Spoiler Alert (2022)

Vanaf 27 april 2023 in de bioscoop (Universal Pictures International)

Prachtige film! Goede chemie tussen de hoofdrolspelers. Ondanks de voorspelbare verhaallijn is het dankzij verrassende elementen en dynamische scenes een film die op vele fronten weet te raken. Ik ben onder de indruk.

Verfilming van het autobiografische boek “Spoiler Alert: The Hero Dies At The End” van Michael Ausiello verklapt meteen het einde, maar de weg naar die ontknoping gaat bij lange na niet volgens de geijkte wegen. Ausiello [Jim Parsons] ontmoet Kit [Ben Aldridge] in in een nachtclub voor homo’s en het is een geval van liefde op het eerste gezicht. Deze geliefden moeten de nodige obstakels overwinnen, waaronder Kits angst voor de reactie van zijn vader [Bill Irwin] en moeder [Sally Field], bij wij hij nog niet uit de kast is gekomen. De structuur is zonder meer die van een ‘ziekte-van-de-week’ film, maar de manier waarop de hoofdpersonen omgaan met de hoogte- en dieptepunten in hun gezamenlijke leven, zijn met een authentieke mix van drama en humor tot leven gebracht door een foutloze cast. Parsons en Aldridge zijn perfect in de hoofdrol, maar Field en Irwin doen geen moment voor hun onder. Dus houd de zakdoeken maar in de aanslag!

Aardige film over twee mannen die elkaar ontmoeten in een bar en verliefd worden op elkaar. Een liefdesdrama waarbij de twee hoofdpersonages redelijk goed zijn uitgewerkt. Nogal standaard allemaal. De sitcom intermezzo's zijn wel leuk verwerkt binnen het geheel. Sentimenteel hier en daar, maar het wordt nergens echt te zwaar. Net geen. 3.5 sterren.

Een goede en mooie film met een beetje humor en uiteindelijk natuurlijk drama.

De beide mannen spelen goed en ook de overige acteurs zijn goed op dreef. Niet te overdreven neergezet.

Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

Bijzonder blijf ik het vinden dat blijkbaar in de homowereld het héél moeilijk is om een lange relatie te houden, zonder vreemdgaan, ruzie, therapie, etc.

Ze moeten dan maar eens een film over mijn partner en mij maken. Wij zijn nu 19 jaar samen. Nog steeds gelukkig, geen ruzies, therapie of open relatie, gewoon lekker duf (in positieve zin van het woord) samen. En het bevalt prima. Zijn wij de enige???

De poster wordt haast voor de helft met kerstkrans bedekt en de tagline refereert aan de feestdagen, waardoor de illusie van een kerstfilm wordt gewekt. Deze stond dan ook tussen mijn kijklijst van kerstfilms. Nu leest de plot er al niet per definitie naar, maar toch had ik mijn verwachtingen.

De grote conclusie: dit is geen kerstfilm.

Het is wel een liefdesverhaal, mooi geacteerd door alle acteurs, een mooie vertelling.

Gelukkig. Jij hebt ook een lekkere duffe, maar fijne relatie, zonder drama en vreemdgaan. Gewoon genieten van simpele dingen in het leven, geen rare outfits, party's, etc.

Absoluut, heerlijk ☺️

Op zich een goede film (vooral erg goed geacteerd) en allemaal erg authentiek: geen overdreven karikaturen, iedereen speelt erg oprecht, integer, ingetogen en eerlijk. Er wordt ook geen clichébeeld van de homoscene neergezet. Maar toch.... het pakte me minder dan ik zou verwachten. Belangrijkste reden: ik had een kerstfilm verwacht op kerstavond. Maar dit is geen kerstfilm. Ja, kerst komt een aantal keer voorbij, maar dat speelt een bijrol. Dit is vooral een drama / romantisch verhaal over een terminaal zieke kankerpatiënt. Het is zeker geen feel good movie en dat is waar ik wel behoefte aan had. Natuurlijk, ik had het al kunnen weten van de beschrijving, maar er zijn films met eenzelfde thema die er een positievere twist aan geven. Deze film haalt voor mij niet het niveau van films zoals The Fault in Our Stars (2014) of Now Is Good (2012). Maar ik moet erbij zeggen: dit is echt wel een goede film. Ik keek 'm alleen met de verkeerde verwachting op de verkeerde avond. 3 sterren.

Uitstekende dramakomedie waarin regisseur Michael Showalter de balans tussen humor en sentiment uitstekend weet te beheersen en af te wisselen, ondanks dat de draai richting de tweede helft duidelijk naar de tweede kant gaat. Jim Parsons (specifiek) en Ben Aldridge zijn verbluffend sterk als koppel dat te maken krijgt met een zware last en redden zich uitstekend in zowel de luchtige als zware situaties. Showalter hoeft eigenlijk met deze twee castleden niet eens meer te dirigeren om de aandacht van de kijker vast te houden, maar doet niettemin een effectieve poging. De finale is doeltreffend en het verloop verveelt geen moment, enkel wat randzaken (ondanks hun relevantie) worden onvoldoende uitgewerkt om diens extra tijd te rechtvaardigen. Het zijn kleine smetjes op een film die erg effectief is in wat het moet doen.

Gauke had dit ongetwijfeld een geweldige film gevonden. En ik ben het roerend met hem eens. *4.0