I Met a Girl (2020)

Geen hoogstaande film maar ook niet slecht.

Kerel speelt zijn rol goed.

En Lily Sullivan mag ook mijn vriendin worden, mooie dame en goeie actrice.

De tekst hier over de film zegt al heel wat, hoef ik er niets aan toe te voegen.

Zeker genietbaar maar verwacht er nu ook niet teveel van.

En als de hoofdrol spelers nu minder aantrekkelijk waren zou het verhaal dan anders gelopen zijn? Nee er zijn meer films waarin deze situatie speelt. Zijn de personen in de film echt of Imaginary friends. Maar de uitleg hoe de situatie of verbeelding is ontstaan vond ik best geloofwaardig in de deze film. Uiteindelijk gaat het over het avontuur dat hoofdrolspelen beleeft om naar Sydney te komen. Niet altijd even realistisch en soms kinderachtig maar je vraagt je wel af hoe het eindigt.

Soort van Australische coming of age film over een jongeman Devon die schizofrenie heeft en allerlei stemmen hoort. Zo heeft hij ook een ingebeelde vriendin waar hij naar op zoek gaat tot de zoveelste frustratie van zijn zorghebbende broer die ook zijn eigen leven heeft. Zoektocht is tevens een beetje roadmovie. Verhaal wordt verteld vanuit oogpunt van Devon, waardoor je enigszins begrijpt wat er in zijn hoofd omgaat. De voortdurend opgewekte houding van Devon, gevolg door de crises die hij doormaakt maakt dat de film weet te boeien tot op zeker niveau maar raakte mij niet echt emotioneel diep. Verhaal wel origineel en boeiend om naar te kijken. Brenton Thwaites (Devon) deed mij ook een beetje denken aan een jonge Antonio Banderas met de lange haren... Heeft de looks en de nodige acteertalenten. Andere acteurs waren eerder wat meelopers. Film is mooie Australische productie. Toch wel van genoten...

Matigjes.

Om dan maar even een tegengeluid te geven op dit forum, maar I Met a Girl was ongeacht de goede intenties een rommelige film. Vooraf had ik er niettemin zin in. Je kan me altijd wel wakker maken voor subtiele romantiekfilms die op een bijzonder concept leunen. In dit geval was dat schizofrenie en dat zijn gegevens waar je als regisseur geweldig mee kan uitpakken.

Eve doet er alleen weinig mee. De scenes die de conditie van Thwaites moeten uitbeelden zijn wat makkelijk. Dat zeg ik enkel en alleen omdat Eve ook daadwerkelijk op visueel vlak wat leek te willen experimenteren. Dat merk je aan de kleurrijke overgangen en het gespeel met geluid. Het wil alleen niet zo lukken. De creatievere scenes zijn wat flauw (Mr. Rocket) en de stijloefeningen wat kaal (Restaurantsequentie in het begin).

Uiteraard zijn dat wat flauwe kritiekpunten voor een brave romcom. Daar laat ik het dan ook niet bij. Vooral als roadmovie is de film namelijk niet geslaagd. Een primair gegeven van de film is dat Thwaites van Perth naar Sydney probeert te komen. Even voor de duidelijkheid als je niet op de hoogte bent van de Australische topografie, maar Perth ligt aan de verre westkust en Sydney aan de verre oostkust van het land. Ernaartoe reizen is een afstand van bijna 4.000 kilometer. Daar ben je dus niet enkel met een halve treinreis, een stukje pick-up liften en kort meerijden met een muziekbus. Erheen vliegen kost ook ruim 4 uur, maar de broer van Thwaites doet het in zowat 30 minuten. Het is enorm afgeraffeld, daar kan geen enkele ontwijking van de logica omheen.

Een film als deze hoort gewoon langer te duren ongeacht een al best ruimte duur van 108 minuten. Eeuwig zonde, want de inhoud van de film is goedbedoeld en er wordt enthousiast geacteerd. Na enige tijd is de wat theatrale houding van Thwaites te veel van het goede, maar de relatie tussen hem en Sullivan is schattig. Ook daar geldt alleen dat de film er gewoon de tijd niet voor neemt. Binnen een kwartier na de ontmoeting is er al een seksuele ervaring en het lijkt me niet te gaan om een one-night stand, dus daar mag je best wat meer de tijd voor nemen.

Het kijkt gelukkig aardig weg en de Australische landschappen zijn prachtig. Ik herken wellicht wat van Midden-Australië, een omgeving die door regisseurs te weinig wordt gebruikt. Echt schitterend. Ik kon het einde ook wel waarderen, maar de film vraagt je om wel heel veel onlogische stukken over het hoofd te zien. Eenmaal dat begint te storen, gaat er toch een deel van de ontwikkeling teniet. Vermakelijk tussendoortje, maar het script loopt veel te snel van stapel om het goed te laten werken.