The Sentinel (1977)

Vanavond om 01.25 uur (ja, da's best laat, maar je kunt het natuurlijk ook gewoon opnemen) eindelijk weer eens dit heerlijke horrorverhaal van Michael 'Death Wish' Winner op tv! Het is geloof ik op Veronica, maar pin me er niet op vast.

Ik ga zeker kijken! Al een tijd geleden dat ik deze heb gezien, maar wat ik me er nog wél van weet te herinneren is dat 'ie me de eerste keer de stuipen op het lijf wist te jagen.

De cast is trouwens ook niet onaardig; Chris Sarandon, John Carradine, José Ferrer (mijn God, ken je die nog uit Dune?), Ava Gardner, Burgess Meredith, Eli Wallach (wat was hij toch leuk in Mystic River), Christopher Walken, Beverly D'Angelo en Christina Raines, die na The Sentinel niet veel meer te doen kreeg.

Nogal bizar filmpje. Er zitten best wel goede vondsten in het verhaal, maar de uitwerking was niet bepaald top.

aardig, niet meer dan dat ***

"The Sentinel", in onze contreien met de Nederlandse titel "De Helbewaker" uitgebracht, kreeg destijds drie nominaties voor een Saturn Award van de Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films in de USA. De creepy sfeerschepping is op bepaalde ogenblikken zeker geslaagd maar het verhaal gaat wel de ziekelijke toer op. Een paar sekwensen vond ik overbodig maar als geheel was het voor mij eigenlijk angstaanjagender dan bvb "The Exorcist".

Flink verouderd. Dit is het soort films dat alleen goed was in de jaren '70. De tijd van de geschminkte zombies en duivelswerende priesters is nu toch wel voorbij.

Een braaf persoontje komt op een plek met mensen die er een andere agenda op na houden dan dat aanvankelijk wordt vermoed. Polanski (oa) heeft voor dit type thriller veel betekend. (Rosemary/Tenant). Enkele enge scenes maar de film is wat vlak.

Ik heb deze heel lang geleden eens gezien als ventje van 13 jaar geloof ik. Die priester blijkt toch dood te zijn op het laatst?

Op sommige momenten was deze film wel aardig, maar grotendeels was alles toch wel erg middelmatig.

2.5*

Bij vlagen spannend en duister...en sowieso heb ik ook altijd een zwak voor de jaren 70 sfeer.

Dus dat maakt veel goed.

Best wel eng en laat ik daar nou net van houden.

Het einde deed me trouwens wel aan Freaks denken.

Verrassende creepy film, want hoewel stammend uit de jaren 70, zit het met de spanning en suspense wel goed. De film wist me op bepaalde momenten zelfs een paar rillingen te bezorgen. Met name de fantastisch duistere sfeer in de film is de boosdoener. Die sfeer is indringend aanwezig en komt goed van pas in de spannende scènes. De penetrante sfeer van beklemming maakt van een onaangename of merkwaardige gebeurtenis dan al gauw iets engs. De film maakt er goed gebruik van.

Paar fijne creepy scènes ook. De lokatie is er perfect voor. Oud huis met bewoners, die zich heel absurd gedragen. De beklemming en de waanzin zijn er goed voelbaar. Nee met het sfeertje is echt niets mis.

Dezelfde sfeer maakt het gemakkelijker om door de aftandse sfx en de voorspelbare schrikeffecten heen te kijken en de onderhuidse horror te voelen. Als je niet kunt meegaan in de sfeer, dan is de kijkervaring een stuk minder leuk, denk ik.

Niet alles in de film kan trouwens met de mantel der sfeer worden bedekt. Er zijn zeker enkele irritaties.

Storend is de muziek. De score is goed herkenbaar als typisch jaren 70. Minder geschikt voor een horror. De inleving heeft af en toe te leiden onder de erg aanwezige en priemende muziek. Af en toe niks, had ik zeer op prijs gesteld.

Storend is het acteerwerk. Soms houterig. Soms overdreven. En dat is opvallend, want de namen van de acteurs zijn toch niet de minste. Slechts een enkeling presteert echter naar behoren. De meeste niet. Toneelmatig worden de teksten opgedreund. Toneelmatig valt men flauw. Toneelmatig schrikt men. Het is nog net niet van het niveau 'met open mond of aanstellerig de hand op het voorhoofd', maar het scheelt niet veel.

Leuk om namen als Christopher Walken, Jeff Goldblume en Beverly d'Angelo tegen te komen in kleine rollen. Slechts een enkel zinnetje ontsnapt aan hun lippen. Grappig om die prille stappen op het acteerpad te aanschouwen. Bovendien geeft d'Angelo geheel in lijn met de vrijere filmzeden van die tijd, zich zelfs nog even verrassend bloot.

Verrassend creepy, vond ik het. De film bedoel ik. Niet d'Angelo.

Regisseur Michael Winner bewerkte samen met Jeffrey Konvitz, de schrijver van het boek, "The Sentinel" tot scenario en hoewel het wat nadrukkelijk leentjebuur speelt bij Rosemary's Baby, levert het toch een prima horrorthriller op. Het verhaal betreft fotomodel Alison Parker [Cristina Raines] die haar intrek neemt in een spotgoedkoop appartement in Brooklyn Heights. Daar maakt ze kennis met haar excentrieke, maar vriendelijke buren, behalve de mysterieuze man die zijn dagen doorbrengt voor het raam van het appartement op de bovenste verdieping. Maar 's avond en 's nachts hoort ze geteisterd door onverklaarbare geluiden en angstaanjagende verschijningen die haar vriend Michael [Chris Sarandon] doen besluiten de hulp in te roepen van de politie, die echter tot de conclusie komen dat Alison het zich waarschijnlijk heeft ingebeeld en dat ze - gezien het feit dat ze een poging tot zelfmoord heeft overleefd - psychische hulp nodig heeft.

Het verhaal is grotendeels bij elkaar gejat, maar dit is een gevalletje 'goed gejat'. De aanwezigheid van een keur aan filmveteranen is een pluspunt, met Ava Gardner als de verhuurder, Martin Balsam als een professor, Eli Wallach als een doorgewinterde detective en niet te vergeten Burgess Meredith als de even charismatische als sinistere buurman met een meer dan bovengemiddelde liefde voor zijn kat Jezebel. Er zijn klein rolletjes voor Christopher Walken als Wallachs jongere collega, Jeff Goldblum als modefotograaf en Beverly D'Angelo. Het resultaat is een mix van spectaculaire horrorelementen , niet in de laatste plaats John Carradine als de blinde priester die zorgt voor de meest angstaanjagende momenten in deze weinig subtiele, maar zeer vermakelijke horrorfilm.

Deze film is wel sfeervol en bij momenten ook lekker smerig. De finale is ook wel redelijk straf vooral omdat ze hier echt wel mensen hadden gebruikt met een lichamelijke afwijking (freaks zeg maar). Tegenwoordig zou dat niet meer kunnen en exploitatie worden genoemd. Over het verhaal zelf en de ontrafeling van het hele mysterie ben ik dan veel minder enthousiast. Het voelde ergens wel aan zoals een Rosemary's Baby (maar dan een stuk grafischer). Maar de film gaat vooral in het midden slepen, de focus komt teveel op de onthulling van het mysterie komt te liggen. Het is weinig spectaculair en nogal vergezocht, gewoon niet interessant. Al bij al geslaagd, maar hier had meer ingezeten. Wat meer nachtmerrie-scènes waren wenselijk geweest.

Redelijke film over een jone vrouw die in een appartement intrekt waar ook een oude priester woont. Op zich goed opgebouwd, maar qua focus op de personages en het verhaal wat onevenwichtig gebracht. Wel een paar effectieve horror-scenes, die nog prima overeind staan. Verder een cast met stiekem flink wat bekende namen. Een nipte 3.0 sterren,

Prima horrorwerkje die ondanks het onevenwichtig verhaaltje weet te boeien tot het einde. De film heeft een unieke nare sfeer en bezit voldoende spanning. Daarbij een cast om u tegen te zeggen gezien de namen die passeren waarbij sommige acteurs in hun beginfase van acteren zijn zoals Christopher Walken , Jeff Goldblum en Tom Berenger. Weliswaar kleine rolletjes, maar wel leuk om te zien. Er passeren ook redelijk wat legends zoals Eli Wallach als detective, Ava Gardner als Miss Logan die het appartement laat zien, Burgess Meredith als de vriendelijke buurman en John Carradine als blinde priester. Die laatste oogt best wel eng net als Fred Stuthman die de vader van de hoofdrolspeelster Alison (Cristina Raines) speelt. Er zitten nog wel wat nare momenten in de film dankzij de aanwezigheid van heel wat freaks dat tegenwoordig niet meer zou lukken om die in een film te laten spelen. Het slot heeft een griezelige uitwerking met een zeer bevredigende nare afsluiter die op het netvlies blijft plakken. 7,5/10

Aardige film met bijzondere momenten. Ook bijzonder om verschillende bekende acteurs in een van hun eerste rollen te zien.

Jaren zeventig tijdcapsule en wat een trip. Bekijk ook eens die cast: een mix van klassiek Hollywood (op leeftijd) en nieuw talent.

Prima sfeeropbouw doorheen de film met een eerste climax wanneer Cristina Raines geconfronteerd wordt met de wezens in haar huurhuis. Sterk. Ook het einde is heel bijzonder. De effectieve inzet van mensen met lichamelijke afwijkingen om afgrijzen bij de kijker op te wekken, is iets dat vandaag misschien niet meer door de beugel zou kunnen. Het doet denken aan de aanpak van de vroege horrorclassic Freaks. Verder voelde ik hier ook wel de invloed van Rosemary’s Baby en de naweeën van The Exorcist.

Indrukwekkend is vooral de casting. Leuk om zo die oude knarren van vandaag in hun jonge jaren te zien. Niet per se met grote rollen, maar steeds fijn om Walken of Goldblum op het scherm te zien. Voorts een vrij bizarre film. Vandaag de dag wellicht niet meer zo eng als 50 jaar geleden, maar toch. Die casting alleen al van vreemde misvormde personages is al opmerkelijk te noemen.

Een religieuze mystery horror die zijn momenten wel heeft. Ongelooflijk toch hoe effectief starende ogen - zeker als die van een oude stoïcijnse man komen - kunnen zijn. Niet altijd even boeiend, maar toch onderhoudend genoeg. Persoonlijk zeker niet één van de beste 70s horrors, maar zeker fijn om eens mee te pikken.

Mijn eerste film van regisseur Michael Winner, al bestaat het plan om me een keer aan de Death Wish films te wagen met Charles Bronson, die ook van zijn hand zijn. The Sentinel (1977) is zo'n film die naast de grotere namen van de voorgaande generatie in de cast (Ava Gardner, John Carradine, Burgess Meredith, Eli Wallach) in de bijrolletjes acteurs heeft waar ik mee op zou groeien, een piepjonge Jeff Goldblum bijvoorbeeld, en een cocky jong ding van een Christopher Walken.

Het is niet moeilijk om mee te leven met Alison (Christina Raines), die de grip op haar leven langzaam lijkt te verliezen. De onheilspellende sfeer helpt daar overigens een hoop bij. Het is gek, maar na Night of the Eagle (1962) moest ik bij deze film wéér aan Rosemary's Baby denken, en nog meer dan bij die andere. Het acteerwerk is prima (soms iets houterig), en de film duikt lekker diep in het occulte en de misvormde figuren die daar ronddwalen.

Prima jaren '70 werkje dit.

3,5*