simon niet moet vergeten".

Sterke film, het einde is wat minder misschien en nuance is ook niet altijd even goed aanwezig maar goed dat kan de bedoeling ook niet geweest zijn van de regisseuse.

Meer interessant dan goed, ik raakte toch wel meer en meer geïntrigeerd. Dat komt vooral door de opmerkelijke sympathie van de psychiater, die gaandeweg ook steeds meer nare trekjes ontdekt bij haar eigen, op het eerste oog moderne, man. Het onvoorwaardelijk voor elkaar opkomen omdat het ook vrouwen zijn (en belangrijker, het slachtoffer een man) is een nogal extreme uiting van feminisme, maar niet ondenkbaar- ook nu leven we in tijden dat identiteit en loyaliteit steeds meer afgebakend worden door geslacht, huidskleur, religie, seksuele voorkeur, vul maar in. Een nogal bekrompen visie op de mens als je het mij vraagt. De psychologie erachter vind ik echter wel interessant en zal wel alleen te snappen zijn als je je sterk verbonden voelt met een groep die te maken heeft (gehad) met achterstelling, geweld of ander historisch onrecht.

Verder een leuk tijdsbeeld van begin jaren 80, in een smoezelig Amsterdam, met toch wel goed acteerwerk, al was Nelly Frijda soms wel op het randje van overacting. Maar het was geen makkelijke rol en ze slaat zich er toch goed doorheen.