La Drôlesse (1979)

Zag "La Drôlesse" meer dan 25 jaar geleden in een filmclub. Ik had van deze film veel verwacht, maar het werd toen een dikke tegenvaller. Het tempo was voor mij ergerlijk traag en de prent kon mij niet boeien. Het is echter zo lang geleden dat ik er me nog weinig van herinner. Misschien heb ik een totaal andere mening bij een tweede visie. De film kreeg één Award en nog drie Nominaties en heeft wel een hoge IMDB-rating, althans volgens de 50 personen die gestemd hebben.

Het is mij nog overkomen dat ik mijn mening herzag toen ik een film een tweede keer bekeek. En ach, het blijft natuurlijk subjectief.

De poster doet vermoeden dat de film geen vrije wil was voor de actrice

Ja, maar wat vond je er nu van na de tweede keer?

Ik heb hem voorlopig nog geen tweede keer bekeken. Sommige andere voor de eerste keer tegenvallende prenten wel en soms vielen ze dan best mee.

Het enige wat ik momenteel gedaan heb is de poster gecorrigeerd. Nu staat er een grote.

Raadselachtige, maar toch ook gedurfde film van Jacques Doillon, bij wie het thema van de oudere man en het jonge meisje vaker te zien is. Al schelen ze hier maar een paar jaar. De 17-jarige boerenjongen Francois kidnapt en ontvoert de hooguit 12-jarige Mado en sluit haar op in de zolder van de boerderij waar hij woont. Ze stribbelt niet eens zoveel tegen. Ze vindt het wel spannend, want thuis wordt ze geslagen en op school verveelt ze zich te pletter. Ook hij probeert te ontsnappen aan een bazige moeder en een stiefvader.

Maar wat hij precies wil? Contact? Een vriendinnetje? Geestelijk lijkt hij achtergebleven, terwijl zij duidelijk voorlijk is. Er ontwikkelt zich een merkwaardige relatie die eigenlijk alles in zich heeft van een 'normale' man-vrouwrelatie: ze kibbelen en maken het weer goed. Hij wil de baas zijn en zij daagt hem uit. Zij wil spelletjes spelen waar hij niet aan mee wil doen. Hij moet vroeg op om te 'werken', zij wil dat hij 'thuis' blijft, want ze verveelt zich. Ze vindt hem saai, maar voelt ook genegenheid voor hem. Er is zeker ook een erotische ondertoon, maar hoewel ze wel overtures maakt is ze nog te jong en hij te onervaren.

Dramatisch gebeurt er niet zo veel in deze film, terwijl er toch ook heel veel gebeurt. Hoewel het me boeide wat die twee uitspoken, zakte de film halverwege in en vraag je je af waar dat op uit moet lopen. Het slot is voor de hand liggend, maar toch ook verrassend. Overigens, dat koppie van die jonge Madeleine Desdevises, je kunt je ogen er niet van afhouden. Ik snap wel dat die Doillon daar gefascineerd door raakte. Drie jaar na deze film is ze overleden aan leukemie, slechts 15 jaar oud.

Zonde dat het meisje op zo'n jonge leeftijd gestorven is, want ze acteerde prima in deze film.

Met enkel deze film achter haar naam.

De film beperkt zich grotendeels tot de locatie waar de jongen haar gevangen houdt, al biedt

het meisje amper weerstand en lijkt ze de ontvoering meer een uitdaging te vinden. Er ontstaat

ook een zekere vriendschap waarbij de twee aftastend elkanders zwakheden lijken te bespelen.

Boeiend werd het eigenlijk nooit, met te weinig ontwikkelingen.