Something to Talk About (1995)

Weer een film van Hallstrom (ben na What's Eating Gilbert Grape en Life as a Dog zijn films gaan kijken) en zeker geen slechte. Beetje standaard verhaaltje, maar Hallstrom geeft er hier een fris sfeertje aan. Erg goeie rol van Roberts trouwens. (Mooie vrouw ook. ) 3,5*

Allemaal leuke acteurs en aardige rollen, paar grappige momenten ook. Toch kan dit niet verhullen dat het gewoon een Libelle-leden romantisch dramaatje is.

Maar toen ik het een tijdje geleden zag hat het toch wel iets "Hallström-magisch"...

Something To Talk About (de titel refereert naar de roddelgewoonte in het provincienest) is een lichtvoetige zedenkomedie die alle clichés rond huwelijk, trouw en patriarchaat aan de kaak stelt. Uiteindelijk gaat het over enkele stormachtige weken in het leven van een familie ergens in het zuiden van de Verenigde Staten. De cast telt maar liefst vijf grote namen. Julia Roberts is de bedrogen echtgenote van Dennis Quaid die uiteindelijk kiest voor haar zelfontplooiing. Het ouderpaar wordt vertolkt door Robert Duvall en Gena Rowlands. De beste momenten danken we echter aan Kyra Sedgwick die alle scènes waarin ze voorkomt met haar spitante oneliners steelt. Leuk verhaaltje, goed geacteerd en dito in beeld gebracht door Lasse Hälstrom. Doch precies omwille van deze laatste naam is Something To Talk About een tegenvaller. De gevierde Zweedse cineast van My Life Is A Dog en What's Eating Gilbert Grape kan beter dan deze niet onaardige maar evenwel weinig geïnspireerde komedie. Inmiddels heeft Hälstrom zijn niveau weer meer dan opgehaald met het magnifieke The Cider House Rules, naar een Oscarbekroond scenario van John Irving en Chocolat die genomineerd werd voor vijf Oscars...

Volledig mee eens. Redelijk filmpje met enkele leuke momenten, maar over het algemeen niet meer dan een standaard en dramatisch filmpje. 2*

de enige leuke was haar zus emma rea. *2,5

En bedankt he !! Ik vind het namelijk echt een leuke film. Maar dat geeft niet hoor. Ik zal me wel abboneren op de libelle.

Hehe, was niet persoonlijk bedoeld .

Geeft niet, ik durf best toe te geven dat ik af en toe best van die typische "chick-flicks" hou.

Niet slecht, beetje langdradig alleen.

Dat knietje in z'n kruis was wel grappig.
2,5*

Dat was geweldig !

Eigenlijk één van de weinige rollen waarin Roberts enigzins in te pruimen is, bedacht ik me toen ik een stukje terug zag...

wat langdradig en naar het einde toe wat saai,
maar toch wel wat grappige stukjes in! goed geacteerd ook!
3*

Kwam bijna niet door deze film een, zo langdradig was hij. Typisch een 'wijvenfilm', om me maar even een wat domme en kortzichtige manier uit te drukken. Maar deze film met het slaapverwekkende verhaal van bouqet-reeks niveau vond ik echt een verschrikking.
Ook duurt hij nog eens wat onnodig lang en dacht ik misschien wel vijf keer dat eindelijk de aftiteling zou verschijnen, waarna de boel wéér werd opgerekt.
Het enige wat ik nog goed vond aan deze film zijn de acteerprestaties die af en toe best aardig zijn, wat komische scenes en hoe het liefdesverhaaltje niet versimpelt wordt. Er is niet een heel duidelijke bad guy met echt onmenselijke eigenschappen.
1.0*

Dat is ie nu toch al een hele tijd kwijt, vind ik.

What's Eating Gilbert Grape en Once Around blijven inderdaad zijn twee meesterwerken. Toch zijn zijn overige films nooit écht slecht. Van zijn films na de twee bovengenoemde kan ik je trouwens The Shipping News aanraden.

Echt een saaie film! De enige keer dat ik moest lachen was wanneer de man zat te kotsen in de wagen .

Na een kwartier kwam ik er achter dat ik deze film al eens had gezien. Ben toch blijven kijken. Kon ik afwassen enz. gedurende de commercials. Geen hoogstandje maar wel vermakelijk. En met Dennis Quaid, Robert Duvall, Kyra Sedgwick en grand old lady Gena Rowlands hield ik het wel uit voor een tweede keer.

Wat een soap.

De meeste films van Lasse Hallström kan ik best nog wel waarderen, maar dit vond ik echt een draak. Duvall en Rowlands kunnen eigenlijk nooit echt verkeerd zijn, maar wat moeten ze in een futloos verhaaltje als dit?
Een Julia Roberts als vervelende zeur met een irritant verwend kind die de keuze heeft uit een paar kerels waar ook geen mens warm voor loopt. Met moeite afgekeken.

deze View from the Top (2003) staat in mijn gids ipv something to talk about

Ik vond de film saai, soms kan er net een lachje af.
Aardig geacteerd.

2 sterren

Ik vind het een erg fijne film om naar te kijken. Misschien heeft het een beetje een sfeertje van zo'n typische Hallmark film maar ach ... dat mocht voor mij de pret niet drukken. Ik vond dat er ook behoorlijk goed geacteerd werd waardoor ik me goed kon inleven. Een film waar je lekker in mee kan leven. Goed !

Degelijke en vakkundig gemaakte romantische komedie. Maar absoluut meer ook niet. En dat zou je van de maker van "Mitt liv som hund" en "What's eating Gilbert Grape" wel mogen verwachten.

Alles is irritant aan deze film: het acteren, het accent, de manier waarop mannen blijkbaar vrouwen zonder veel bezwaar kunnen behandelen, het verhaal, de opnames enz. Zonde van je tijd.

Zonder twijfel één van de mindere films van Hallström, een niet echt uitgebalanceerd drama welk makkelijk had kunnen doorgaan voor een typische vrouwenfilm, ware het niet dat juist die vrouwen er in de karakterisering er bekaaid vanaf komen(onbegrijpelijk dat Roberts haar overspelige, lamzakkerige echtgenoot uiteindelijk vergeeft). De film moet het vooral hebben van de destijds indrukwekkende sterrencast waarin vooral La Roberts laat zien waarom ze in de jaren negentig qua roem op haar hoogtepunt was. Quaid zal met zijn overdreven spel nooit mijn favoriet worden en heeft hier ook nog eens een slecht geschreven, ondankbare rol, wat min of meer ook geld voor Duvall als de dominante, onsympathieke vader. Jammer ook dat het subplot over de paarden(races) maar niet interessant wil worden. Weinig evenwicht dus in een verhaal dat niettemin bij vlagen best grappig is, maar vooral het beetje extra venijn mist dat Hallström bij eerdere en latere producties wel wist toe te voegen.

Matige film waarin ik me mateloos gestoord heb aan de irritante hysterische rol van Roberts .
Tja mannen als vreemdgangers zijn natuurlijk verschrikkelijke figuren , nog net geen nazi's maar het scheelt niet veel ( als het aan hollywood ligt zeker ) .
In EAT PREY LOVE mocht Roberts de sexe rollen omdraaien en mocht zij eens vreemdgaan maar toen was de toon : a spiritual journey bah .