Knielen op een Bed Violen (2016)

Mensen gaan het direct vergelijken. "De film lijkt totaal niet op het boek" of "Het is compleet anders dan ik me had voorgesteld." Dat is natuurlijk ook zo. Zo'n dik boek kan men niet in een film proppen van bijna twee uur. Daarom zeg ik: film en boek zijn totaal verschillende media.

Knielen op een Bed Violen

Verfilming van de boeksensatie. Paul Verhoeven (meende ik mij te herinneren) wilde zich hier niet aan branden, omdat een naar personage als Hans Sievez niet op het witte doek over te brengen zou zijn. Ben Sombogaart wilde het duidelijk wel proberen. Met de bronliteratuur ben ik niet bekend, dus ik kon volledig blanco de film in gaan. Eens kijken wat Ben er van gebakken heeft.

De film kenmerkt zich door ups en downs. Sommige stukken zijn sterk, andere heel wat minder. Het begin is vermakelijk, kent een goede opbouw en je leert de spirituele zoektocht van Hans als persoon goed kennen. Deze kent het juiste tempo en tijdsspanne. Naarmate de conflicterende belangen die Hans' geloof en liefde met elkaar in strijd brengen toenemen zakt de film wat weg. De relatie tussen Hans en Margje voelt wat doorsnee en kent weinig diepgang. Ook de interne strijd van Sievez komt, op een enkele moment na, niet goed naar voren. Tegen het einde krabbelt de film dan weer op. De slotscènes voelen dan weer krachtig en kennen een diepere uitgraving van Sievez als persoon.

Barry Atsma blijft toch Barry Atsma. Prima acteur, die echter nooit boven zichzelf uit weet te stijgen en je hem als persoon nooit los kan denken van het karakter dat hij speelt. Misschien zou een pruik eens helpen. Toch is zijn prestatie hier wat minder. Hij weet Sievez als persoon wat magertjes te vertolken, zijn spel is wat oppervlakkig en de interne strijd die in hem woed weet hij moeizaam over de brengen op het publiek.

Die strijd van Hans Sievez wordt het best geuit door Noortje Herlaar, niet de persoon dus van wie die moet komen. Zij weet het in haar woedende conflict tussen de liefde voor en het geloof van haar man een stuk beter te uiten. De scènes worden ook beduidend beter als zij het voortouw neemt en het conflict met haar man opzoekt. Daarmee weet ze Atsma behoorlijk door de film te sleuren.

Visueel oogt de film prima. De sfeer zit er met momenten prima in. Vooral de zwarte jassen weten in elke scène gelijk een aparte sfeer te creëren. De zeer herkenbare symboliek geeft een apart gevoel. Als het goed lijkt te gaan komen ze roet in het eten gooien. Zij geven de film een fijne dynamiek. De resterende clichématige Hollands-heid die aan de rest van de film kleeft dienen we maar voor lief te nemen.

Knielen op een Bed Violen is zeker geen topper en kan op momenten veel beter. Toch is het zeker geen draak van een productie en het kijken wel waart, voor 1 keer dan...

3*

Helemaal mee eens in wat je hier aangeeft. De emotie en de koelheid van het boek , de beklemming, de sfeer miste ik volledig in de film. Ik keek maar er kwam geen gevoel bij mij naar boven wat het boek al onmiddellijk opriep bij me. Jammer....inderdaad veel te braaf .....

Degelijk, maar zo degelijk dat het saai is. Geen film voor het grote publiek. Men miste het lef en eigen visie om er echt iets moois van te maken. Blijft allemaal keurig binnen de lijntjes, maar word nergens echt gedenkwaardig, niet prikkelend, geen vuurwerk. Atsma doet het best aardig in de hoofdrol, maar een echt groots acteur is hij niet, en zal hij ook niet worden. En dat geld eigenlijk ook voor deze verfilming, mager zesje niveau.

Zwaar mislukte Nederlandse horrorthriller over een bloemenkweker die bezoek krijgt van een boodschapper van en satanische sekte, die op mysterieuze wijze verschijnt en weer verdwijnt,. De kweker wil eerst niets van deze vreemdeling weten, maar later gaat hij zich toch meer tot hem aangetrokken voelen, ondanks dat hij de kweker een schuldgevoel heeft aangepraat omtrent de dood van zijn vader (Wellicht is hier sprake van enige homo-erotische verlangens van de protagonist). De kweker gaat met de man mee naar de sekte in een kippenstal en als de sekteleider, ook weer op mysterieuze wijze, er voor zorgt, dat zijn tweede kindje dood geboren wordt, sluit hij zich bij de sekte aan, Niet veel later krijgt hij een visioen waarin de duivel zich aan hem openbaart. De kweker laat zijn geloof vallen, vervreemd van zijn vrouw en kind. Maar waarom de sekte de kweker nu precies uitkiezen, dat lijft de hele film onduidelijk.

En altijd maar die krassende kraaien op de achtergrond. Zijn kraaien niet het symbool voor naderend onheil en het slechte. Alleen wat heeft Willem Voogd als de ouder Ruben een belachelijke pruik op zijn hoofd.

Het boek ken ik niet, maar de film is indrukwekkend op sommige momenten. Gevoel van drama wordt goed weergegeven. De kleurstelling van de film past perfect bij de tijd waarin de film zich afspeelt. Het acteerwerk is goed. Jammer dat het verlangen naar het geloof alleen als verlangen naar voren kwam. De reden was duidelijk, maar wat de hoofdpersoon er bij beleefde blijft een beetje vaag. Net drie sterren.

de film zet wel een goed beeld neer van de vroegere jaren.
Een lange zit, en de film komt ook langzaam op gang.
vader valt en stikt door de modder ?
En ik dacht dat roken toch ook uit den boze is als je zwaar gelovig bent, maar de zwaar gelovige Barry rookt alsof er niks aan de hand is.
Ook het resultaat van de tuin na de storm was wel erg overdreven hoe alles erbij lag.

Toch bleef wel mn aandacht erbij.
het had wel wat spannender , geheimzinniger en evt wat griezeliger/bovennatuurlijker gemogen.
In een mooie omgeving / setting gefilmd.

Drie sterren van mij. En dan vooral voor het prachtige spel van Noortje Herlaer en de bij tijden fantastische soundtrack.

De film zelf vind ik soms erg langdradig.

Regisseur Ben Sombogaart durfde het aan de roman van Jan Siebelink te verfilmen, iets dat Paul Verhoeven jaren geleden niet durfde. Dit kwam omdat Verhoeven niet het idee had dat hij een onsympathiek hoofdpersoon als Hans Sievez op een juiste manier naar het scherm kon vertalen zonder het bronmateriaal aan te tasten. Sombogaart durfde dit in samenwerking met scenarist Hugo Heinen wel aan, waarbij hij Hans Sievez iets menselijker maakte. Een even gewaagde als gevaarlijke zet, vooral omdat de gelijknamige roman in hoog aanzien staat op de Nederlandse literaire boekenlijst. Toch resulteert de relatief kleine aanpassing in een toegankelijkere film, al blijft het nog steeds zware kost. Knielen op een Bed violen is dan ook niet een film geworden die je zomaar even opzet, maar wel eentje die een diepe indruk achter zal laten als je hem een kans geeft.

In de hoofdrol zien we Barry Atsma als Hans Sievez ten tonele verschijnen. Hoewel Atsma de rol zeer sterk naar het scherm vertaalt zijn er toch enkele scènes waarin hij tegen zijn beperkingen als acteur lijkt te lopen. Als Hans bijvoorbeeld zijn kassen door een storm de vernieling in ziet gaan en radeloos en woest zichzelf begint af te vragen waarom dit nou uitgerekend hem moest treffen, krijg je nergens echt de indruk dat Hans echt zo van streek is als zou moeten overkomen. Helaas kent de film meer van dit soort scènes. Het is een kleine smet op de film, maar wordt ruimschoots gecompenseerd door de naargeestige sfeer die de film constant uitademt. Dit is mede te danken aan het zeer sterke camerawerk dat onder leiding staat van Piotr Kukla. Door het constante gebruik van passende camerafilters krijgt de film vaak net het nodige duistere tintje.

Knielen op een Bed Violen is een ijzersterke film over de pijnlijke keuze tussen liefde en geloof. De gewaagde keuze om hoofdpersoon Hans een meer sympathiek karakter te geven dan in het bronmateriaal is gewaagd maar pakt goed uit. Wel lijkt Barry Atsma soms tegen zijn beperkingen als acteur aan te lopen, al zou dat wellicht ook met de regie te maken kunnen hebben. We mogen ondanks dit punt van kritiek namelijk spreken van een van zijn beste rollen uit zijn carrière. Hoewel de film op het Belgische platteland is opgenomen, zorgt de prachtige cinematografie ervoor dat dit nergens opvalt. Al met al hebben we hier te maken met een pareltje van Nederlandse bodem, die helaas te somber is om voor de gezelligheid nogmaals op te zetten.

Ik vond dit een vreemde film. Op sommige momenten heb ik mezelf doodgeërgerd aan wat ik te zien kreeg, andere momenten vond ik het oprecht een goede film. Mede door het sterke einde heeft de film uiteindelijk toch kunnen overtuigen. Zelf hou ik niet zo van bevennatuurlijke aspecten, dus ga ik er maar even vanuit dat de scène met het contact met God maar een interpretatie was van Atsma's karakter. Wat ik wel heel appart vond, ik hoop dat iemand mij dit kan uitleggen, is dat ik niet begrijp waar die Mieras vandaan komt. Komt hij uit de lucht vallen, of zit hij constant in de struiken te wachten tot het juiste moment om contact te zoeken? De manier waarop hij een aantal keer ten tonelen komt vind ik ronduit lachwekkend en amateuristisch. Ik kreeg in het begin zelfs het gevoel dat hij een imaginair personage van de hoofdpersoon was. Hier hadden ze toch wel iets beters op kunnen vinden. Mede om het sterke einde en omdat deze film niet zo bagger was als een hoop andere recente films van Nederlandse bodem, geef ik Knielen op een Bed Violen 3*.

Afgelopen donderdag een stampvolle zaal bij deze film in ons filmhuis. Dit kwam mede doordat scenario-schrijver Hugo Heinen voor ons de film inleidde en na afloop vragen beantwoordde. Ik had de indruk dat het publiek genoot van deze evenwichtige verfilming. De meesten zullen het boek hebben gelezen of er van hebben gehoord. Vind dat de acteurs het naar behoren doen. Zéker een van de betere Nederlandse films van de laatste tijd.

Bij vlagen best boeiend drama van Nederlandse bodem.Het boek heb ik (nog) niet gelezen maar de film wakkert mijn interesse wel aan.Daar zal ik dan wel het visuele aspect moeten missen,naar mijn mening het sterkste punt van Knielen op een Bed Violen De beelden waren bijzonder fraai iets wat in iets mindere mate ook voor de setting en tijdsbeeld geldt.

Het verhaal was interessant maar kende ook wat saaie stukken en vond het ook af en toe wat stuurloos.Iets wat overigens niet per se negatief hoeft te zijn want dat paste wel bij het totaalbeeld annex hoofdpersoon.

Blijft over het acteerwerk,niet echt opzienbarend maar wel degelijk.Noortje Herlaar en Bert Luppes maakte nog de meeste indruk en Barry Atsma viel me zeker niet tegen.

Een ruime voldoende.

Het boek van Jan Siebelink zal nog een stuk zwaarder zijn, maar ook deze film wakkerde mijn interesse niet echt aan. Op basis van de trailer verwachtte ik een zwaarmoedig dramastuk, dat ik alleen moest gaan kijken voor het tijdsbeeld en de (theologische/filosofische) inhoud.

Daar kwam het vorige week dan toch van, toen ik gevraagd werd in een talkshow iets te vertellen over de representatie van religie in de Nederlandse (film)cultuur. Knielen op een Bed Violen bleek uitermate geschikt, mede omdat in de tweede helft van de film een duidelijk contrast zichtbaar wordt tussen het 'oude', traditionele geloof en het vrijzinnige, seculiere denken dat vanaf de late '60s doorgang vindt.

Persoonlijk was ik een stuk minder onder de indruk. Identificatie met de hoofdpersoon (gespeeld door Barry Atsma) was voor mij een onhaalbaar ideaal, en het scenario vond ik nogal eendimensionaal. Al vrij snel was voor mij helder waar het ongeveer heen zou gaan; in het vervolg werd ik eigenlijk alleen nog enthousiast van een paar scherpe dialogen. Dat waren er echter nog steeds te weinig. Ik miste diepgang, en bij gebrek aan écht sterke acteerprestaties ging dat op den duur steeds meer opspelen. Visueel tenslotte zag ik weinig interessants; de film is redelijk vakkundig gemaakt, maar daar blijft het ook bij. Wat die visioenen en hemelaanzichten gesproken, die had Sombogaart wel tot één krachtige sequentie mogen beperken. Eveneens had de rol van Mieras wel wat minder om het lijf mogen hebben. 'Wat een naar mannetje', zeg ik dan even heel plat.

Knielen op een Bed Violen blijft daardoor op veel gebieden vlak en kent een gebrek aan echte (narratieve) scherpte. Ik vermoed dat het boek stukken beter is, dus wellicht waag ik me daar ooit nog aan.

2*

Barry Atsma is toch eigenlijk wel de Kluun onder de acteurs, al is het wel zo dat Atsma net iets beter acteert dan Kluun schrijft. Knielen Op Een Bed Violen zag ik vrijwel direct na de Zweedse misdaadserie Springvloed, en dan zie je pas hoe geforceerd Nederlanders acteren. Over het algemeen speelt men in het buitenland veel losser en komt het veel natuurlijker over. Muziek klinkt ook zo ontzettend droevig. Waar wening is en knersing der tanden... Nou, ik heb gedurende de film meermaals met mijn tanden zitten knarsen. Er wordt ook een vergelijking getrokken met Job uit de Bijbel, maar ik had nu niet echt het idee dat deze bloemenkweker zo verschrikkelijk leed. Er wordt weliswaar iets gezegd over een dood kind, heel ingrijpend natuurlijk, maar daar wordt verder helemaal niets mee gedaan. Naar het einde toe leek het wel een Carry Slee-verfilming te gaan worden, met die opstandige kinderen. En tot slot dat dwaze nummer tijdens de aftiteling, geschreven door Fluitsma & Van Tijn (wie anders?) en gezongen door een of ander Voice of Holland- huppelkutje: Wij zijn Hallelujah! Wij zijn Hallelujah! (Hallelujah op zijn Engels uitgesproken)

Dit is wel echt een bizarre reactie. Dat zou zoiets zijn als het dagboek van Anne Frank verfilmen en het dan situeren in een AZC (want dat past beter bij deze tijd!?) De schrijver (Jan Siebelink) schreef namelijk een autobiografisch verhaal over zijn eigen jeugd...

Vergeefse moeite Donkerwoud, het laatste bezoek van arjope was op 29 augustus 2016

Het blijft een rare reactie. Psj.

Het boek heb ik nooit gelezen,film nu (eindelijk) wel.het verhaal is zeker boeiend en interessant,het acteerwerk van atsma is koel zoals gewoonlijk en daar houd je van of niet heel simpel....ik heb mij al met al wel vermaakt met deze film.3 stars.

Als je het boek hebt gelezen, dan blijft deze film een magere afspiegeling daarvan.

De acteurs doen hun best, daar ligt het niet aan.

ik herinner me dat het boek een enorme indruk destijds maakte, de psychische ontreddering van hans,

wat hij zijn gezin aan doet en dat vreselijke geloof als leitmotief.

dat is moeilijk te vatten in een film.

Helaas bood het kijken van de film mij niet meer dan dat ik al uit de omschrijving had opgemaakt.

Sterker nog : zelfs minder.

In Nederland zijn al heel wat mooie boeken van Nederlandse schrijvers op een knappe manier verfilmd. Klassieke thema's daarbij waren vaak de oorlog en religie. Maar die films zijn inmiddels uitstervend, omdat de Nederlandse schrijvers die daar nog over schrijven ook uitstervend zijn. Daarom vind ik het best bijzonder dat er anno 2016 nog eens zo'n klassieke boekverfilming is verschenen. Een echte mooie film van de oude stempel. Met een ouderwets thema, een ouderwetse sfeer en met ouderwetse klasse verfilmd. Weliswaar niet altijd even goed te verstaan, maar toch indrukwekkend mooi. Zeker naar het einde toe. Op naar de nieuwe generatie schrijvers en nieuwe generatie boekverfilmingen. Want dit was vast één van de laatste Nederlandse films van de oude stempel. En toch heb ik daar van genoten.

Door het boek kwam ik niet heen, door de film een tikkie beter, maar dit is zo'n ver van mijn bed show dat ik me niet in kan leven. Is wel een goede verfilming, niet saai, in tegenstelling tot het boek.

Ik heb het boek nooit gelezen en ik moet zeggen: de film nodigt daartoe nu niet bepaald uit. Zware kost over hel en verdoemenis, somber en donker, een beetje beangstigend zelfs. Ondanks het alleszins aanvaardbare acteerwerk niet mijn ding.

Zware kost die niet altijd overtuigend genoeg gebracht werd.

De acteerprestaties zijn wisselvalig, helaas ook die van Atsma.

En toch... en toch vond ik dat Atsma echt de personage werd.

De kracht van de film zit voor mij met name in de rustige opbouw,

en een overtuigend slot. Daarom toch een voldoende. *3.0

Indrukwekkende sobere film van Nederlandse bodem. Ik ben niet bekend met het boek, maar wel benieuwd. Het scenario is zware kost en roept een naargeestige sfeer op en de muziek helpt hierbij. De preken deden mij denken aan mijn kindertijd toen we nog iedere week in de kerk zaten. Het riep bij mij geen nostalgische gevoelens op, want heb vaak gezien dat (extreem) geloof meer kapot maakt dan je lief is. Gedragingen van de zwartjassen kwam griezelig dicht bij de waarheid. Ware het niet dat ze meestal aan de deur komen wanneer je net een geliefd iemand hebt verloren (ze scannen kranten op rouwadvertenties......). Ik vind de acteurs goed spelen. Misschien was er iets meer uit te halen geweest, maar nogmaals een erg goede film!!

Say again? Ik weet niet waar jij de afgelopen 10 jaar hebt geleefd en of jij ooit het nieuws hebt aangezet de afgelopen tijd, maar je ziet in elk geval meer doden door anti-moslims op moslims dan andersom. Als je kijkt naar het aantal aanslagen van deze idioten (terroristen die overigens niks met de islam te maken hebben) halen ze veel minder uit dan de aanslagen op moslims. Er komt steeds meer haat naar moslims en ik denk dat straks eerder moslims zich zorgen moeten maken over hun veiligheid in NL dan andersom ?

Hoe dan ook, deze film gaat over sektes. En het Christendom. Dus helemaal los van de Islam.

Ik vond het een prima film, alleen er waren wat dingen die van mij anders hadden gemogen.

Waarom ze die zwarte hoeden ineens laten verschijnen en verdwijnen, is mij een raadsel. Waarom hij ineens z'n baby verloor, is mij een raadsel. Waarom hij geraakt werd door het licht en vervolgens de dupe was van de storm, is mij ook allemaal een wonder. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat ik het bovennatuurlijk vind overkomen. En dat vind ik jammer.

Boek sloeg toen in als een bom en met stijgende verbazing gelezen: de biblebelt in het kwadraat, terwijl we hier in R'dam wel wat gewend zijn met de christelijke polders in de buurt....

Film is matig interessant, goed spel, maar het heeft de sfeer en immense beklemming van het boek niet.

Natuurlijk gaat het over een sekte, maar geloof of sekte is relatief, slechts verschil in aantal volgers...

Het is zó donker, als je onder een steen leeft...dan zie je de zon nooit...

Toch een goede boekverfilming. Terwijl ik het boek nog moet lezen en hier naast me ligt.

Een mooie schets over hoe een gezin zich laat vormen door de kerk en de regels van God. Iets wat indertijd het dagelijkse leven in een dorp was. Maar bloemenkweker Hans twijfelt er stiekem wel over. Hij runt een bloemenhouderij in zijn tuin en probeert de relatie met zijn liefde Margje en zijn zoon stabiel te houden. Soms word hij aangesproken door een prediker Jozef die hem allerlei boodschappen in zijn oor fluistert. Hoe dat allemaal verder verloopt....

...zien we ook in de sprongen in de tijd en het feit dat het leven wel veranderd. Van de streng gereformeerde jaren 40 en 50 tot de jaren 60... het moment dat de nieuwe generatie de vrijheid viert, en dit eigenlijk datgene is wat Hans al die tijd zocht.

Voornamelijk werkt de film toe naar een wroeging uit het verleden. Interessant!

Het acteerwerk en ook voornamelijk de decoratie komen hier erg goed uit de verf. De sfeer van de tijd is hier vakkundig in nagebootst. Gelukkig word het ook nergens theatraal en over de top. Daardoor een van de betere boekverfilmingen uit Nederland.

Goed.

4,0*

Man voelt zich aangetrokken tot het orthodoxe Christelijke geloof.

Dat is zo ongeveer het hele verhaal en de film duurt twee hele,hele lange uren.

Het is dat ik had voorgenomen om alle films die ik kijk ,afkijk, anders had ik na een half uur de film afgezet.

Het is niet allemaal negatief ; Barry Atsma zet een geweldige rol neer als de hoofdpersoon,Hans Sievez.

Erg goed geacteerd.

Naast Atsma vond ik Nils Verkooijen als Tom en de jonge acteur Bart Rueten als de jonge Ruben, ook erg goed.

Maar wat vind je er nou precies slecht aan. Je noemt alleen maar goede dingen, behalve dat je vindt dat de film wat lang duurt.

Er gebeurde haast niets in de film,had het idee dat het verhaal in 15 minuten verteld had kunnen worden,nu uitgesponnen tot bijna twee uur.

Daarnaast vond ik het verhaal ook verwarrend en eigenlijk ook niet boeiend.

Maar nogmaals ; Acteurs -met Atsma in het bijzonder-waren goed.

[quote]avalon1960 schreef:

En dat (de beklemming van het boek) is voor mij een aanleiding om naast de film het boek te lezen. Inderdaad is het boek vaak beter dan het beeld. Dat zag ik bijvoorbeeld heel goed terug in The Shining (Film, 1980) van Stephen King.

Het boek duikt met jou in de geest van de mensen en beschrijft zaken die je in een film soms niet terugziet of kunt verbeelden.

Bedankt voor jullie informatie Profiel van avalon1960 / Ted Kerkjes (uitgeschreven)