Mijn Beste Vriendin Anne Frank (2021)

Zeer matige film over een onderwerp wat me juist zo aanspreekt. Na het lezen van het boek van Anne Frank hoopte ik hier en daar nog wat nieuws te ontdekken, maar Ben Sombogaart slaagt erin om een onsamenhangende film neer te zetten die te fragmentarisch is en waarin het acteerwerk zwaar te wensen overlaat.

Dan kan je nog zo'n goed verhaal verfilmen, maar nergens voelde ik de angst of dreigende sfeer die de film toch wel zou moeten bezitten.

Ook Bergen-Belsen is zwaar onder de maat neergezet. Een paar houten huisjes met wat mensen in oude kleding, meer was het niet.

Jammer genoeg is dit niet de film geworden waar ik op gehoopt had. Alhoewel historisch gezien het meeste wel juist lijkt te zijn omdat de regisseur vaak met Hanna Goslar gesproken schijnt te hebben, is het voor een speelfilm echt zwaar onder de maat.

1.5*

A Bridge too Far gaat over Nijmegen en Arnhem.

Opzich is het wel een goed film, alleen als je het boek gelezen hebt valt deze film tegen. Het boek is zeer mooi verteld terwijl in de film alles door elkaar gegooid is door de voortdurende flashbacks. Al bij al is het een goede film en ik zou het zeker aanraden als je van oorlogsverhalen houdt.

Ik sluit me aan bij het rustige commentaar van BBarbie te midden van al die verhitte discussies hier over de slechte kwaliteit van deze film. Ik vond het een indrukwekkende en moedig gemaakte film over een minder bekend aspect uit het leven van Anne Frank. Maar niet Anne Frank maar Hannah Goslar staat hier centraal, zoals BBarbie al terecht opmerkte. Ik vond het een mooie en geloofwaardige rol van Josephine Arendsen als Hannah Goslar. Ook het tegenspel van Aiko Beemsterboer als de nogal springerige en wispelturige Anne vond ik prima. Waar ik meer moeite mee had waren de flashbacks van Bergen-Belsen, die ook veel te vroeg in de film verschijnen, terwijl het verhaal van de twee vriendinnen zich nog moet ontwikkelen. Eén scène aan het eind van de film bij de afscheiding van de twee kampen was genoeg geweest.

Gelukkig ben ik niet afgegaan op de slechte score hier.

De film maakt op mij een diepe indruk. Ook de invalshoek, het wereldwijd bekende verhaal van Anne Frank, maar dan vanuit het perspectief van haar vriendin Hanaah Goslar vind ik wel geslaagd.

Anne wordt hier neergezet als wispelturig meisje, vrij normaal denk ik voor een puber. Hannah lijkt dan meer het naïeve meisje te zijn die nog net niet pubert. Het komt op mij authentiek over.

Met name de laatste beelden van Anne in Bergen Belsen vind ik erg indrukwekkend.

Jammer dat er hier zo negatief over wordt geschreven, maar dat had @Fransman ook al geconcludeerd.

3,5☆

Laat me beginnen met twee ongebruikelijke observaties. Ik heb nog nooit zo'n perfect uitgevoerde 'kopschop' in een film gezien. Het hoofd van de op straat liggende man, beweegt in één vloeiende beweging mee met de trap.
Ten tweede, in een scene slaat een volwassene hard met vlakke hand op de tafel. Vervolgens zien we het kleine kind levensecht van schrik opveren van de stoel in een meesterlijke uitvoering.

Dan nu de film. Deze vertelt vanuit het perspectief van Hanah Goslar. Het laat zien hoe zij en Anne in Amsterdam samen opgroeiden voordat de Tweede Wereldoorlog hen uiteen dreef. Anne en haar familie doken onder, terwijl Hannah en haar familie in concentratiekamp Bergen-Belsen belandden.
Hannah wist niet dat Anne Frank en haar familie ondergedoken waren in het Achterhuis. Toen de Franks in 1942 onderdoken, vertelden ze niemand waar ze heen gingen om hun veiligheid te waarborgen. Voor de buitenwereld leek het alsof de familie plotseling was verdwenen en Hannah werd verteld dat Anne was verhuisd naar Zwitserland.

Het scenario werd gestructureerd rond de beschrijving van de vriendschap tussen de twee jonge meisjes in Amsterdam tijdens de bezetting en het verblijf in Bergen Belsen waar ze gescheiden van elkaar doorbrachten. Deze episodes wisselen elkaar af waardoor de vertelling van het verhaal aan kracht wint.
In de Amsterdamse periode is voortdurend de angst en dreiging van gevaar bij de volwassenen duidelijk aanwezig. Anne en Hannah daarentegen beleven deze periode vanuit het perspectief van twee jonge meisjes die nog redelijk naïef in het leven staan, maar die wél de nare gebeurtenissen meekrijgen.
Het leven in Bergen Belsen in de vrouwenbarakken komt vrij realistisch over en wordt als hard en grauw verbeeld. (Er was sprake van een overbevolkte situatie waardoor veel mensen stierven door ziekten, ondervoeding en uitputting. Alleen al tussen januari en april 1945 stierven ongeveer 35.000 personen. Anne Frank stierf in maart 1945 aan vlektyfus.)
In eerste instantie achtte ik de kans klein dat Hannah in het kamp contact heeft gekregen met Anne zoals in de film wordt verteld. Ik ging uit van een dramaturgische ingreep met als doel om door middel van de betovering en de emotionele lading van deze scenes de harde realiteit van het kampleven te overstijgen. Even later ontdekte ik dat Hanah zelf in een beschrijving van deze gebeurtenis benadrukt dat Sombogaart met deze scenes zich helemaal niet zo ver bezijden de waarheid begaf.

De acteerprestaties vond ik best wel goed. Een minpunt en storend element is de leeftijd van de acteurs die Hanna en Anne verbeelden. Die matcht niet helemaal met de werkelijke leeftijden. De dialogen tussen de meisjes zijn realistisch vanuit meisjesperspectief en laten een vrijwel onbelichte kant van Anne zien.

Ondanks het beperkte budget van 4 miljoen, enkele kleine montagefouten en de niet perfecte casting is het toch een goede en aangrijpende film.