The Rescuers (1977)

1 van de weinige Disneyfilms die ik nog nooit gezien had geloof ik. Nu ieder geval wel en dat is me goed bevallen. Ik vind de oude Disneyfilms maar wisselvallig in niveau. Veelal erg braaf, erg voorspelbaar en erg suf. Maar af en toe zit er wat echt leuks tussen, zoals deze The Rescuers. Een tekenfilm met de nodige vaart, veel leuke locaties (die er ook erg mooi uit zien, het zag er allemaal erg sfeervoo uit) en met veel leuke karakters. Er zit genoeg humor in de film en de slechterikken zijn heerlijke clichematig aangedikt, maar wel op een leuke manier. Ik vond haar wel erg op Cruelle de Vil lijken. Ook zo'n doorgedraaide valse vrouw.

Zeker 1 van de leukste tekenfilms uit de reeks.

3,5*

Een wat vreemde Disney. Het verhaal verloopt tamelijk soepel en gladjes, echt van onderzoek is geen sprake. Wel zijn de losse scènes wat langer uitgerekt een heel rustig opgebouwd. Maar een echt meeslepend verhaal krijg je zo nooit.

Dit was eens geen prinsessenverhaal. Twee leuke muizen als hoofdfiguren -al vond ik de stem van Bianca iets te oud aandoen voor haar uiterlijk- en nergens hyperactieve bijfiguren, enkel de libelle die vooral hard moet vliegen en best vertederend is. De grote boze vijand was meer een Cruella de Vil, heel menselijk.

Ook audiovisueel was dit anders. Duidelijk geverfde achtergronden die ik wel kon waarderen. Erg mooi kleurgebruik en een beetje een sfeer van de impressionisten uit de 19e eeuw, Ook om New York en auto's te zien was erg bevreemdend.

De muziek was nergens drukdoend en vaak zelfs afwezig. Zo kreeg je hele kale actiescènes, iets wat ik niet overtuigend vond. Want een gevoel van spanning ontbeert je da.

Wel een ruime voldoende, 3,5*.

Hoe raad jij dat toch steeds? Het was de bedoeling dat Cruella de bad-guy zou spelen maar Milt Kahl had een beter idee.

Omdat ik heel goed ben in verbanden leggen, althans, volgens een capaciteitentest. En deze schurk deed mij heel erg denken aan De Vill, vanwege de tekenstijl, de beweging, de drukte, gezichtsuitdrukkingen, etc.

Maar bij toeval is dat ook zo. Medusa had eerst De Vill moeten zijn. zie:

"Sure wish we'd taken the train."

Geweldige Disney!! Dit is toch wel een van de beste films van Disney. Vroeger voordat ik The Black Cauldron had gezien was dit mijn favoriete Disney. Voor dat ik Star Wars kende was dit zelfs mijn favoriete film ooit!

Ik weet niet waarom maar de animatie is ineens veel beter dan die van andere film rond die tijd. De film is echt heel erg goed geanimeerd. De toen nog voltallige Nine Old Men hebben eraan gewerkt samen met mensen als Don Bluth en Richard Rich. Geregisseerd door de grote Wolfgang Reitherman, Legende John Lounsbery en Art Stevens.

Erg mooi verhaal dat zowel kinderen als volwassenen erg kan amuseren. Geen flauwe 70's humor of erg kinderachtige elementen maar een erg serieuze film met af en toe toch erg grappige momenten.

Erg goeie stemmen. Nederlandse stemmen zijn ook perfect: Aart Staartjes, Trudy Libosan, Arnold Gelderman, Ger Smit

De liedjes zijn ook echt helemaal geweldig. Alleen dat liedje van de hulp en red vereniging kan ik missen als kiespijn. De muziek van Artie Butler is ook erg mooi, misschien wat duister voor Disney.

Geweldige film!

Dit is een Disney die zeker wel in mijn top 5 hoort. Deze is opvallend donkerder getekend dan wat we gewoon zijn van Disney. Het idee van een vereniging van muizen die een internationale organisatie van reddingswerkers vormen vond ik echt geniaal. Sorry bas maar het nummer "Rescue Aid Society" is een van mijn favoriete liedjes Een gans die voor vliegtuig speelt, een libelle die voor motor van een bootje speelt, het getuigt allemaal van veel creativiteit en het werkt wonderwel. En dan niet te vergeten de krokodillen die vooral voor de komische noot zorgen. Vooral het moment waarop ze op het orgel gaan spelen, vind ik een van de grappigste Disney-scènes van allemaal. En dan is er nog de kleine Penny, klein maar toch dapper. Medusa moet samen met Cruella Devil wel een van de lelijkste vrouwelijke Disney-slechteriken. De scène waarin ze haar valse wimpers verwijdert bezorgde me vroeger altijd de kriebels. Ik vond het idee van een sequel best leuk, maar zonder Penny wel die heb ik dus aan mij laten voorbij gaan.

Disney Classic #25

Nadat Disney vier (!) keer Londen als decor had gebruikt voor een tekenfilm was bij The Rescuers eindelijk de tijd rijp om New York die eer te gunnen. Vreemd genoeg had ik de film nooit eerder gezien al leken die twee muisjes mij bekend voor te komen. Wellicht ooit tegengekomen in het weekblad Donald Duck? Belangrijker is dat Bernard en Bianca een vermakelijk duo vormen die nergens vervelen.

Veertig jaar na Sneeuwwitje is de opening nog altijd onveranderd door eerst de medewerkers op te sommen en vervolgens het verhaal te laten beginnen. In deze tijd, van gigantische projectteams, nauwelijks meer voor te stellen maar omdat de namen boven prachtig geschilderde achtergronden worden geprojecteerd hoor je mij niet klagen. Zodra het openingsliedje is afgelopen maken we kennis met een behoorlijk donkere en serieuze Disney. Ik kan niet anders zeggen dat de toon mij ontzettend beviel. Het voelde een beetje aan als een spirituele voorganger van een hedendaagse Pixar-creatie. Hierdoor is het avontuur zowel voor volwassenen als kinderen interessant.

De creativiteit uit zich behalve in schitterende tekeningen ook in de vernuftige uitwerking van de verschillende karakters. Zo is er de libel die z'n eigen verhaal beleefd met de vleermuizen, wordt de internationale muizenorganisatie leuk neergezet en krijgen we kort maar krachtig de achtergrond van Penny te zien. Hoogtepunt was voor mij de scene met de krokodillen achter het orgel. Medusa toonde overigens wel heel duidelijke gelijkenissen met Cruella de Vil maar omdat de context ditmaal compleet anders is komen de makers hier voor mij mee weg. Onverwachts is The Rescuers sinds vandaag zelfs mijn favoriete jaren '70 Disney geworden.

4*

Ik kende van deze film alleen nog die heersende opstijgscene met de albatros. Volgens mij werd ie wel eens los uitgezonden bij de Disneyclub? Anyway, The Rescuers zelf is eigenlijk een vermakelijke film hoor. Het verhaal is zoetsappig, maar tegelijkertijd ook leuk uitgevoerd door twee muizen die een weeskind uit de klauwen van een geschifte dame gaan redden. De animatie van die jaren '70-Disney's blijft wisselvallig helaas.

The Rescuers is gebaseerd op de boekenreeks van de Britse schrijfster Margery Sharp, in het bijzonder de boeken “The Rescuers” uit 1959 en “Miss Bianca” uit 1962.

Op animatiegebied vond ik de film weinig bijzonder. Met name de achtergronden zijn erg mat en weinig gedetailleerd. Ook de personages vond ik weinig interessant. Het verhaal was nog wel aardig en de film kent een paar leuke momenten, maar deze behoort niet tot mijn favorieten.

Zwak niemendalletje met een paar leuke scenes en figuren, maar allemaal al eens eerder en beter gezien in een Disney-film. Vond de muizen ook echt vervelend... Qua tekenstijl leuke 'slordige' lijnvoering, maar de animatie is toch niet van het niveau dat bijvoorbeeld in The Aristocats of 101 Dalmatians werd gehaald.

Leuke film, die ik meer dan 30 jaar niet gezien had. Het was mijn allereerste bezoek aan een bioscoop en ik vond het toen doodeng. Grappig om hem weer te zien.

Aangenaam verrassende en donkere Disneyfilm die ik nog nooit eerder gezien had maar me toch wist te raken.

Allereerst vind ik de opzet van het verhaal zeer origineel, een soort van conferentie bestaande uit muizen die komen van verschillende landen en die kinderen in nood redden. In deze film krijgt Miss Bianca de eer en kiest ze Bernard als haar rechterhand. Die twee zijn trouwens zeer aangename personages die op vakkundige wijze worden ingesproken en elkaar doorheen de film goed aanvullen. Aanvankelijk had ik wat schrik voor het kind in deze prent (heb totaal niets met jonge kinderen die super onschuldig en cute worden geportretteerd) , maar ze is best genietbaar. De kat en de albatros waren ook leuke toevoegingen. Het enige minpunt is dat , hoe goed ze ook zijn, de voice actors in benarde situaties zich iets meer mochten inleven met de tekst die ze voor ogen kregen.

De animatie is zo donker en dat vind ik een enorm pluspunt. Het heeft een tijdje geduurd (Aristokatten, Robin Hood en Winnie De Pooh waren drie eerder vrolijke films) maar eindelijk vinden we weer wat typische donkere momenten terug. Sterker nog, deze film gaat nog een stapje verder... een jong kind laten zoeken naar een diamant in een donkere grot voelt gewoon verkeerd aan en de animatie blijft over de hele lijn zeer grauw terwijl de donkere momenten in de voorgaande Disneyfilms eerder te wijten waren aan de schurken. De tekenstijl springt dus meteen in het oog.

Dit geldt ook voor de muziek. Meestal wordt deze ingezongen en dat zet meteen de juiste sfeer. Verder heeft deze film een goede instrumentale soundtrack en het gebruik van de strijkers valt meteen op. Het grootste opvallend kenmerk is dat de soundtrack doorheen de film zeer getemd is en enkel speelt als het moet. Het is dus niet constant aanwezig en tijdens spannende momenten kan het wel eens voorvallen dat er helemaal geen muziek op de achtergrond aanwezig is. Een gewaagde zet maar past perfect bij de stijl van de film.

Na twee prettige en leuke schurken kunnen we terug kennis maken met een lekkere stereotiepe SLECHTerik. Medusa is niet zo episch als Malafide of Cruella De Vil maar zeker de moeite waard om te vernoemen mede door haar twee alligatoren (dat orgelstukje was trouwens geniaal) plus man zonder ruggengraat en door hoe fake ze wel niet is. Dat momentje als ze haar wimpers zit te verwijderen is zo geniaal en dit ik combinatie met haar persoonlijkheid laat meteen zien dat zowel binnen- als buitenkant pure schijn is.

Als een film, die ik voorheen nooit gezien heb, me vandaag de dag zo geweldig kan boeien kan ik niet anders zeggen dan het een kans te geven. Verbazend hoe laag deze scoort op IMDB. Het is zijn 4* meer dan waard. Zeer sterke Disneyfilm en magnifiek laatste hoofdstuk van Reitherman.

Leuke ouderwets uitziende Disney met heel de film door een aangename vibe. Eén van de laatste Disney's van de oude generatie. De libel Evenrude bracht me elke keer aan het lachen en zelfs de baddies mogen niet te afschrikwekkend overkomen. Die liedjes vond ik vreselijk om aan te horen. Muzikaal niet al te best. De bayou omgeving waarin alles gebeurt was mooi vormgegeven.

Qua animatie een van mijn favoriete Disney films. De ietwat donker vormgegeven animatie maakt het behoorlijk sfeervol en vooral in het gedeelte in de Bayou komt dit prachtig naar voren. Dat het niet bijzonder detailrijk is, is misschien wel waar, maar het maakt de animatie er niet minder op. Er zitten zoveel donkere stukken in, dat veel details er niet eens waren uitgekomen.

Uiteindelijk heb ik de meeste Disneys die ik nog heb ergens in een kast gezet omdat ik ze niet snel weer ga bekijken op enkele na: The Black Cauldron, The Secret of Nimh, The Great Mouse Detective, The Aristocats en deze. The Rescuers is misschien niet zo duister als de 3 jaren 80 animaties die ik vermeldde maar de setting van het moeras, en het gure weer zorgden wel voor een donker sfeertje. Geen verrassing dat Don Bluth hier ook een hand in had. Verhaal is simpel, avontuurlijk, met leuke karakters (geen enkele irritante eigenlijk) en enkele hilarische scènes vooral dan wanneer de heren alligators in actie kwamen op het orgel. Mooie melancholische muziek, inleiding met de credits lijken allemaal op aquarellen die tot leven komen, prachtig. Ik lette ook wat meer op details en zag nu voor de eerste keer als Bianca en Bernard rondneuzen in de shop van Medusa dat de kalender op donderdag de 12de stond, leuke knipoog naar het bijgeloof van Bernard die steeds weer met het cijfer 13 werd geconfronteerd. Bij Medusa moest ik nu ook steeds vaker denken aan Cruella Devil uit 101 Dalmatiërs, ook zo een feeks en dezelfde maniertjes. De namen Medusa, Nero en Brutus zijn zeker niet toevallig gekozen.

Degelijke animatiefilm. Het verhaal is niet al te hoogstaand, maar wel onderhoudend genoeg en er zitten best aardige details in verwerkt. De hoofdpersonages, twee muizen, zijn best sympathiek en er zitten ook enkele leuke nevenpersonages in. De animatie is in orde.

Niet zo goed als zijn opvolger in Australië, maar een heel fijne kennismaking met disney. Het donker sfeertje had wel iets en de slechterikken zijn ook uitstekend uitgewerkt. De animatie vond ik heel goed en ook de muziek paste uitstekend bij de juiste momenten. Zeker nog eens bekijken.

Nostalgie.

Net zoals eigenlijk al die andere Disneyfilms. Dus op zich zegt dat niet heel veel, ware het niet dat het mede daardoor nog genietbaar is anno 2021. Een vlotte film verder, het avontuur wordt er gestaag doorgejaagd. Niet het beste werk van Disney, maar wel weer gewoon goed en eens te meer eentje dat de tand des tijds redelijk doorstaat.

3

Deze filmt krijgt van mij een 5. Tenminste nog getekend, mooi verhaallijn.

Hoewel ik De Reddertjes als kind ontelbare keren gezien heb in de plaatselijke bioscoop, viel het me bij herziening op hoeveel ik ervan was vergeten, in tegenstelling tot andere Disneyfilms.

Het verhaal stelt deze keer eigenlijk niet zo heel veel voor, maar Disney compenseert de magerte van het plot met actie, een vleugje spanning en humor. Ondanks de afwezigheid van een zoet prinsessenverhaal is het toch een typische Disney: de booswicht draagt de toepasselijke naam Medusa en had zo het zusje kunnen zijn van Cruella de Vil, haar hulpje heet in het Nederlands meneer Soeps, net als het verhaal dus, ook niet veel soeps. De roodharige Xantippe is in het bezit van twee opmerkelijke huisdieren die haar als lijfwachten beschermen en haar steeds vergezellenen. Geen Dobermann Pinschers, zoals we dat vaker zien in films, maar twee knoeperds van krokodillen: Brutus en Nero. Die naamgeving ook altijd haha, Disney is daar echt geniaal in. De krokodillen vind ik overigens nog het leukst aan deze film, hun grappige gewaggel, de gemene grijns, de smalle oogjes die gifgroen oplichten..

Maar buiten Brutus en Nero zijn er nog tal van andere dieren (opvallend veel trouwens) die voor een komische noot zorgen en/of vertederen: de albatros, een libelle, een kat, een uil, vleermuizen en natuurlijk de muisjes..

Want wat is een Disney zonder dieren?

Een leuke tekenfilm uit de talentvolle Disney-stal. De sketcherige tekenstijl heeft zo z'n charme. We zijn wel meer pastelkleurtjes gewend bij Disney. De stemmen van de Hongaarse schone Eva Gabor en komiek Bob Newhart, o.a. bekend van zijn talrijke gastoptredens in de Dean Martin show, zijn prima gecast. Ze vormen samen een schattig duo. Ook Medusa wordt goed neergezet door Geraldine Page, en Joe Flynn als haar hulpje Snoops. Madame Medusa doet mij trouwens een beetje denken aan miss Hannigan uit de film Annie (1982).

Dit vond ik zeer zwak. Tot nu toe de slechtste niet-package Disney canon film die ik zag. Ik vond het nergens boeiend of interessant, en voor mij mist het de magische Disneyvibe. Animatie is oké, maar zeker niet baanbrekend voor zijn tijd. Dit is een film waar je goed ziet dat Disney stagneert. Robin Hood toont dat eigenlijk ook zeer goed aan, al is dat verhalend tenminste een beetje interessanter en had het een leukere villain. Onbegrijpelijk dat uitgerekend dit een sequel kreeg.