Truman (2015)

Mooie tragikomedie, wel veel meer drama dan komedie, de aankomende dood van Julián vormt de rode draad door de film. De focus ligt voor een deel op Julián die zijn afscheid aan het regelen is, maar het gaat vooral over de invloed die dit heeft op vrienden en familie. Elke personage reageert anders, begripvol, zonder begrip, gelaten, ontwijkend, etc., en dit zorgt ook voor spanning in de relaties van zijn vrienden onderling.

Het is geen enorme tranentrekker, er zitten genoeg luchtige momenten in, al zal menigeen wel een traantje moeten wegpinken. Acteerwerk is uitstekend, de film is ook sfeervol, en we worden ook nog getrakteerd op een uitstapje naar Amsterdam, waar het tweetal een van de vier dagen doorbrengt. 3,5*

Winnaar van de Goya van dit jaar.

Vanaf 12 mei in de bioscoop (Cinemien)

Perfecte Koningsnacht ! :

Warme zaal, gezellige mensen en een topfilm ! ( in de Sneak )

Gaat het zien!

De regisseur wilde, denk ik, laten zien hoe moeilijk het voor mannen is om met gevoelens om te gaan. Zo nu en dan had deze tragikomedie, over afscheid nemen en de dood in de ogen zien, humor, maar vooral door gebrek aan inhoud duurde deze film te lang en viel ie me tegen; zo nu en dan dacht ik dat ik niet naar vrienden voor het leven maar naar een oud echtpaar zat te kijken. De productie moest het vooral hebben van de beide hoofdrolspelers: Ricardo Darín als de narcistisch egocentrisch ingestelde kunstenaar en Javier Cámara in de rol van de onderkoelde wetenschapper.

Prachtig emotievol drama. En dan niet uitbundig emotioneel, maar juist zeer ingehouden.

De personages zijn weinig uitgelaten en mededeelzaam. Bedoelingen en gevoelens moeten voornamelijk tussen de regels door worden opgepikt.

Om met die beperking veel gevoelvolle emotie over te kunnen brengen, is goed acteerwerk erg belangrijk. En dat acteerwerk is gewoonweg fantastisch en wordt deugdelijk ondersteund door een goed script met prachtige omsingelende dialogen.

Het tempo is traag. Het bevordert de indringenheid van alles. Van de emotie. Van de pijn. Van het verdriet.

Vanaf het begin hangt er boven de film een soort dubbele laag. Een soort verborgen boodschap. Een niet uitgesproken doemgedachte die langzaam vorm aanneemt. Dat gebeurt heel subtiel. In kleine gebaartjes en woordjes worden aanwijzingen gegeven, die aan het eind nog steeds heel ingehouden en heel ingepakt samenkomen om vervolgens met één emotionele klap te worden geserveerd. Kaboem! Missie volbracht. Spreekwoordelijke tranen met tuiten.

Veel drama dus. Wat ik node miste was meer verlichtende humor. Daar was een chronisch gebrek aan. Het gebrek maakt dat de film iets te veel doorslaat naar zwaar dramatisch. Niet per sé verkeerd hoor, maar ik heb graag wat meer balans. Wat meer relativering.

Desondanks, genoten!

echt de beste film van het jaar! moest echt een traantje wegpinken bij het afscheid van zijn zoon

Mooie ingetogen film. Ook wel een keer fijn dat het zware en bombastische Hollywood-drama achterwege blijft. Ik had het gevoel dat ik naar handelingen zat te kijken die een doorsnee mens ook zou kunnen uitvoeren wanneer hij/zij in zo'n verschrikkelijke situatie terecht komt.

Deze eens bekeken en vond het wel een mooie film. Een goeie cast en mooi verhaal. Verder was de speelduur goed, niet te lang en niet te kort.

Uitstekende film.

Enige vorm van Feelgood heb ik niet kunnen bespeuren in deze film, maar dat hoeft ook niet.

Mooie rollen ook!

Films als deze zijn de belangrijkste reden waarom ik naar films kijk. Ik wil geraakt worden, het liefhebben, omarmen. Truman is zo'n parel. Ik vind het van begin tot eind een prachtige film met een boeiend verhaal en uitstekend acteerwerk. Mooi, die liefde tussen mens en dier. Ik ben een hondenliefhebber, dus ook daardoor spreekt deze film mij aan. Ook vind ik het leuk dat de film een Nederlands tintje heeft door de dagen in Amsterdam, en het is geen oppervlakkige film. Er zit genoeg diepgang in, wat mij betreft. De speelduur vind ik goed. Niet te lang of te kort. Vooral naar het eind toe raakte ik ontroerd. Ja, dit is wat ik wil zien als ik een film kijk. 5*

Een film over "doodgaan" waar ge toch meer dan eens fijntjes moet om lachen. Fijnzinnige galgenhumor is het, gebracht door twee sterk expressieve, charismatische acteurs, ondersteund door halfgrappig, halftrieste toestandjes en gebeurtenisjes. Aldus ook met een flinke portie emotie en wie houdt van honden krijgt nog wel wat "en plus".

Akkoord, de film zakt in het tweede gedeelte wat in, verliest wat aan vondsten, maar herpakt zich naar het einde toch ook weer.

Genietbare soundtrack, zoals heel de film, wat mij betreft.

Een warme film, die zomaar uit het leven gegrepen zou kunnen zijn. Over een man die zich voorbereidt op zijn dood, met behulp van een goede vriend. Gevoelig maar niet sentimenteel, eerlijk en menselijk. Ja, emoties zijn heel moeilijk om mee om te gaan en voor de impact van kanker schieten woorden tekort. Mooi samenspel tussen acteurs Darin en Camara, waar je vol meelevendheid naar zit te kijken. Dat mensen hun ziekte waardig dragen en zonder zelfbeklag zoals Julian mag gerust respect opwekken.

Truman is een hartverwarmende film over een man lijdend aan kanker. Wederom een film over kanker, ik zag er de laatste maanden verschillende, maar deze Truman geeft toch nog een andere invalshoek. Niet de doodsstrijd, chemokuren of het pijnlijk lijden staat centraal, wel de interne vriendschap, familiale relaties, het organiseren van de rest van je leven en het omgaan met de nakende dood. De hond Truman springt dan meteen in het oog: niet de verdeling van je materiële erfenis of bezittingen baart Julian zorgen, wel het welzijn van van zijn trouwe viervoeter als hij er niet meer is.

Truman is geen hondenfilm geworden, gelukkig maar. Er wordt wel eventjes aandacht besteed aan zijn 'personage', maar de film heeft meerdere interessante subplots om te volgen. Voor de tweede keer op een paar dagen tijd werd ik aangenaam verrast met een leuk uitje naar Amsterdam. Niet zo pittoresk als in "The fault in our stars", maar toch met aangename sfeerrijke scènes. Truman is geen melodramtische sentimentele film geworden. Truman is warm en integer, uit het leven gegrepen, over een man die perfect omkan met zijn lot en tracht te genieten van de kleine dingen. Het valt me des te meer op dat zijn omgeving het veel moeilijker heeft met zijn levensstijl. Waarom opgeven? Waarom niet vechten? Waarom die laatste strohalm niet grijpen om ... om wat eigenlijk? Om je leven een paar maanden langer te rekken als doodzieke man? ...

De film kent ook een fijne humor. Vooral de 2 verschillende scènes in het restaurant kon ik appreciëren alsook het subtiele gekibbel tussen beiden. Een mooie casting ook met 2 uitstekende vertolkingen van Camara en Darin. Mooi, zwevend tussen 3,5* en 4,0*. Ik geef hem alvast het voordeel van de twijfel!

En daar heb je volledig gelijk in. Veruit dé grote troef van de film.

Prachtige film. Echt een hele mooie, ontroerende film die de andere kant van de beruchte kanker laat zien.

Heb wat traantjes moeten wegpinken, vooral de scène waarbij zijn zoon terug rent voor een stevige omhelzing was bij mij raak. Wauw.

Er gebeurde niet heel veel, maar ik vond dat bij deze film niet storend, want de emoties spatten door het beeldscherm, evenals het acteerwerk.

Ik weet niet wat het is met buitenlandse drama's, maar ze slaan gewoon aan bij me. Ik heb nu al zoveel Nederlandse drama's gekeken, maar ze komen gewoon niet binnen. Te langdradig, te saai, te slaapverwekkend.

Dit is echt een parel. Een maand geleden is hier de film Yedinci Kogustaki Mucize (2019) - MovieMeter.nl uitgekomen. Schijnt heel goed te zijn. Die staat als volgende buitenlandse drama op m'n lijstje.

Mooi in beeld gebracht, hoe iemand zijn 'komend sterven' aanvaardt en op zijn manier afscheid neemt Ontroerend verhaal, doorspekt met wat galgenhumor

Film over de schier onaantastbare vriendschap tussen twee mannen met een totaal verschillend karakter. Het vaak onhebbelijke gedrag van de terminaal zieke man begon mij van lieverlee wel te storen. Desondanks is dit een gevoelig drama met voortreffelijke vertolkingen, i.h.b. van Javier Cámara. De film bevat daarnaast een paar fraaie beelden van Amsterdam. Goed beschouwd is de hond maar bijzaak.

Sterk acteerwerk van de heren en een verhaal dat ondanks het thema niet loodzwaar aanvoelt. Mooie beelden van het leven in Madrid doen me terug verlangen naar die stad. Ook het uitstapje naar Amsterdam is goed in beeld gebracht. De vriendschap tussen de mannen is aardig realistisch verbeeld. Aanradertje wel.

Prachtig ingetogen drama. Echte vriendschap tussen mannen, daar zijn zo weinig woorden voor nodig. Dat is perfect neergezet door de twee hoofdrolspelers. Hoe om te gaan met de naderende dood en afscheid te nemen van je dierbaren (en je hond). Overtuigend drama met prachtige humor tussen de twee vrienden. 4☆

Hoewel de thematiek inmiddels niet heel origineel meer is, en na een wat al te voortkabbelende start, bleek dit toch een prima film. Mooie chemie tussen de eigenzinnige Julián en de wat minder assertieve Tomás. Goed gecast. De sfeerzetting is rustig opgebouwd met flatteuze, doch niet clichématige beelden van Madrid (en Amsterdam!). Op één of andere manier moest ik af en toe denken aan zowel Mar Adentro als Hable con Ella, misschien bestaat er toch iets van een typisch Spaanse aanpak voor dergelijke menselijke drama's?

Ik begin dat grappige Argentijnse accent ook steeds meer te herkennen. Zangerige manier van praten met wat Italiaanse invloeden.

Een man in Madrid gaat binnenkort sterven. Een vriend uit Canada komt hem voor vier dagen opzoeken. Vanaf het begin wordt er al gelijk erg mooi geacteerd. De eerste scene, wanneer de vriend in Madrid voor de deur staat, is al gelijk een hele mooie. En dan hebben de acteurs in de film zelfs nog niets gezegd. Maar de toon is wel gezet. En die wordt ook de rest van de film mooi volgehouden. We leren de mannen in de film op een mooie manier kennen. En ook het verloop van de film is mooi en evenwichtig gedaan. Knappe film, die dus vooral leunt op de mooie acteerprestaties van de hoofdpersonen.