Coming Home in the Dark (2021)

Ruw.

Film waar ik op afging omdat deze bruut zou zijn, maar uiteindelijk vond ik het meer een zeer depressieve en rauwe film die wat sterke momenten kent maar in zijn geheel niet veel meer is dan een iets donkerdere variant op een kat-en-muisverhaal. Ik zou het graag hoger willen beoordelen, maar dat gaat er toch niet van komen.

Het acteerwerk is in ieder geval aardig en de twee boosdoeners hebben zeker uitstraling. Alleen is dat geen dreigende uitstraling, het is meer een charmante uitstraling die hun verschijningen vooral interessant maken. Rustige, kalme verschijningen die helaas net wat te weinig meekrijgen vanuit de regie om ook enge verschijningen te worden.

Qua spanning valt deze film wat door de mand, want ook de scenes die er wel om vragen krijgen het niet helemaal voor elkaar om eng te zijn. In het begin dringt het even tot je door dat de karakters zich in levensgevaar bevinden, maar al snel begint dat besef te verdwijnen wanneer je merkt dat het gevoel van machteloosheid niet echt helemaal doorbreekt.

Verder wel aardig in beeld gebracht met voldoende aandacht voor kleur en belichting. Enkele scenes weten voor zo'n rauwe film best stijlvol te zijn, maar daar houdt het helaas ook weer zo'n beetje op. De verrassende wending die de finale neemt waarin ze sterk subtiel tonen hoe een van de moordenaars plots berouw krijgt vond ik nog wel goed, maar verder mist de film te veel vormen van vernieuwing.

Een grote meerwaarde is de brute en bleke aanpak, die zeker in het eerste kwartier verrast, maar de spanning tussen de muizen en de katten ontbreekt. Voorspelbaar kan ik het niet helemaal noemen, wel ruw en rauw, maar verder liet de film me koud. Ik had toch gehoopt op een film die wat spannender en intenser was. Dat was deze film niet, en het is leeg genoeg om tijdens de film even kort weg te lopen voor een plaspauze. Ach.

“When you look back, this will be the moment you’ll wish you’d done something.”

Een man met de bijnaam Hoaggie trekt met zijn vrouw Jill en hun twee tienerzonen de natuur van Nieuw-Zeeland in. Maar wat een leuk familie-weekenduitje moet worden, verandert binnen enkele minuten BAM...in een nachtmerrie waar de scheidingslijn tussen horror en thriller klein was. Veel hiervan is te danken aan de gijzelnemer Mandrake wiens verachtelijke spelletjes met de slachtoffers verontrustend zijn, grotendeels omdat hij elke redenering voor zijn acties worden achtergehouden totdat....Een grauw en donker gefilmd kat-en-muisspel volgt, flitsen van hoop die snel worden weggerukt. Er gebeuren vervelende dingen maar aangezien we in eerste plaats te maken hebben met een thriller is niets in beeld. Maar toch is er redelijk wat te bewonderen in de film, soms werden de verwachtingen ondermijnt, waardoor ik aardig aan mijn stoel gekluisterd bleef. Bij films als deze zijn er altijd ook wel wat puntjes van kritiek met betrekking tot de geloofwaardigheid. Als de film eenmaal inzet, valt er eigenlijk niets meer te winnen of te verliezen... Enfin echter als je daar doorheen kijk heb je een prima beklemmende helse road-trip.

Spannende brute low budget road movie met mooie beelden van New Zeeland en sterk acteerwerk met name van de antagonist. Tweede acte had een sterk nieuwe wending in het verhaal, waardoor het meer dan een gijzeling film is.Wel even ondertiteling downloaden want de New Zeelands dialect is soms moeilijk te verstaan. 

In een interview waarover ik las, vertelt regisseur James Ashcroft over de extreme omstandigheden waaronder de film werd gedraaid. Over slopende filmdagen in de ruige Nieuw-Zeelandse natuur midden in de winter. Barre omstandigheden die de crew tot op het bot uitputten. Het is de film aan te zien. De setting is grauw. De sfeer neerslachtig. De acteurs ogen vermoeid. Niet leuk voor de crew maar zeer goed voor de authenticiteit en dus voor de beleving.

De film vertelt een verhaal over fysiek en psychisch geweld en de gevolgen. De teneur van de film is rauw, smerig en hardvochtig. Dat wordt de kijker al vroeg in de film in een zwaar te verduren scène duidelijk gemaakt. Het geweld gebeurt zonder enige waarschuwing en is meedogenloos. Tezelfder tijd wordt eveneens duidelijk dat het geweld in deze film niet in dienst staat van het vermaak. We hebben het hier niet over het onrealistisch geweld dat met popcorn en mainstream wordt verbonden. Het geweld veroorzaakt hier een rotgevoel. Het is duister en maakt mistroostig.

Een groot deel van de film speelt zich af in kleine ruimtes. De sfeer is benauwend, beklemmend. De spanning tussen daders en slachtoffers is intens. De kijker komt in deze onrustbarende sfeer steeds meer te weten over de personages en hun motieven en geheimen. Wie te geloven en wie niet. Wat is gerechtvaardigd en wat niet. De kijker wordt meegetrokken in een moreel conflict. Hij worstelt. En hij doet dat in een ongelooflijk dichte atmosfeer die strak staat van de emotionele spanning.

Fantastisch camerawerk zorgt er samen met het minimalistische acteerwerk voor dat de ongemakkelijke sfeer in de film nooit iets aan intensiteit inboet. Het acteerwek is echt bijzonder goed. Vooral Matthias Luafutu als meedogenloze slechterik weet met weinig gebaren en woorden een zeer onaangenaam gevoel op te roepen. De minimalistisch vormgegeven personages passen perfect in een film die verontrust door op een smerige en hardvochtige manier veel duistere zaken te suggereren en te laten sudderen en maar weinig expliciet uit te spreken.

Coming Home in the Dark is een intense psychologische thriller. De film is sober van opzet en zet vooral in op fijnzinnig camerawerk en fijnzinnig acteerwerk om met succes een geweldige spanning op te bouwen. Erg indrukwekkend.

Aardig begin om vervolgens te doven als kaars...

Coming home in the dark

De film begint heel bruut en spannend. Een gezin met 2 tieners gaan het Nieuw-Zeelandse landschap in totdat 2 mannen hun tegemoet lopen. Vanaf hier begint de brutaliteit, maar zodra de 2 jongens dood geschoten wordt, verdwijnt de spanning een beetje en wordt het haast depressief. Je krijgt te horen waarom ze ineens geïnteresseerd zijn in de vader en de 2 mannen hebben een verleden met hem. De auto scenes waren voor mij soms wat langdradig. Lees dat Collins (hierboven) het camera werk goed vond, maar dat vond ik juist een minpuntje. Hoe vaak we die auto wel niet zagen rijden uit allerlei standen, vermoeiend werd het op een gegeven moment en het haalde de tempo uit de film. Het einde was, tja... Weet niet zo goed wat ik er van moet denken.

Geen film die ik nog een keer ga bekijken en weet ook niet of ik hem zal aan raden.

2,5 sterren.

Begon nog best aardig, met de nodige spanning, maar meer en meer werd het echt een doodsaaie rit. En omdat ik her en der las dat ie wel met momenten bruut zou zijn, hier ook ferm op m'n honger blijven zitten en was er dus maar weinig waar ik me aan kon opwarmen en moest echt veel moeite doen om hem uit te zitten. Een 3/10 is echt het max.

Ik vond dat deze film wel wat had. Het verhaal wist mij in ieder geval wel te boeien. Zitten ook enkele heftige scenes in. Ook goed geacteerd door een aardige cast. Alleen vond ik het einde nogal abrupt. Maar toch een aardig filmpje.

Van dit soort films zijn er velen. Het enige wat anders is was het achtergrondverhaal. Maar helaas maakt datzelfde achtergrondverhaal de opeenvolging van gebeurtenissen tamelijk onwaarschijnlijk. Behalve een paar interessante momenten was het geheel behoorlijk saai. Ze hebben hiermee een sfeer proberen te creëren wat niet echt gelukt is, net zoals de kleine twist aan het einde. Helaas, viel me tegen.

Wat een waanzinnig goede film!
Steengoed geacteerd en een naargeestig beklemmende sfeer. Camerawerk is fantastisch en het verhaal shockerend, gruwelijk en op het laatst ontroerend.

Ik snap de slechte reviews hier totaal niet.

Juist het einde maakt de film compleet. Tubbs schiet Mandrake om zo een einde te maken aan het geweld. Hij kijkt niet meer toe, zoals Hoaggie ooit wel deed.

Het begin was nog wel aardig, maar daarna vond ik het toch saaier worden.

Ik vond dit best een redelijke film, natuurlijk hebben we dit soort films al meer en beter gezien maar ben toch met plezier blijven kijken. De acteurs zijn verassend goed want meestal ben ik geen fan van acteurs uit Nieuw-Zeeland of Australie......

Tegenvaller . Na een goed begin wordt het een praatfilm. We ouwehoeren alles bij elkaar, ook nadat je kids overhoop worden geschoten . Het is geen roadmovie , wat ik hier lees, maar een wraakfilm.

Krappe voldoende voor deze film. De film begint vrij bruut maar wordt daarna wat langdradig. Ondanks het wat langdradige verhaal is de film verder wel prima te kijken.

Qua cijfer een 5.6 naar boven afgerond wordt 3*